ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Նախ.- պարզապէս պատմական յիշեցում մը։
1604-05-ին, շուրջ 300 հազար հայեր բռնագաղթի ենթարկուեցան դէպի Իրան եւ յատկապէս Սպահան եւ շրջակայ գիւղերը: Հայաստանի շէն եւ ծաղկուն Ջուղա քաղաքի բնակիչները օտար հողի վրայ հիմնեցին իրենց նոր քաղաքը՝ զայն անուանելով Նոր Ջուղա:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Նախ պարզ յիշեցում մը:
Աշխարհի վրայ կը գործածուին շուրջ եօթ հազար լեզուներ եւ նոյն թիւով ալ բարբառներ:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
2020-ին քորոնաժահրի համաճարակի հետեւանքով, 86 տարեկանին, մահացաւ սփիւռքահայ անուանի մտաւորական, գրող, խմբագիր Արամ Սեփեթճեան:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Հեքիաթ չէ այս գրութիւնը: Իսկ ես, հեքիաթ պատմող կամ հեքիաթագիր մը իսկ չեմ: Պարզապէս իրական կեանքէ առնուած դէպք-պատահարի մը մասին են տողերս, որ կը կարծեմ ընթերցողը կրնան առաջնորդել դէպի խոր մտածում եւ դրական վերլուծում:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Մարդկութեան գոյութեան ամենակարեւոր տարրը ազատութեան զգացումն է։ Ազատութիւնը բաց երկինքի տակ սեփական գոյութենէն երջանկութիւն զգալն է։ Այդ պահուն ցաւը կը սկսի շիջիլ եւ կը ծնի աննկարագրելի ուրախութիւն մը, որ անհատներու եւ հասարակութիւններու ազատութեան բերկրանքն է, սեփական ճակատագիրը կարենալ վերահսկելու երանութիւնը։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Ապրիլ ամսուն ծնած է Խրիմեան Հայրիկը՝ Մկրտիչ Ա. Վանեցի Խրիմեան Կաթողիկոսը, որ հայ ժողովուրդի պատմութեան մէջ յորջորջուեցաւ եւ յաւէտ մնաց այնպիսի հարազատ ու անզուգական պատուանուններով, ինչպիսիք են՝ «Հայոց Հայրիկ» եւ «Արծիւ Վասպուրականի»…
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Յառաջիկայ սեպտեմբերի 21-ին՝ Հայաստանի անկախութեան տօնին Պատմութեան թանգարանին մէջ կը բացուի կարեւորագոյն ցուցահանդէս մը՝ «Մայր աստուածութիւն. Անահիտէն՝ Մարիամ» խորագրով:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Այսօր, մեր ընթերցողներուն կը ներկայացնենք «Արհեստական վիժում» խորագիրը կրող մեր գրութիւնը, որ գրած ենք 21 մայիս 2014-ին: Զայն կը հրապարակենք, նկատի ունենալով, որ վիժումի հարցը այսօր եւս կը չարչրկէ մարդկութիւնը:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Դարեր շարունակ վարկածները յստակեցնելու նպատակով կատարուած են զանազան գիտական փորձեր, որոնք նպաստած են գիտութեան զարգացման եւ բազմաթիւ ոլորտներու մէջ ստացուած գիտելիքի օգտագործման։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Գրող Ատրպետը (Սարգիս Մուպահեաճեան) «Թուլումպաճիներ» խորագրով գիրք մը ունի, որ տպագրուած է 1899 թուականին՝ Նոր Նախիջեւան: Այս գիրքը Ատրպետ գրած է՝ հիմնուելով Պոլսոյ իր ապրած տարիներու յիշողութիւններու եւ զգացողութիւններու վրայ:
