Արխիւ
ԱՐՄԷՆ ՍԱՐՈՒԽԱՆԵԱՆ
Պոլսահայ վարժարաններուն մէջ, նախակրթարանէն սկսեալ՝ մինչեւ լիսէի աւարտական դասարան, հազարաւոր ժամեր հայերէն կը դասաւանդուի: Այսուհանդերձ, աշակերտներու մեծամասնութիւնը ընդհանրապէս չի կրնար ինքզինք բաւարար մակարդակով արտայայտել բերանացի կամ գրաւոր։
ՅՈՎԱԿԻՄ ՎՐԴ. ՍԵՐՈՎԲԵԱՆ
Կարճ կամ երկար՝ ամէն շրջան երբ իր աւարտին կը մօտենայ, կը մտածենք (եւ պէտք է մտածենք) հաշուեքննութեան կամ հաշուեյարդարի մասին: Մեծ բանաստեղծ Վահան Թէքէեանի բառերով.
«Հաշուեյարդար. ի՜նչ մնաց. կեանքէն ինծի ի՞նչ մնաց.
Ինչ որ տուի ուրիշին. տարօրինա՜կ, ա՛յն մնաց»:
ՄԱՐԱԼ ԷՊԷՕՂԼՈՒ ՍԱԹԱՐ
Ո՞վ չ՚ուզեր ունենալ հաճելի ապակեայ ձիւնեգունդ մը։ Անոնց գրեթէ բոլորն ալ ուրախ, հաճելի աշխարհներ կը պարզեն մեր աչքերուն առջեւ։ Եթէ իսկապէս ունեցած՝ առած ու բռնած ես ափերուդ մէջ… Այդ մէկը մե՜ծ հաճոյք է։
ԳՐԻԳՈՐ ԱՒ. ՔՀՆՅ. ՏԱՄԱՏԵԱՆ
Ամէն անգամ, երբ տարիի մը վերջին վայրկեաններուն կը հասնինք եւ կը պատրաստուինք նորը դիմաւորելու, այլեւս սովորական դարձած է ըսել. «Շնորհաւոր Նոր տարի»։ Սակայն եւ այնպէս, ամանորեան այս բարեմաղթութիւնը ակամայ կերպով մը շուքի տակ կը մնայ ուրախութեան եւ խրախճանքի մթնոլորտին մէջ։
Տէր Յիսուսի խաչի վրայ վերջին աղօթքը՝ ուղղուած Հայր Աստուծոյ, պէտք է մեր առաջին եւ հիմնական աղերսանքը դառնայ, երբ մուտք կը գործենք Նոր տարիի սեմէն ներս: Նոր տարին՝ 2026-ը, ինչե՞ր պիտի մատուցանէ. ո՛չ ոք գիտէ՝ բացի Աստուծմէ, որ Տէրն է բոլոր ժամանակներուն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔՀՆՅ. ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Անցնող տարուան մէջ մեր ունեցած բոլոր յաղթանակները, բոլոր ուրախութիւնները, բոլոր պարտութիւնները, բոլոր ձախողումները, բոլոր ցաւերը ետին մնացին։ Եւ, ահաւասիկ, մեր առջեւ ունինք նոր տարի մը եւ նոր կեանք մը։
ԱՐԱՔՍ ԿԱՍԵԱՆ
Սիրելի՛ ընթերցող,
Ես քեզ չեմ ճանչնար, սակայն մտքով այնտեղ եմ, ուր դուն կը կարդաս այս տողերը: Հիմա Իսթանպուլի մէջ թերեւս կէսօր է, յետմիջօրէի հանգիստ ժամ մը, երբ կրնաս պահ մը դադար տալ առօրեայ գործերուդ ու մշտազբաղ Իսթանպուլի մէջ ընթերցել քու հայկական ինքնութեան մասին քեզ յիշեցնող հայալեզու այս օրաթերթը:
Ինչպէս կեանքի բոլոր ուրախ եւ տխուր առիթներուն, այնպէս ալ տօնական օրերուն համայն հայութեան հայեացքը կ՚ուղղուի դէպի Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցւոյ լուսաբեւեռ ընդհանրական կեդրոնը՝ Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին։
ՏԻԳՐԱՆ ՊԱՍԿԵՒԻՉԵԱՆ
Հօրս հայրը բնիկ երեւանցի էր, մօր կողմէն էջմիածնեցի: Ազգականներ, հարազատներ ունէր այդ քաղաքին մէջ: Ոչ-շատ յաճախ, բայց, կ՚երթար Էջմիածին՝ զիս ալ երբեմն հետը տանելով:
ՏԻԳՐԱՆ ԳԱԲՈՅԵԱՆ
Մամայիս հետ կը խօսէինք Ստալինի ժամանակներուն, համայնավարութեան, ներգաղթին եւ սփիւռքահայ կիներու համայնավարներու կողմէ անդամահաւաքութեան մասին, երբ յանկարծ դուռը զարնուեցաւ:
