Ընկերա-մշակութային

ՈՂՈՐՄՈՒԹԵԱՆ ԵՒ ԶՈՀՈՒԹԵԱՆ ՄԵԾ ԵՐԳԻՉԸ՝ ԳԱԲՐԻԷԼԱ ՄԻՍԹՐԱԼ (1889-1957)

Պատ­րաս­տեց՝ Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Իւրաքանչիւր բանաստեղծ աշխարհը դարձեալ կ՚արարէ իր բանաստեղծութեամբ՝ կրկին ու նորովի: Բանաստեղծութեան խորհրդաւոր ծնունդը ինքնարարման, ինքնաբաւարարման ծէս է, որով բանաստեղծը կը կարողանայ իր խոհերն ու մտորումները կիսել իր ընթերցողին հետ:

Ե­րեք Ապ­րո­ւած Ի­րա­դար­ձու­թիւն­ներ. «Իր Ա­նու­նով Պէտք Է Կո­չե­լ»

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ

«Խոստումը» ժապաւէնը կրցայ դիտել 8 Մայիսին, Պէյրութ: Մէկ կողմէ ապրեցայ յուզում, բայց նաեւ՝ հպարտութիւն: Յուզումը՝ Եղեռնի ահաւորութեան, որ անգամ մը եւս գծուեցաւ մտքիս ու հոգիիս մէջ՝ իբրեւ ապրող իրականութիւն:

ԵՐԱԽԱԴ՝ ԱՄՈՒՍՆԱԼՈՒԾՄԱՆԴ ԶՈՀԸ

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Թերարժէքութեան բարդոյթը հոգեկան «բարդութաւորուած» ախտ մըն է, որուն ծալքերը սկիզբ կ՚առնեն մանուկ հասակէդ եւ կը հասնին մինչեւ խո՜ր ծերութիւն։ Սակայն այդ բարդոյթը ինքնեկ ախտ մը չէ, այլ ունի իրեն դրդապատճառներն ու շարժառիթները։

ՄԱՅՐ ԱԹՈՌԷՆ ՆՈՐ ԳԻՐՔԵՐ

Ամենայն Հայոց Տ.Տ. Գարեգին Բ. Կաթողիկոսի օրհնութեամբ, Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի Հրատարակչական բաժինը լոյս ընծայեց Երուսաղէմի Սրբոց Յակոբեանց միաբանութեան անդամներէն Տ. Ղեւոնդ Վրդ. Յովհաննիսեանի «Ս. Գրիգոր Տաթեւացին եւ իր բարոյախօսութիւնը» ռուսալեզու աշխատութիւնը եւ Սիլվա Պետրոսեանի «Դաւիթ Անյաղթի հոգիի խնամքի իմաստութիւնը եւ արդիականութիւնը» մենագրութիւնը։

ՊԱՏ­ՐԻԱՐ­ՔԱ­ԿԱՆ Ա­ԹՈ­ՌԷՆ ՆՈՐ ՀՐԱ­ՏԱ­ՐԱ­ԿՈՒ­ԹԻՒՆ. «ԵՕ­ԹԸ ՊԱՏ­ԳԱՄ­ՆԵՐ ԵՕ­ԹԸ Ե­ԿԵ­ՂԵ­ՑԻ­ՆԵ­ՐՈՒ»

Պատրիարքական Աթոռի կողմէ երանաշնորհ Շնորհք Գալուստեան Պատրիարքի ծննդեան հարիւրամեակին առթիւ հաստատուած «Շնորհք Պատրիարք - 100» մատենաշարէն լոյս տեսաւ գեղատիպ հատոր մը եւս. «Եօթը պատգամներ եօթը եկեղեցիներու»։ Այս գործը պատրաստուած է Պատրիարքարանի հրատարակչութեան բաժանմունքին կողմէ։

ԼԵԶՈ՞ՒԴ Է ՔՈՒ ՍԱՆՁԴ, ԹԷ՞ ՈՉ ԴՈՒՆ՝ ԼԵԶՈՒԻԴ

ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ
Սուրբ Գիրքը կ՚ըսէ, որ նոյն ակէն անուշ եւ լեղի ջուր չի՛ բխիր (Հմմտ. Յկ 3.21), սակայն մարմնիդ փոքրիկ մասնիկէն՝ ճկուն մկանէն՝ լեզուէն կ՚արտաբերուին թէ՛ մեղրածոր խօսքեր եւ թէ չարախինդ ասոյթներ, որոնք հատու սուսեր նման կը խոցոտեն սիրտդ, կեղծանոյշ խօսքերով քեզ կը խաբեն, համոզկեր լեզուով կը փորձեն «ամոքել»  դժուարութիւններդ, ակնթարթի մը մէջ քեզ գեհենի հրաբորբ կրակին մէջ կը նետեն, մելանոյշ խօսքերով քեզ ժահաբոյր գերեզմանի կը վերածեն, միաժամանակ լպրծուն օձերու նման կը սողոսկին քու ներաշխարհդ՝ տրամադրութիւնդ մահաբեր թոյներով քանդելու համար։

ԱՄՈՒՍՆԱԼՈՒԾՈՒՄԸ ԸՆՏԱՆԻՔԻԴ ԻՆՔՆԱՍՊԱՆՈՒԹԻՒՆՆ Է

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Ինքնասպանութիւնը միայն սեփական մարմնիդ դէմ ուղղուած վտանգ մը չէ, ոչ ալ մտքիդ մէջ գոյաւորուած տարտամ եւ անկայուն վիճակին յանկարծակի պոռթկման մէկ հետեւանքը։ Ինքնասպանութիւնը ունի իր բազմակի տեսակաւորումներն ու շերտաւորումները. շատ յաճախ հաճոյաձիգ երեւոյթներով՝ կը սպաննես նկարագիրդ եւ բարոյական արժէքներդ, բարոյազուրկ գաղափարներով՝ կը տոչորես շինիչ մտածումներդ, իսկ զազիր մոլութիւններով՝ ընտանիքիդ կեանքի թելը կը կտրես՝ խոր վիհ մը յառաջացնելով քու, տիկնոջդ եւ զաւակներուդ միջեւ։

ԿԱՐԵՒՈՐ ՄՏԱՀՈԳՈՒԹԻՒՆՆԵՐ

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Օքսֆորտի համալսարանի դասախօսներէն Հրաչ Չիլինկիրեան Երեւան այցելութեան օրերուն շահեկան հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթին:
Սփիւռքահայ գիտնականը կը մեկնաբանէ Մերձաւոր Արեւելքի քրիստոնէութեան առջեւ ծառացած երկու հիմնական խնդիրները՝ ապահովութիւնն ու անվտանգութիւնը:

ԿԸ ՀԱՒԱՏԱ՞Ս ՃԱԿԱՏԱԳՐԻ ԳՈՅՈՒԹԵԱՆ

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Հետզհետէ սկսած է ստուարանալ ու բազմանալ թիւը այն «հաւատուրաց» ու ցնորախօս մարդոց, որոնք Աստուծոյ հայրութիւնն ու բարութիւնը մոռացութեան գիրկը նետելով՝ զԱստուած կը մեղադրեն այն պատճառաբանութեամբ, թէ իրենց կենսընթացին պատահած դժբախտութեանց, տուայտանքներու եւ նեղութեանց բացարձակ պատճառը Աստուած Ինքն է։

Էջեր