Արխիւ

ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄԵԱՆ

2004 թուականի ապրիլի 12-ին, Բաղրամեան պողոտային վրայ, «կարմիր պերեթաւորները»՝ կատարելով այն ժամանակուայ նախագահ Ռոպերթ Քոչարեանի հրամանը, վայրագ ձեւով յարձակեցան ցուցարարներու վրայ: Քաղաքացիները կը պահանջէին վստահութեան հանրաքուէ կատարել:

Հայկական բարեգործական ընդհանուր միութիւնը (ՀԲԸՄ) Հայաստանի մէջ այս շրջանին կը բաժնէ՝ Ֆրանսայի կողմէ նուիրաբերուած ժեներաթէօրները։ Թիւով չորս՝ 100 քիլօվաթ հզօրութեամբ այս տիզել ժեներաթէօրները ապահովուած են Ֆրանսայի շարք մը քաղաքապետարաններու եւ տեփարթըմաններու գանձատրումով, ֆրանսահայ կազմակերպութիւններու համակարգման խորհուրդի ջանքերով։

Երեւան եւ Պաքու աւելի դրական խօսոյթով մը արտայայտուիլ սկսած են հաշտութեան գործընթացին շուրջ:
Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներ միշտ լաւատես Հայաստան-Ատրպէյճան յարաբերութիւններու ապագային համար:

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Խրիմեան Հայրիկի գրած «Դրախտի ընտանիք» աշխատութեան 11-րդ գլուխը կը կրէ «Մայր եւ դայեակ» խորագիրը. Հայրիկի համար մայրութիւնը առանձնայատուկ տեղ ու նշանակութիւն ունի. մայրական այդ գորովը ո՛չ ուսուցիչի պէտք ունի եւ ոչ ալ դասի, որովհետեւ բնութիւնը կ՚ուսուցանէ այդ բոլորը:

Թուրքիոյ Հայոց Պատրիարք Ամեն. Տ. Սահակ Ս. Արք. Մաշալեան երէկ ընդունեց բեմադրիչներ Էլա Եալչընն ու Ալէն Փերտեճին, որոնք «Մերհապա» անունով շարժանկարի ժապաւէնի մը արտադրութեան պատրաստութիւններուն ձեռնարկած են։

ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ

Մեր տան դարձդարձիկ աստիճաններէն երբ իջնենք՝ առաջինը Սաթոյին եւ Մարիամին սենեակն էր, յետոյ հօրաքրոջս տունը եւ անոր կողքին պզտիկ խոհանոցով սենեակի մը մէջ տիկին Զարուհին կ՚ապրէր իր աղջկան՝ Արշալոյսին հետ։

Վրաստանը, որ Եւրոմիութեան անդամակցութեան թեկնածու երկրի կարգավիճակ ստացած է, այդ առումով խանդավառ շրջանէ մը կ՚անցնի եւ հեռանկարային հաշուարկներով հանդէս կու գայ։ Երկրի մէջ իշխանութեան գլուխ կը գտնուի «Վրացական երազանք» կուսակցութիւնը, որու հիմնադիր ու պատուոյ նախագահ Պիծինա Իվանիշվիլին համոզուած է, թէ Վրաստան 2030 թուականին պիտի անդամակցի Եւրոմիութեան։

Յունական արդի բանաստեղծութեան տիտաններէն Քաւաֆիսի գործերը՝ ներշնչանքի աղբիւր բոլորին համար:
Ենիգիւղի Փանաիա եկեղեցւոյ համալիրէն ներս տեղի ունեցաւ գրական-գեղարուեստական յատկանշական ձեռնարկ մը:

ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ

Ամբողջ շաբթուան ընթացքին, մէկը դպրոցէն, միւսը՝ գործէն, տարբեր ժամերու տուն կը հասնէինք, բայց կիրակի օրերը անպայման քիչ մը ուշ, քիչ մը կանուխ իրարու կը սպասէինք, ընտանիքով ճաշի նստիլը պարտադիր էր։ Շատ յաճախ հօրաքրոջս ընտանիքն ալ կը միանար…