ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Տարիներէ ի վեր, գեղեցիկ աւանդութեան եւ օրէնքի վերածուած սովորութեան համաձայն, Հայաստանէն ներս, հոկտեմբերի առաջին կիրակին, յատուկ ձեւով եւ նոյնքան ալ պատշաճ, կը նշուի «Ուսուցիչի օր»ը: Այդ օր, լաւ առիթ է, որ երախտագիտական, շնորհակալական ու մեծարանքի խօսքեր կ՚ուղղեն հանրապետութեան բոլոր հին ու նոր ուսուցիչ-ուսուցչուհիներուն:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Ամերիկահայ գրող եւ թատերագիր Ուիլիըմ Սարոյեան 1972 թուականին ճամբորդութիւն մը կատարած է դէպի Մերձաւոր Արեւելքի երկիրներ, ուր հանդիպումներ ունեցած է ինչպէս հայ համայնքի, այնպէս ալ օտար շրջանակներու հետ: Սարոյեան եղած է Լիբանան, Պաղեստին, Սուրիա, այցելած է տարածքաշրջանի նշանաւոր քաղաքներ ու վայրեր:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Արմատներով արցախցի, ամերիկաբնակ արձակագիր՝ Մարգարիտ Տէրանցի հետ ունեցանք հարցազրոյց մը, որուն սղագրութիւնը կը ներկայացնենք ստորեւ:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Յանկարծ զրոյցը փոխեց իր սովորական հունը, չես գիտեր ինչպէս:
- Ուրեմն, այդպէ՛ս… պարոն… համաձայնեցանք, - վերջապէս ըսաւ տարիքոտ եւ քիչ մըն ալ նիհարակազմ մարդը, - երկուշաբթի առաւօտ, Աստուած ուզէ, նախ կը մտնէ՛ք տնօրէնի գրասենեակ եւ ապա ձեր դասացուցակը վերցնելէ ետք, կ՚անցնի՛ք ձեր դասարանը…, ձեր գործին…, հ՞ը…եղա՞ւ…:
ՏՔԹ. ԶԱՒԷՆ Ա. ՔՀՆՅ. ԱՐԶՈՒՄԱՆԵԱՆ
Սոյն ներածականը յատուկ է հայրենի դասագիրքերու նորամոյծ պատրաստութեանց անփոյթ եւ թերի «չափորոշիչներ» կոչուած անկոչ կշիռին որպէս արձագանգ, նկատի առնելով Երեւանի Պետական համալսարանի յիշեալ դասագիրքին հրատարակութիւնը 45 տարիներ առաջ:
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Հետաքրքրասէր մանուկ ճնճղուկ մը, երբ իշուկի մը հառաչանքի նմանող զռոցը կը լսէ, կը զարմանայ եւ կ՚ուզէ հասկնալ, թէ իշուկը ի՞նչ կ՚ըսէ:
Օրին մէկը կը թառի հառաչող իշուկի մը գլխուն եւ հետաքրքրութեամբ կը հարցնէ.
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
-Եառոնտա. ինչպէ՞ս կարելի է օգնել անկիրթի մը, որ կը յառաջանայ իր անկրթութեան մէջ, որովհետեւ ուշադրութիւն կը դարձնեն անոր:
-Եթէ իմ սէրս չօգնէր անոր եւ հոտառութիւնս անոր նկատմամբ արդիւնք չի տար, ապա կապս կը կտրեմ անոր հետ եւ կը ստիպուիմ անոր հետ գործ չունենալ:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Ընթերցողը այս գրութեան ընկերակցող նկարը տեսնելով պիտի հասկնայ կամ փորձէ հասկնալ սոյն գրութեան վերնագիրին դրտապատճառը: Ուրիշներ, շատ բնական պիտի համարեն նկարին մէջ տեղ գտած երեւոյթը:
Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Ապա հետեւելու վարձքը կը ցուցնէ.
Խօսք. «Ինծի ծառայողը պիտի ըլլայ հոն՝ ուր Ես կը գտնուիմ» (Յհ 12.26):
Մեկնութիւն. բարւոք կ՚ըսէ. «Ուր Ես եմ», եւ չ՚ըսեր՝ ուր պիտի ըլլամ, որովհետեւ Քրիստոս ըստ Աստուածութեան երանութիւն է էութեամբ, այլեւ ըստ մարդկութեան երանելի է՝ հոգիով ու մարմինով Բանն Աստուծոյ միաւորուած:
ՏՔԹ. ԶԱՒԷՆ Ա. ՔՀՆՅ. ԱՐԶՈՒՄԱՆԵԱՆ
Պատանի էի, հազիւ 13 տարեկան, երբ հայրս Եղիա Արզումանեան, իր գրադարանէն գիրք մը բերելով կը բանար եւ ինծի ցոյց կու տար եկեղեցականներու խմբանկար մը, որ Արմաշի դպրեվանքի առաջին ձեռնադրեալ եօթը հոգեւորականներու հունձքը կը ներկայացնէր, կեդրոնը նստած վերատեսուչ եւ ձեռնադրիչ Մաղաքիա Եպսկ. Օրմանեան։
