ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Խտրականութիւնը բազմաթիւ հասարակութիւններէ ներս դարձած է (եւ ցաւօք, տակաւին) այնպիսի յատկանիշ մը, որ «բնական» կամ «բնածին» կը համարուի: Փաստօրէն, այս եզրակացութեան յանգած են որոշ հոգեբաններ, որոնք ուսումնասիրած են ներկայ եւ նախկին ժամանակներու մարդկային վարքերը:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Ատափազարի յուշամատեանները կը պատմեն անհետացած հայկական այդ քաղաքին մասին, որ շէն եւ ծաղկուն հայաւան մըն էր։ Ներկայիս Թուրքիոյ հիւսիս-արեւմուտքի այդ բնակավայրը, ըստ պատմական աղբիւրներու, հիմնած են 14-րդ դարու վերջին Սեբաստիայէն գաղթած հայեր եւ իրենց առաջնորդի անունով զայն կոչած՝ Տօնիկաշէն
Պատրաստեց՝ ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Այսօր մեր սիրելի ընթերցողներուն պիտի ներկայացնենք երանաշնորհ եւ երջանկայիշատակ Բաբգէն Ա. Աթոռակից Կաթողիկոսի կեանքն ու գործուէնութիւնը:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Երջանիկ ըլլալը բոլոր անհատներու համար հասարակաց նպատակ մըն է: Այս նպատակին հասնելու համար մարդիկ կը փնտռեն իրենց կեանքի իմաստը: Աւստրիացի հոգեբոյժ եւ ջղաբան Վիքթոր Ֆրանքլ, որ առաջին անգամ ներկայացուց կեանքի իմաստի հայեցակարգը՝ առաջարկեց, որ մարդոց հիմնաւորման աղբիւրը կեանքի իմաստը փնտռելու կամքն է:
ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ
Մենք նոյնիսկ չենք հանդիպած… Մանկութենէս այնքան գէշ բաներ լսած եմ քու զզուելի գոյութեանդ մասին, որ չեմ ուզած նոյնիսկ քեզ տեսնել, հեռուստացոյցին կայանը կը փոխեմ, երբ վազվզուքդ կը տեսնեմ այնտեղ, փնտռտուքի մէջ չորս-բոլորդ դարձող աչքերով…
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Շուտով գարունը լիիրաւ կը տիրէ հայոց լեռներու եւ դաշտերու վրայ՝ մանաւանդ մեծ քաղաքներէն հեռու գտնուող պատմական վայրերը կրկին կը կանչեն իրենց խորհրդաւորութեամբ։
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
մեր մեծերը մեծեր էին
բացուած գիրքի նման
սէր ու յարգանք սնուցանող
բառերով մտածումներ սահմանող
հաւատք ու կամք ներարկող
գիր ու լեզու սերմանող
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Անուանի հոգեւորական Հենրի Ճ.Մ. Նուընի «Ճանապարհորդութեան հացը․ Ճառագայթումներ տարուան իւրաքանչիւր օրուան համար» հատորը խորհրդածութիւններ ունի տարուայ բոլոր օրերուն համար։ Հայերէնի թարգմանած է Բերիոյ հայոց թեմի առաջնորդ Տ. Մակար Արքեպիսկոպոս Աշգարեան եւ գրեթէ հայացուցած անուանի հոգեւորականի նոյնքան նշանաւոր գիրքը, որ լոյս տեսած է 1996 թուականին եւ տարածուած աշխարհով մէկ։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Ինչպէս այսօր, անցեալին նոյնպէս հասարակութիւններ մեծ տեղ տուած են հագուստին, անոր լրացումներուն եւ առհասարակ կարեւորուած է մարդու ներկայանալի տեսքը։ Բարեկեցիկ հասարակութեան մէջ առաւել եւս միշտ ալ գնահատելի եղած է լաւ հագուկապը։
