ԱՆՀԱՒԱՏԱԼԻ՝ ԲԱՅՑ ԻՐԱՒ…
ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ
Գաղտնիք մը չէ, որ մարզական աշխարհը լի է անակնկալներով։ Այսօրուան մեր նիւթը պիտի կեդրոնանայ աշխարհահռչակ պասքեթպոլ խաղացող Մայքըլ Ճորտընի վրայ։
ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ
Գաղտնիք մը չէ, որ մարզական աշխարհը լի է անակնկալներով։ Այսօրուան մեր նիւթը պիտի կեդրոնանայ աշխարհահռչակ պասքեթպոլ խաղացող Մայքըլ Ճորտընի վրայ։
ՍԵՒԱԿ ՅԱԿՈԲԵԱՆ
Որպէս սփիւռքահայ կեանքի հերթական «լուռ ցաւ» մը, վերջերս, ինչպէս շատեր, տեղեկացանք, որ Յորդանանի մայրաքաղաքը՝ Ամմանի մէջ գործող միակ հայկական՝ «Իւզպաշեան-Կիւլպէնկեան» ազգային վարժարանը 2019-2020 կրթական տարեշրջանի աւարտին վերջնականապէս պիտի փակէ իր դռները։
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
-Հօրքո՛ւր, պատմութեան դասերէն հարցում մը կրնա՞մ հարցնել, ժամանակ ունի՞ս,- կը գրէ պատանին պատմաբան հօրաքրոջ:
-Անշուշտ կրնաս, հատէ, կը զանգեմ...
ՎԱՀԱՆ ԹԷՔԷԵԱՆ
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Վերջերս աւարտեցի հայազգի մեծ գրող, բանաստեղծ եւ հրապարակագիր Վահան Թէքէեանի «Երկու Դրախտներ - ցիրուցան էջեր» գիրքը, որ լոյս տեսած է 2017 թուականին Իսթանպուլի մէջ, որպէս «ԺԱՄԱՆԱԿ 100 տարի» մատենաշարի հինգերորդ հրատարակութիւնը: Գիրքը կազմած, խմբագրած է ու ծանօթագրած է Սեւան Տէյիրմենճեանը, իսկ յառաջաբանը գրած է՝ Դոկտ. Վաչէ Ղազարեանը:
ԵՐԱՄ
Ձիւնն արդէն լքեր էր քաղաքը, թէեւ ամուր կառչած կը մնար հեռաւոր ու շրջակայ լեռներուն։
Երեւանը լքեր էր նաեւ Ֆարզատ քեռին՝ արդէն երկու-երեք շաբաթ առաջ։
Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Դարձեալ գիտելի է, որ վանքերուն մէջ հաց կ՚եփեն ու «դոն» կը կոչեն, այսինքն՝ դոն, ձուկի նուազ ու փոքր տեսակ մը, ու կտրուած հացերուն նմանցուած:
ԽԱԺԱԿ ԱՐՔ. ՊԱՐՍԱՄԵԱՆ
Այսօր՝ մայիս 28, Սարդարապատի ճակատամարտի յաղթանակի եւ Հայաստանի Առաջին Հանրապետութեան հաստատման նուիրական օրը, առաւօտ կանուխ իմ շատ սիրելի եւ մօտիկ բարեկամ, վստահելի խորհրդատու ու երկար տարիներու եկեղեցական, ազգային եւ հայրենասիրական ծրագրերու իրականացման մէջ ինծի գործակից եւ հայրենակից տքթ. Ռաֆֆի Յովհաննէսեանի մահուան գոյժը իմացայ։
ՏՔԹ. ԿԱՐՊԻՍ ՀԱՐՊՈՅԵԱՆ
Արշակ Ֆեթվաճեան ծնած է Տրապիզոն, 1 հոկտեմբեր 1863-ին:
Անոր ծնողքը եղած է առեւտրական: Նախնական ուսումը ստացած է Տրապիզոնի ազգային վարժարանին մէջ:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Ի՛նչ ոգիով կը հաւաքուէին եւ ինչ էր ի վերջոյ այն ուժը, որ մերոնց մէջ դարի՜ւ-դարի՜ւ հաւաքուած էր ու կը սպասէր առիթի, որպէսզի զուլալ ձայնով դուրս գար ու ժայթքէր։
Առիթը միայն կտոր մը հաց, լաւ սեղան մը, բուրաւէտ ճաշերով «սեղան» մը բանալը չէր։
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
-Ո՞ւր էք…, ի՞նչ կ՚ընէք…, ձայներնիդ չկայ…, ելէ՛ք, եկէ՛ք…, հայտէ՛…, կը սպասենք…, դիմակ-միմակ պէտք չկայ… օտար չենք…, բան մը չկայ…, վախկոտներ…, նայեցէ՛ք, նոյնիսկ նախագահը առանց դիմակի կը պտտի…:
Եւ որպէսզի այս անսովոր եւ հետզհետէ ճապաղող խրատականը կարճի կապեմ, կ՚որոշեմ ընդառաջել: