Արխիւ

Անգարայի աղբիւրները՝ Երեւանի հետ յարաբերութիւններու բնականոնացման գործընթացին մասին:
Յառաջիկային օրակարագի վրայ կրնայ գալ Թուրքիոյ եւ Հայաստանի միջեւ ուղիղ առեւտուրի վերսկսման նիւթը:

Գումգաբուի «Պէզճեան» սրահին մէջ շաբաթավերջին տեղի ունեցաւ երիտասարդական փայլուն համերգ մը։ Սա «Մենք երգ ենք» համերգաշարի հերթական փուլն էր, որ բացառիկ իմաստ ստացաւ՝ զուգադիպած ըլլալով տարեմուտին։

Երաժշտասէրները արդէն անհամբերութեամբ կը սպասեն այս չորեքշաբթի երեկոյեան՝ Հարպիյէի CRR համերգասրահին մէջ նախատեսուած Սիպիլի մեծ համերգին։ Երկար ժամանակ վերջ համակրելի մեներգչուհին Իսթանպուլի մէջ հանդէս պիտի գայ ելոյթով մը։

Երուսաղէմի Հայոց Պատրիարքարանէն երէկ հասան ուշագրաւ լուրեր, որոնք կը վերաբերին կալուածոց նոր տեսուչի մը նշանակման։ Այսպէս, Երուսաղէմի Հայոց Պատրիարք Ամեն. Տ. Նուրհան Ս. Արք. Մանուկեանի տնօրինութեամբ՝ Տ. Պարէտ Ծայրագոյն Վարդապետ Երէցեան ազատուած է Ս. Աթոռի կալուածոց տեսուչի պաշտօնէն։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Նոր աշխարհակարգի ուրուականը. «միջազգային հանրութիւն» կոչուածը պարզ բառակապակցութիւն մըն է:
Արցախի պաշարումը ոչինչով կը տարբերի՝ Հիթլերի Լենինկրատը շրջափակելէն, սակայն աշխարհին համար հետաքրքրական չէ:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Երբ պատանի էի, յաճախ հիացումով կը դիտէի հօրս ճոխ գրադարանը՝ ուր կային նաեւ մեծ հօրս գիրքերը։
Օր մը երբ կը դիտէի գիրքերը, ուշադրութիւնս գրաւեց գորշ, մոխրագոյն կողքով գիրք մը, որուն վերտառութիւնն էր, ինծի բոլորովին անծանօթ բառ մը. «L'ATHEISM»։

Գոհունակութեամբ վերահասու կ՚ըլլանք, թէ անցեալ տարեվերջին թողարկուած է սփիւռքահայ յայտնի մտաւորական Վրէժ-Արմէնի «Ոստայն 17-գրապատում» առցանց նոր գիրքը։ 65 տարիներու վրայ տարածուած՝ հեղինակին կողմէ ստորագրուած յօդուածներու ժողովածոն է այս մէկը, որ կեդրոնացած է գիրքերու վրայ։

Ռամիի պատմական զօրանոցը արդէն ընդարձակ գրադարանի մը վերածուած է՝ ինն տարուան վերանորոգութենէ մը վերջ։ Օսմանեան շրջանի այս հսկայական զօրանոցը այժմ վերածուած է Թուրքիոյ մեծագոյն գրադարանին։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Յաճախ կը խօսինք աշխարհի վատ ու անբարոյ կողմերուն մասին, մոռնալով որ հակառակ բոլոր չարութիւններուն, գոյութիւն ունի բարիութիւն մը եւս եւ այդ երկուքին պայքարով է, որ աշխարհը կը յառաջդիմէ։ Եթէ փորձենք կշիռքի վրայ դնել, չկարծենք, որ չարութիւնը աւելի ծանր կը կշռէ. մենք որպէս մարդ արարածներ միշտ ալ կը բարձրաձայնենք չարութիւնը եւ կը նախընտրենք լուռ մնալ կատարուած բարութեանց վրայ, ինչ որ չարութեան աւելի ծանրակշիռ ըլլալը կարծել կու տայ։