ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Նախապէս յօդուածով մը բացատրեցինք, թէ տխրութիւնը իր ծայրայեղ վիճակին հասնելով ինչպէս կրնայ յեղաշրջուիլ եւ դառնալ ծիծաղի ու պարի. կայ տխրութեան մակարդակ մը, ուր մարդ իր տխրութենէն կը սկսի ծիծաղիլ, պարել ու խնդալ, որոնք հակադիր ազդեցութիւնն են տխրութեան ու վիշտին:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Անոր համար Տէրը ինք նշան պիտի տայ քեզի. ահա կոյսը պիտի յղանայ եւ որդի պիտի ծնանի եւ անոր անունը Էմմանուէլ պիտի կոչուի». (ԵՍԱՅ. Է 14)։
«Եւա» կը նշանակէ՝ կեանք եւ կը խորհրդանշէ իգական սեռը։ «Մարիամ» կը նշանակէ՝ լուսաւորեալ, պարկեշտ, համեստ կին եւ աղախին։ Իսկ «Էմմանուէլ»՝ կը նշանակէ «Աստուած մեզ հետ» եւ առաջին անգամ Եսայի մարգարէի կողմէ, այս անունով կոչուած է գալիք Մեսիան՝ Յիսուս Քրիստոս։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Շատեր քննադատութեան ճշմարիտ իմաստը չհասկնալով՝ անիմաստ կը նկատեն քննադատութիւնը՝ այդ մէկը շփոթելով ատելութեան կամ հակակրանքի հետ։ Ըստ երեւոյթին, տակաւին դար մը կ՚ուզենք լաւապէս հասկնալու համար, թէ քննադատութիւնը ի՞նչ է եւ ինչո՞ւ համար կը քննադատեն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Այդ միջոցին Յիսուսի բերին անդամալոյծ մը, որ չորս հոգիներ շալկած էին։ Երբ բազմութեան պատճառով չկրցան զայն Յիսուսի մօտ բերել, քակեցին տունին տանիքը եւ առաստաղը բանալով՝ անդամալոյծը մահիճով վար իջեցուցին։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Քաղաքականութեան մասին գրել կամ խօսիլ չեմ սիրեր, սակայն, Հայաստանի ներքին վիճակը պատճառ կ՚ըլլայ, որպէսզի կամայ թէ ակամայ անդրադարձ ունենանք:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Արթնութիւնը մարդուս համար մահ ու կենաց հարց մըն է. եթէ կ՚ուզենք ապրիլ եւ ապրեցնել՝ անհրաժե՛շտ է, որ ամէն գնով պատրաստուինք արթնութեան համար եւ արթո՛ւն մնալու։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Վստահաբար նուազագոյնը մէկ անգամ մտածած պէտք է ըլլաք, թէ հին ժամանակաշրջանի մարդիկ ինչպէ՞ս կը դարմանէին իրենց ցաւերն ու հիւանդութիւնները, կը դիմադրէին ցաւը՝ երբ տակաւին բժշկութիւնը այսքան զարգացած չէր. մեր օրերուն՝ երբ բժշկութիւնը անցեալի հետ համեմատած արձանագրած է զարգացում, տակաւին մարդ կը դժուարանայ իր ցաւերուն լուծում գտնել:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
ԺԷ. դարուն նիւթական եւ բարոյական, մտաւոր թշուառութիւն կը տիրէր հայ ժողովուրդի մէջ եւ վարք ու բարքի խորթութիւնը եւ մտաւորական խաւարը ո՛չ միայն աշխարհականներու մէջ միայն կը տարածուէր, այլեւ հոգեւոր դասի մէջ՝ որ կոչուած էր ժողովուրդի մտաւոր եւ բարոյական զարգացման առաջնորդ հանդիսանալու։
ՄԱՇՏՈՑ ՔՀՆՅ. ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Եւ Աննա ըսաւ.- Ո՜հ, Տէր իմ, քու անձդ կենդանի է. ես այն կինն եմ, որ հոս քու քովդ կայնեցայ Տէրոջը աղօթք ընելու համար։ Ես այս տղուն համար աղօթք ըրի եւ Տէրը իմ խնդրուածքս ինծի տուաւ՝ ինչ որ անկէ խնդրեցի։ Հիմա ալ զանիկա Տէրոջը կը նուիրեմ, անիկա իր բոլոր կեանքին մէջ Տէրոջը փոխ տրուած ըլլայ։ Եւ հոն Տէրոջը երկրպագութիւն ըրաւ». (Ա ԹԱԳԱՒՈՐ. Ա 26-27)։
ԽԱԺԱԿ ԱՐՔ. ՊԱՐՍԱՄԵԱՆ
Սուրբ Մարիամ Աստուածածնի վերափոխման տօնը եւ աւանդական խաղողօրհնէքը մեզի համար առիթ են խորհրդածելու հաւատքի եւ բնութեան, աստուածայինի եւ առօրեայի անքակտելի կապի մասին, որ յատուկ է Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցւոյ։
