Արխիւ

Կը տեղեկանանք, որ «Հրանդ Տինք» հիմնարկը այս շաբաթավերջին կը կազմակերպէ միօրեայ ասուլիս մը։ «Պատմութեան գիւտը վերստին. արխիւներ, յիշողութիւն եւ քաղաքականութիւն» խորագրեալ այս փանելը նախատեսուած է երկու նիստի ձեւաչափով։

Հայ արդի բանաստեղծութեան տիտաններէն անմոռանալի գրող Զահրատի ծննդեան 100-ամեակը ներկայիս կը նշուի զանազան հարթութիւններու վրայ։ Յոբելեանը արժեւորելու համար Պատրիարքական Աթոռն ալ հրատարակած է «Զահրատ-100» հատընտիրը, որ լոյս տեսած է Երեւանի «Եղիշէ Չարենց» Գրականութեան եւ արուեստի թանգարանի հետ համագործակցութեամբ։

Թուրքիոյ Հայոց Պատրիարք Ամեն. Տ. Սահակ Ս. Արք. Մաշալեան շաբաթավերջին այցելեց նկարչուհի Վերժին Շապճըի ցուցահանդէսը, որ կը կրէ՝ «Արեւմուտքէն դէպի Արեւելք տպաւորութիւններս» անուանումը։ Վաստակաւոր նկարչուհիի հերթական անհատական ցուցահանդէսէն այս մէկը, որ գեղարուեստասէրներու անմիջական հետաքրքրութեան արժանացած է։

ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄԵԱՆ

1955 թուականին Խորհրդային Միութեան ղեկավար Խրուշչեւը սկսաւ, այսպէս կոչուած, «եգիպտացորենային» արշաւին, որու նպատակն էր՝ հնարաւոր բոլոր տեղերուն մէջ ցորենը փոխարինել եգիպտացորենով: Իւրայատուկ «կարգոյ պաշտամունք» մըն էր սա, որուն հիմքը Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներու փորձն էր:

Պրազիլիոյ հիւրընկալմամբ, Ռիոյի մէջ ընթացքի մէջ է Մեծն քսանեակի (G20) գագաթաժողովը, որ կազմակերպուած է՝ «Արդար աշխարհ մը եւ տեւական մոլորակ մը» նիւթով։ Երկօրեայ գագաթաժողովը կը համախմբէ Մեծն քսանեակի անդամ 19 երկիրներու եւ Եւրոմիութեան ղեկավարները։

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Պենիթօ Մուսոլինի 1922 թուականին երբ վերահսկողութեան տակ առաւ Իտալիան, ան ներմուծեց իր քաղաքական գաղափարախօսութիւնը՝ բռնակալութիւնը, որ աշխարհը ներքաշեց մեծ պատերազմի մը մէջ:

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր գրութիւններուն մէջ նախապէս ըսած էինք, որ յաջողութեան հասնելու չափ դժուար է նաեւ այդ յաջողութիւնը պահելը. շատեր կը հաւատան, որ այդ առիթը մարդուն մէկ անգամ կը տրուի. անգամ մը որ ձախողեցար՝ ալ յաջողութիւնը չի գար:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Հեղինակաւոր BBC-ն կը խօսի Հայաստան-Ատրպէյճան հաշտութեան որոնումներու գաղտնի ծալքերու մասին:
Իրական յո՞յս, թէ ժամանակի կորուստ... միջազգային ուշադրութիւնը կեդրոնացած Երեւան-Պաքու առանցքին վրայ:

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Հայ մեծ բանաստեղծ Պարոյր Սեւակ իր զաւակին գրած մէկ բանաստեղծութեան մէջ կ՚ըսէ. «Չէի ուզի, որ քո կեանքը հարթ խճուղու նման լինէր...». հայր մը՝ որ չ՚ուզեր իր զաւակին կեանքը «դիւրին» ըլլայ, որովհետեւ այնպէս ինչպէս Սեւակ, նոյնպէս մենք կը հաւատանք, որ ճշմարիտ յաջողութիւնը յաղթահարուած դժուարութիւններով կու գայ. որովհետեւ առանց դժուարութիւններու եկած յաջողութիւնը ինքնին ձախողութիւն մըն է. գուցէ այդ է պատճառը, որ մեծ ժառանգութիւն ստացած մարդիկ իրենց կեանքը ձախողութեամբ աւարտած են, որովհետեւ յաջողութիւնը ձեռք բերելու չափ դժուար բան է նաեւ այդ յաջողութիւնը պահելը: