ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայաստանը շատ մը հայերու համար ինչքան ալ յետամնաց, անհաճոյ վայր մը թուի ըլլալ, օտարներու համար կը շարունակէ գեղեցիկ ու զմայլելի վայր մը ըլլալ: Այդ մէկը փաստելու համար բաւարար է նայիլ վիճակագրութիւններուն. 2022 թուականին պետական յայտարարութեան համաձայն, Հայաստան մուտք գործած էր մօտաւորապէս 1.670.000 զբօսաշրջիկ, սակայն 2023 թուականի վիճակագրութիւններու համաձայն այդ թիւը բարձրացած է 31 առ հարիւր տոկոսով, հասնելով մօտաւորապէս 2.200.000-ի:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդ արարածը կը զարգանայ զգացումներու տարափի մը մէջ։ Մանուկ հասակէն իսկ, մարդ կը շրջապատուի զանազան զգացումներու ազդեցութեամբ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յոյսը ունէինք, որ Նոր տարին ի տարբերութիւն հինցած միւս «նոր»երուն, յաջողէր բան մը փոխել մեր ազգի իրականութենէն ներս, սակայն Նոր տարուան առաջին վայրկեաններն իսկ հաստատեցին, որ այդ յոյսերը պարզապէս ցնորք են՝ պատրանք մը պարզապէս:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ո՛վ երիտասարդ, քու մանկութեանդ մէջ ուրախ եղիր եւ երիտասարդութեանդ օրերուն մէջ սիրտդ թող քեզ զուարճացնէ եւ քու սրտիդ ճամբաներովը եւ աչքերուդ նայուածքովը քալէ. բայց գիտցի՛ր թէ ասոնց ամէնուն համար Աստուած քեզ դատաստանի պիտի կանչէ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մի քանի օր առաջ սկսայ ընթերցել 1949-1955 թուականներուն Թեհրանի մէջ լոյս տեսած «Արմենուհի» գրական, պատմա-գիտական եւ արուեստի ամսօրեայ հանդէսը: Ընթերցանութեան ժամանակ ուշադրութիւնս գրաւեց ամսաթերթի 5-րդ թիւին մէջ Փիւնիկ գրչանունով յօդուածագիրի մը «Հայ աղջիկ» գրութիւնը («Արմենուհի», 1949, Ա. տարի, թիւ 5, էջ 10):
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կեանքը աստուածատուր արժէք մըն է եւ ինչպէս ամէն արժէք, իմաստ մը ունի։ Իմաստը՝ միտք եւ բովանդակութիւն կ՚ենթադրէ եւ բանականութեան բնական մէկ հետեւանքը կը հանդիսանայ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Իւրաքանչիւր տարեմուտի դիմաց կը զգամ, որ մարդուս սիրտէն աւելիով խոյս տուած են յոյսերն ու երազները եւ տարի մը նորոգելով հինցուցած ենք այն ամէնը, ինչ որ սուրբ ու վսեմ էր: Իւրաքանչիւր տարեմուտի հետ քիչ մը աւելիով կը փնտռենք երբեմնի միամտութիւնը եւ կ՚ուզենք հաւատալ, թէ տակաւին ողջ է ա՛յն Կաղանդ պապան՝ որ մատղաշ կուրծքերու տակ պառկող երազներուն կենդանացում կու տար:
ՄԱՇՏՈՑ ՔՀՆՅ. ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ամէն նոր իր հետ կը բերէ նոր յոյսեր, նոր հորիզոններ, նոր տեսիլքներ եւ այս բոլոր «նոր»երը կը պահանջեն վերանորոգութի՛ւն։ Առանց վերանորոգութեան կարելի չէ՛ վայելել նորը, քանի որ «հին»ին վրայ փակցուած նորը աւելի եւս կը մաշեցնէ հինը։
ՎԱՀԱԳՆ ՔԷՇԻՇԵԱՆ
Ամենէն արդիական ու այժմէական հարցերէն մէկն է ժամանակակից արեւմտահայ երիտասարդի յարաբերութիւնը իր մամուլին հետ։ Այս երիտասարդը արդիական աշխարհին մաս կը կազմէ, բնականաբար, կը գործածէ մամուլ ու պահանջներ ունի իր, այսինքն արեւմտահայերէն մամուլէն։
ԶԱՐՄԻՆԷ ՊՕՂՈՍԵԱՆ
Քանի-քանի՜ անգամներ ուզեցի պոռալով կրկնել նահատակ մեր բանաստեղծ Սիամանթոյին խօսքը. «Ո՛վ մարդկային արդարութիւն, թո՛ղ որ թքնեմ քու ճակատիդ»։
