Ս. ՂԱԶԱՐ ՎԱՆՔԻՆ ՄԷՋ ՑՈՒՑԱՀԱՆԴԷՍ

Վե­նե­տի­կի Մխի­թա­րեան միա­բա­նու­թեան Սուրբ Ղա­զար վան­քին մէջ Յու­նուար 6-ին տե­ղի ու­նե­ցաւ բա­ցու­մը Շա­ւարշ եւ Ար­փիկ Մի­սա­քեա­նի նուի­րուած ցու­ցա­հան­դէ­սին, ներ­կա­յու­թեան Վե­նե­տի­կի զա­նա­զան շրջան­նե­րէն շուրջ հարիւր յիսուն ի­տա­լա­հա­յե­րու, միա­բան­նե­րու, Ի­տա­լիոյ մօտ Հա­յաս­տա­նի դես­պան՝ Սար­գիս Ղա­զա­րեա­նի, նա­խա­գա­հու­թեամբ Միա­բա­նու­թեան վա­նա­հայր՝ Հ. Ե­ղիա Վրդ. Քի­լաղ­պեա­նի։ Ներ­կա­նե­րը ե­կած էին մաս­նակ­ցե­լու վան­քի ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ տե­ղի ու­նե­ցող Սուրբ Ծննդեան եւ ջրօրհ­նէ­քի ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րուն։ Յետ ծի­սա­կա­տա­րու­թեան, բո­լոր մաս­նա­կից­նե­րը հրա­ւի­րուե­ցան սե­ղա­նա­տուն՝ միաս­նա­բար ճա­շա­կե­լու կէ­սօ­րուան ճա­շը։ Ա­ւան­դու­թեան հա­մա­ձայն տա­րին քա­նի մը ան­գամ տեղ­ւոյն հա­յու­թիւ­նը քով-քո­վի կու գայ եւ կը նշէ Ս. Ծննդեան, Զատ­կուան եւ Վե­րա­փոխ­ման տօ­նե­րը։

Ճա­շի սե­ղա­նին՝ Հ. Յա­րու­թիւն Վրդ. Պզտի­կեան խօսք առ­նե­լով հա­յե­րէ­նով եւ ի­տա­լե­րէ­նով հա­կիրճ կեր­պով ներ­կա­յա­ցուց Շա­ւարշ եւ Ար­փիկ Մի­սա­քեա­նի կեան­քը, հե­տապն­դած նպա­տա­կը, հա­յե­րէն լե­զուի գոր­ծա­ծու­թեան եւ փո­խան­ցու­մին կա­րե­ւո­րու­թիւ­նը։ Ճա­շէն ետք ներ­կա­նե­րը հրա­ւի­րուե­ցան ցու­ցաս­րահ, ուր Հա­յաս­տա­նի դես­պա­նին եւ Աբ­բա­հօր ձե­ռամբ կտրուե­ցաւ ցու­ցաս­րա­հին ժա­պա­ւէ­նը։

Ար­փիկ Մի­սա­քեան իր մա­հէն ա­ռաջ կապ հաս­տա­տած է Հ. Յա­րու­թիւն Վրդ. Պզտի­կեա­նի հետ եւ ա­նոր յանձ­նած՝ իր գրա­դա­րա­նը, գե­ղան­կար­չա­կան եւ անձ­նա­կան լու­սան­կար­նե­րու եւ տպագ­րա­կան ի­րե­րու իր հա­ւա­քա­ծո­նե­րը եւ զա­նա­զան գոյ­քե­րը, ա­ռանց իր պաշ­տօ­նա­կան կտա­կին մա­սին խօսք ը­նե­լու։ Ա­րուես­տա­գէտ­նե­րու գե­ղան­կար­նե­րը (Գառ­զուի գծան­կար­նե­րը, Շար­թի գու­նա­ւոր փո­րագ­րու­թիւն­նե­րը…), ինչ­պէս նաեւ պատ­մա­կան դէմ­քե­րու, մտա­ւո­րա­կան­նե­րու եւ գրող­նե­րու դի­ման­կար­նե­րու տպագ­րա­կան կա­ղա­պար­նե­րը, Արփիկ Մի­սա­քեան տա­րի­նե­րու ըն­թաց­քին մշա­կել տուած էր՝ թեր­թին մէջ զա­նա­զան ա­ռիթ­նե­րով տպագ­րե­լու նպա­տա­կով։

Ցու­ցադ­րուած նկար­նե­րուն մէջ ա­ռա­ջին հեր­թին աչ­քի կը զար­նէր Բաբ­գէն Պո­տո­սեա­նի կող­մէ նկա­րուած Շա­ւարշ Մի­սա­քեա­նի իւ­ղան­կա­րը, որ ան­ցեա­լին «Յա­ռաջ»ի խմբագ­րա­տան գրա­սե­նեա­կը զե­տե­ղուած էր եւ մշտա­պէս կը յի­շեց­նէր Շ.ն իբր հիմ­նա­դի­րը, խմբա­գի­րը, մտա­ւո­րա­կա­նը, հայ­րը։ Տեղ գտած էր նաեւ Ֆրան­սա­յի նախ­կին նա­խա­գահ Ժագ Շի­րա­քի կող­մէ Արփիկ Մի­սա­քեա­նին շնոր­հուած Պա­տուոյ լէ­գէո­նի աս­պե­տի (Chevalier de la légion d’honneur) տիտ­ղո­սը՝ շրջա­նա­կուած։ Յատ­կանշա­կան էին նաեւ տար­բեր լու­սան­կար­նե­րը, ո­րոնք կը պատ­կե­րէին Կար­տի­նալ Ա­ղա­ճա­նեա­նի, Վազ­գէն Վե­հա­փա­ռի, Լե­ւոն Տէր-Պետ­րո­սեա­նի, Բաբ­գէն Ա­րարք­ցեա­նի հետ ա­նոր հան­դի­պում­նե­րը…։

Ինչ­պէս ծա­նօթ է Սուրբ Ղա­զա­րի վան­քը իր թան­գա­րա­նին մէջ ու­նի մեծ ցու­ցաս­րահ մը, ուր ներ­կա­յա­ցուած են դա­րե­րու ըն­թաց­քին վան­քի տպա­րա­նին տպագ­րա­կան սար­քե­րը եւ լոյս տե­սած հրա­տա­րա­կու­թիւն­նե­րը, աշ­խար­հագ­րա­կան քար­տէս­նե­րը։ Ար­փիկ Մի­սա­քեա­նի կտա­կա­ծը կու գար հարս­տաց­նե­լու միա­բա­նու­թեան ճոխ հա­ւա­քա­ծո­ն։