Հարթակ

ԵՐԱՄ

Տիկին Ասիան, Լեւոն քեռիի նման, կրկնակի շընկեր է. երկու շուն ունի։ Երկուքն ալ փոքր, մէկը ծայրագոյնարեւելեան՝ նեղ դունչով ու մոխրագոյն, միւսը՝ փողոցի, կարճուկ գիրուկ, սրճագոյն։

Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Հիմա կ՚ըսէ, թէ հրեաները ինչպէ՞ս գործով հալածեցին Քրիստոսին:
Խօսք. «Հրեաները քարեր առին՝ քարկոծելու համար զԻնք» (Յհ 10.31):

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Սուրիահայ վերլուծաբան Սարգիս Պուռունսուզեանի հետ ունեցանք հեռավար զրոյց մը, որուն սղագրութիւնը կը ներկայացնենք ստորեւ։

ՄԱՔՍԻՄ ԿՈՐՔԻ
Թրգմ. ՊԵՐՃՈՒՀԻ ՏԱՅԵԱՆ-ՄԱԿԱՐԵԱՆ

Անգամ մը աշնան պատահեցաւ, որ շատ անհաճոյ եւ անպատեհ դիրքի մը մատնուիմ, հազիւ թէ քաղաք ոտք կոխած էի, տեսայ, թէ տասնոց մը իսկ չկար գրպանիս մէջ պանդոկ մը գիշերելու համար։
Հագուստներս մաս առ մաս ծախելէ վերջ, առանց որոնց կարելի կ՚ըլլար կեանքը դարձեալ շարունակել, եկայ թաղամաս մը, ուր ամբողջ նաւարկութեան եղանակին կը փրփրէր աղմկարար եւ աշխատասէր կեանքով մը։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ճիշդ խօսք է, որ սփիւռքահայութեան համար ամենակարեւորը եւ կիզակէտայինը՝ երկիր Հայաստանի անվտանգութիւնն ու ապահովութիւնն է։ Նոր մօտեցում մը չէ այս շեշտադրումը, ոչ ալ գեղեցիկ շարադրութեան մը հատուածը, որուն տարբերակները մե՜ծ շռայլութեամբ կը թափին մեր գլխուն՝ մասնաւորապէս այս օրերուն:

ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ

-Հայաստա՛ն...
Նախադասութենէն լսեց միայն առաջին բառը՝ անունը, երբ կ՚անցնէր Վերնիսաժէն: Ձայնին հետ ընթացաւ նայուածքը՝ որսալու անունին տէրը:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

-Ո՜վ Ռոնտա. սուրբ մարդ մը չի՞ կրնար յայտնաբերել կախարդ մը կամ կանգնեցնել զինք իր կախարդական գործերէն:
-Ինչպէ՞ս կանգնեցնէ զայն: Կը խնդրես մարդէ մը, որպէսզի վախնայ Աստուծմէ եւ զգոյշ ըլլայ, որով իր կեանքի ընթացքով լաւ կերպով չ՚ընթանար, ապա իր հոգը չ՚ըլլար: 

ԵՐԱՄ

Տարբեր քաղաք ըսելը սխալ է. բուն քաղաքն է ինքը։ Դուրսի կողմն է տարբերը, ընդամէնը՝ ցուցափեղկ։
Մինչ այն կողմ փայլուն է ամէն ինչ ու կոկիկ, քարերը սրբատաշ ու պատշգամները ֆրանսական, այստեղ արտաքին պատերէն ներս ու ետեւի կողմը շէնքերուն՝ ֆրանսացի չեն մարդիկ։ 

Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Խօսք. «Եթէ Դուն ես Քրիստոսը, յստակ ըսէ մեզի» (Յհ 10.24):
Մեկնութիւն. ասով կը ցուցնեն, թէ պատրաստ ենք հաւատալ եւ ընդունել Քեզ ճշմարիտ Քրիստոս, սակայն անոնց սիրտը նենգութեամբ լեցուն էր:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Երկար տարիներ Անգարայի դէմ՝ որպէս «զսպող գործիք» օգտագործուած Հայոց ցեղասպանութեան օրակարգը ինչ-որ առումով սպառեցաւ. սպառեցաւ, անշուշտ, Միացեալ Նահանգներու կողմէ, որ, բնականաբար, այս քայլով համալրեց «ռէէլ փոլիթիք»ի իր կանոնները, անոնց տալով նաեւ մարդասիրական բաւական անհիմն շեշտադրում մը։