Հոգե-մտաւոր

ՄԱՐԴՆ ՈՒ ՎԱԽԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մարդ արարած ունի բազմաթիւ զգացումներ ու յուզումնական վիճակներ, սակայն, անոնց մէջ կան որոշ աստիճանաւորումներ, որովհետեւ իւրաքանչիւր զգացում մարդուն մօտ տարբեր ազդեցութիւն կը գործէ։

«ՀԱՒԱՏՈՎ ԽՈՍՏՈՎԱՆԻՄ»

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Հայ Եկեղեցւոյ լուսապայծառ ջահակիրներէն Սուրբ Ներսէս Շնորհալի Հայրապետը՝ որ հեղինակն է «Հաւատով Խոստովանիմ»ին, այս աղօթքի նկատմամբ հետեւեալ խրատականը կ՚ուղղէ հայ հաւատացեալ եւ հաւատաւոր ժողովուրդին։

ԵՐԱԶ ՈՒՆԵՑԷ՛Ք

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մարդկային կեանքի հիմնաքարերէն մէկը եղած է երազը եւ գուցէ այդ գիտակցութեամբ է, որ հոգելոյս Զարեհ. Արք. Ազնաւորեան իր գրութիւններէն մէկուն մէջ խօսքը ուղղելով երիտասարդութեան՝ հետեւեալ յորդորը կը բարձրացնէ. «երա՛զ ունեցէք»:

ՊԵՏՈՒԹԻՒՆ ՈՒ ԹՄՐԱՆԻՒԹԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Ցաւը, վիշտն ու տրտմութիւնը մեր մարդկային կեանքին անբաժան մէկ մասն են եւ դարեր շարունակ մարդ արարած այդ ցաւէն ու անորոշութենէն խուսափելու ձեւերը փնտռած է՝ նոյնիսկ եթէ լաւապէս գիտակցի, որ այդ խուսափումը ժամանակաւոր է. անցեալին ինչ ձեւեր օգտագործած են, չենք գիտեր, սակայն, վերջին տասնամեակին կը տեսնենք, որ մարդիկ անոր լուծումը կը փորձեն գտնել թմրանիւթ կոչուած թոյնին մէջ, որուն վերջ տալը արդէն իսկ դարձած է անկարելի:

ԸՍԻ-ԸՍԱՒԻ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Ազգեր, որոնք կը յայտնուին եւ իրենք զիրենք կը գտնեն մրցակցող ուժերու եւ հակասական շահերու միջեւ, պարտին իրենց քայլերն ու որոշումները լաւապէս ընտրել, որովհետեւ քաղաքականութիւն ըսուածը տարբերութիւն չունի ճատրակէն, որուն իւրաքանչիւր քայլը կրնայ ապագայ դրական կամ ժխտական ելքը որոշել:

ՇԱՀԱՍԻՐԱԿԱՆ ԶԳԱՑՈՒՄՆԵՐ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Աշխարհասիրական ներքին զգացումներէ տարուող մարդը ձայն մը միայն կը լսէ իր մարմնական ականջներով. «Ի՛մս է»։ Թէեւ խղճին ձայնը կ՚ընդդիմանայ, բայց ի զուր, քանի որ շահասիրական ներքին զգացումներուն ձայնը, դժբախտաբար, կը խափանէ խղճին ձայնը։

ՅԻՇՈՂՈՒԹԵԱՆ ԴԵՐԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Երէկուան մեր գրութեան մէջ փորձեցինք խօսիլ մարդկային զգացումներու մասին, յստակ տարբերութիւն մը դնելով սիրտին եւ ուղեղին, ցանկութեան ու տրամաբանութեան միջեւ, սակայն, այդ բոլորը ծնունդ տուին այլ հարցի մը. ուրկէ՞ կու գայ յիշողութիւնը. ինչո՞ւ համար կը յիշենք դէպքեր՝ որոնք անկարեւոր են եւ կամ դրուագներ, որոնց յիշողութիւնը ցաւ կրնայ պատճառել մարդուն:

Էջեր