ԱՐԹԻՒՐ ԻՓԷՔ
Սէր մէկէնիմէկ չ՚ըլլար. ան ժամանակի կը կարօտի, այսինքն՝ համբերութեան։ Նոյնիսկ եթէ Օրհան Վելի «Պիրտէնպիրէ»ի մէջ յայտնէ, թէ…
Ամէն բան մէկէնիմէկ եղաւ։
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Կրկին նոր տարի է եւ, ընդհանրապէս ու բնականաբար, նոր աւիշ ներշնչող տօն: Սա նաեւ կը նշանակէ, որ տարի մը եւս աւելցած է մարդոց կեանքին վրայ կամ սրբուած՝ կեանքէն:
ԱՒԵՏԻՍ ՀԱՃԵԱՆ
Արմատական Բառարանին մէջ, Հրաչեայ Աճառեան նշած է, որ «կաղանդ» բառը հայերէնին մէջ մտած է յունարէնէն՝ χαλάνδαι («խալանդայ», դասական տառադարձութեամբ), որ կը նշանակէ «նոր տարի, ամանոր»։
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
յԱմի Տեառն 2026. որո՞ւ համար պիտի գրենք… Շատ քիչ ատեն, վստահաբար, գրողը հարց կու տայ, թէ որո՞ւ համար կը գրէ։ Շատեր կ՚ըսեն, որ իւրաքանչիւր գրող ինք իրեն համար կը գրէ, կը գրէ լա՛ւ զգալու համար, կը գրէ իր գիտցած-չգիտցածները ընթերցողին առջեւ փռելու համար, շատ ատեն ալ կը գրէ հոգեկան չոր գոհունակութիւն մը ապրելու համար։
ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ
Մարդու անհատական, ընտանեկան եւ ազգային կեանքին մէջ կայ «ես»ի եւ «մենք»ի միջեւ համակեցութիւն եւ հաւասարակշռութիւն ստեղծելու մարտահրաւէրը։ Եթէ մարդը կ՚ապրի իր «ես»ով, բայց, այդ մէկը պէտք է համադրէ նաեւ հաւաքական կեանքին՝ իմա «մենք»ի հետ։
ՍԵՒԱՆ ՍԵՄԷՐՃԵԱՆ
Շատ ուրախ հրաժեշտ մը պիտի տայի անցած այս տարուան ու յոյսով լեցուն «բարե՜ւ» մը պիտի պոռայի եկող Նոր տարուան, եթէ Z կամ Alpha կոչուած սերունդներուն պէս ա՛յս դարուն սկիզբները ծնած ըլլայի ես։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Եկեղեցւոյ հայրերէն Օգոստինոս աշխատութիւններէն մէկուն մէջ՝ խօսելով Աստուծոյ էութեան մասին, կ՚ըսէ. «Աստուած չի կրնար սխալիլ, որովհետեւ անոր իմաստութիւնը կատարեալ է»։
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Անկեղծ ըլլալու համար՝ երկար մտածեցի, թէ Նոր տարուան առթիւ թերթիս բացառիկին համար ի՞նչ գրեմ՝ նկատի ունենալով ներկայ ծանր պայմանները, որոնց մէջէն կ՚անցնի մեր ժողովուրդը:
ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ
Մարդ թէեւ կը ձգտի ամէն ինչը տեսնել իր ամբողջութեան մէջ, սակայն, յաճախ կը նախընտրէ ընկալել մաս առ մաս, բաժին-բաժին: Այդ ամբողջը փուլերու կամ հատուածներու վերածելը մէկ կողմէ տրամաբանութիւն մըն է, իսկ միւս կողմէ գործնականութիւն:
Եւ դարձեալ նոր տարիի մը ընդառաջ… Երկրագունդը արեւին շուրջ կը դառնայ յստակ ուղեծիրով մը. տարիները, ի՜նչ խօսք, դարերը կը սահին ու կ՚երթան, նոյնիսկ հազարամեակները։ Երկրագունդի ուղեծիրը թէեւ գրեթէ յստակ է արեւին շուրջ, սակայն, այդ շուրջպտոյտը մարդկութեան կամ աշխարհի պետութիւններուն, ազգերուն, ժողովուրդներու եւ հաւաքականութիւններուն համար միշտ կ՚ենթադրէ մակընթացութիւն ու տեղատուութիւն