ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարդկային պատմութեան ընթացքին խաբէութիւնն ու սուտը ունեցած է իր կեդրոնական ու կարեւոր տեղը՝ ո՛չ միայն որպէս վատ երեւոյթ, այլ գործիք՝ գոյատեւելու, պաշտպանելու շահերը: Սուտի գոյութիւնը հին է այնքան՝ ինչքան մարդկային պատմութիւնը.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ուրեմն, ով որ իմ այս խօսքերս կը լսէ եւ կը գործադրէ զանոնք, պիտի նմանի այն իմաստուն մարդուն՝ որ իր տունը ժայռի վրայ կը շինէ». (ՄԱՏԹ. Է 24)։ «Եւ այն մեծ ու ահագին եւ խայթող օձերով եւ կարիճներով լեցուն, չոր եւ անջուր անապատին մէջ քեզ պտըտցուց եւ քեզի ապառաժէն ջուր հանեց». (Բ ՕՐՆ. Ը 15)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Խօսակցական կատակներու ժամանակ վստահաբար լսած ենք «Հոնոլուլու» դարձուածքը, որովհետեւ Հոնոլուլուն հայութեան համար հեռու է այնքան՝ ինչքան արեւը երկիր մոլորակէն. սակայն ճշմարտութիւնը այդքան այլ այդպէս չէ. այսօր Հոնոլուլուի թանգարանին մէջ տեղ կը գտնէ ստեղծագործութիւնները հայու մը, որուն մասին գրեթէ շատ քիչ բան գիտենք:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ազատութիւնը իր սահմաններուն մէջ մարդ էակին արժանապատուութեան հարցն է։ Բայց ինչպէս ամէն արժէքի՝ չափազանցութիւնը եւ ծայրայեղութիւնը մարդս կը տանի անիշխանութեան, ազատութեան ըմբռնումը կը վերածուի ազատապաշտութեան։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մի քանի շաբաթներ առաջ «բարեկամ» մը, կէս լուրջ կէս կատակ, քմծիծաղով մը հետեւեալ արտայայտութիւնը ունեցաւ. «Խօսելու ժամանակ ես քեզմէ աւելի իմաստուն կ՚երեւիմ». սակայն, լուրջ մտահոգութիւն մը գոյութիւն ունի այստեղ. ո՞ր մէկը առաջնահերթ է արդեօք. իմաստուն ըլլա՞լը՝ թէ իմաստուն երեւիլը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Պէտք է զգուշանալ մանաւանդ բանակրկիտ, այսինքն՝ խօսք պրպտող, խծբծող, քաշքշող եւ խօսքի մէջ միշտ բացասական իմաստ փնտռող նենգամիտ, չարարուեստ անձերու խառնակիչ ազդեցութենէն։ Սաստիկ զգուշանալ այդ վերջին դերը ուղղակի եւ կամ անուղղակի, կամայ թէ ակամայ մեր անձին վրայ փորձելէ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Բ.- Յոյսեր, երազանքներ ու հասարակաց ճակատագիր.- 181 ուղեւորները վստահաբար կը գտնուէին տարբեր ընկերային եւ տնտեսական մակարդակներու վրայ. անոնցմէ մին հարուստ էր, ուրիշը աղքատ. մին առողջ էր, իսկ միւսը հիւանդ. մէկը մեծահասակ էր, իսկ միւսը պատանի եւ կամ երիտասարդ, սակայն, անոնց հասարակաց ճակատագիրը մէկն էր:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Բանականութիւնը՝ բանաւորութիւնը եւ իմցականութիւնը մարդը նման կ՚ընէ Աստուծոյ։ Արդարեւ, Աստուած մարդը բանաւոր-իմացական արարած ստեղծեց՝ որ անոր անձի մը արժանապատուութիւնը կու տայ եւ թէ օժտուած է նախաձեռնութեամբ եւ իր գործերուն, արարքներուն տիրապետութեամբ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Չինացի փիլիսոփայ եւ ուսուցիչ Լաօ Ցու իր աշխատութիւններէն մէկուն մէջ կ՚ըսէ. «Կեանքը բնական եւ ինքնաբուխ փոփոխութիւններու շղթայ է: Մի՛ դիմադրէք, այդ մէկը միայն տխրութիւն կը բերէ: Ձգեցէ՛ք, որ իրականութիւնը իրականութիւն դառնայ»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Քննադատութիւնը օտակար է, քանի որ ան յառաջդիմութեան եւ բարեփոխութեան համար անհրաժեշտ արարք մըն է։ Բայց քննադատութիւնը օգտակար կ՚ըլլայ, երբ իր նպատակին յարմար կը գործածուի։
