Խմբագրական

24 Ապ­րիլ 1915… 24 Ապ­րիլ 2015… Հա­րիւր տա­րի, 100-րդ տա­րե­լից… Մեծ ե­ղեռ­նէն դար մը անց, այ­սօր հա­մայն հա­յու­թիւ­նը կ՚ո­գե­կո­չէ իր բիւ­րա­ւոր նա­հա­տակ­նե­րը, կը վեր­յի­շէ զո­հե­րը, ո­րոնց դէմ գոր­ծուած ո­ճի­րը յա­ջոր­դած տաս­նա­մեակ­նե­րուն պայ­մա­նա­ւո­րեց մարդ­կու­թեան դէմ կա­տա­րուած յան­ցա­գոր­ծու­թիւն­նե­րուն սահ­մա­նում­նե­րը, բնո­րո­շու­մը։

Ե­ՐՈ­ՒԱՆԴ Օ­ՏԵԱՆ

Չէ՛, սգա­հան­դէս մը չէ այ­սօ­րուա­նը։ Ողբ ու կոծ, լաց ու ար­ցունք տեղ չու­նին հոս։ Տխրու­թիւ­նը հա­մա­կած է, ան­շուշտ մեր բո­լոր էու­թիւ­նը, բայց ա­յո տխրու­թիւ­նը մե­ծա­վա­յե­լուչ, պատ­կա­ռազ­դե­ցիկ, հպարտ տխրու­թիւն մըն է եւ ո՛չ թէ գլխի­կոր տխրու­թիւն մը։

ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ ՊՕ­ՂՈ­ՍԵԱՆ

Ա­րե­ւոտ ու զուարթ առ­տու մըն էր 1915 Ապ­րիլ 12-ի ա­ռա­ւօ­տը։

Մայ­րա­քա­ղա­քը կ՚արթն­նար սո­վո­րա­կա­նին պէս ան­փոյթ ու ժպտուն։

Բա­րե­կամս Սա­հակ-Մես­րո­պի հետ շատ կա­նուխ, ա­րե­ւին մէ­ջէն կը քա­լէինք Բան­կալ­թիի շի­տա­կէն։

​Այսու կու գանք գո­հու­նա­կու­թեամբ տե­ղե­կաց­նել, որ հայ օ­րա­թեր­թե­րու նա­հա­պե­տը՝ ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ այ­սօ­րո­ւան դրու­թեամբ պաշ­տօ­նա­պէս հաս­տա­տած է իր հա­մա­ցան­ցա­յին կայ­քէ­ջը։ www.jamanak.com հաս­ցէով մեր օ­րա­թեր­թը ար­դէն սկսած է հա­մա­ցան­ցա­յին աշ­խար­հէ ներս ճա­նա­պար­հոր­դու­թեան՝ իր գո­յու­թեան երկ­րորդ հա­րիւ­րա­մեա­կին մէջ։ Այս նոր ո­դի­սա­կա­նին մեկ­նար­կը, բնա­կա­նա­բար, կու գայ բնո­րո­շել ճամ­բա­բա­ժան մը՝ ար­դի դա­րուն մէջ նա­ւար­կու­թեան անհ­րա­ժեշտ նա­խադ­րեալ­նե­րու պրիս­մա­կէն։