Արխիւ

Մեծ պահ­քը կի­սող Մի­ջին­քը այս տա­րի կը նշո­ւի այսօր: Ժո­ղովր­դա­կան ա­ւան­դու­թեան հա­մա­ձայն՝ Մի­ջին­քին հայ տան­տի­կին­նե­րը կը թխեն բա­ղարջ, ո­րուն մեջ կը դնեն մե­տա­ղադ­րամ: Ո­րուն բա­ժին կը հաս­նի այդ դրա­մը, այդ տա­րի յա­ջո­ղու­թիւն կ՚ու­նե­նայ: 

Հա­յաս­տան մաս­նակ­ցու­թիւն պի­տի բե­րէ Պա­քուի մէջ կա­յա­նա­լիք Եւ­րո­պա­կան ա­ռա­ջին խա­ղե­րուն

Ներկայ տարուան տուեալներով՝ Հայաստանի տնտեսութեան տեսանկիւնէն կացութիւնը կը համարուի էապէս մտահոգիչ:
Ռուսաստանի շուկայէն ներս աւանդաբար տարածում գտած հայկական ապրանքներու վաճառքը նուազած է՝ ռուբլիի արժեզրկման պատճառով:

Հա­յաս­տա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Ե­դուարդ Նալ­պան­տեան ե­րէկ շփում­ներ ու­նե­ցաւ Լիուպ­լիա­նա­յի մէջ։ Սլո­վե­նիոյ ղե­կա­վա­րու­թեան կող­մէ ա­մե­նա­բարձր մա­կար­դա­կի վրայ հիւ­րըն­կա­լուե­ցաւ Ե­դուարդ Նալ­պան­տեան, որ քննար­կեց բազ­մաբ­նոյթ հար­ցեր։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ե­կե­ղե­ցին՝ իր բա­ռա­կան ի­մաս­տո­վը խորհր­դա­նիշ մըն է միա­բա­նու­թեան։ Այս «միա­բա­նու­թիւն»ը, մէկ կող­մէ՝ Աս­տու­ծոյ եւ իր որ­դի­նե­րուն մի­ջեւ, իսկ միւս կող­մէ՝ որ­դի­նե­րուն, այ­սինքն մար­դոց մի­ջեւ հաստա­տուած է։

Հան­րա­պե­տու­թեան Նա­խա­գահ Րէ­ճէպ Թայ­յիպ Էր­տո­ղա­նի գլխա­ւո­րու­թեամբ, ե­րէկ Ան­գա­րա­յի մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ Նա­խա­րա­րաց խոր­հուր­դին նիս­տը։ Պէշ­թէ­փէի մէջ, Նա­խա­գա­հա­կան պա­լա­տի եր­դի­քին տակ տե­ղի ու­նե­ցաւ ժո­ղո­վը, որ տե­ւեց ինն ժամ։ Կը հա­ղոր­դուի, որ քննար­կում­նե­րու ըն­թաց­քին օ­րա­կար­գի վրայ ե­կան ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թեան եւ անվ­տան­գու­թեան բնա­գա­ւա­ռի հար­ցե­րը, ինչ­պէս նաեւ տնտե­սու­թեան ըն­թաց­քը։

Գո­հու­նա­կու­թեամբ վե­րա­հա­սու կ՚ըլ­լանք, թէ այս շա­բա­թա­վեր­ջին տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ քէր­մէս մը, ո­րու հա­սոյ­թը պի­տի տրա­մադ­րուի պոլ­սա­հայ հա­մալսա­րա­նա­կան ե­րի­տա­սար­դու­թեան։

«Այ­րըն­թը» հրա­տա­րակ­չու­թիւ­նը «Ընդ­յա­տա­կեայ գրա­կա­նու­թիւն» մա­տե­նա­շա­րով հրա­տա­րա­կեց Հա­յաս­տա­նի գրա­կա­նու­թեան ե­րի­տա­սարդ ու նոր հե­ղի­նակ­նե­րէն Յով­հան­նէս Թէք­կէօ­զեա­նի «Փախ­չող քա­ղա­քը» (Kaçan Şehir) վէ­պը։ Այս ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւ­նը շար­ժա­պատ­կե­րի վե­րա­ցա­կան պա­տում մըն է, ուր միա­հիւ­սուած են խորհր­դա­ւորն ու քա­ղա­քա­յին կեր­պար­նե­րը, պատ­կե­րե­լին ու ծի­ծա­ղե­լիի նուրբ ան­ցում­նե­րը։ Հե­րոս­նե­րու իւ­րօ­րի­նակ վար­քա­գի­ծե­րը կը բա­ցա­յայ­տուին հո­գե­բա­նա­կան հար­ցազ­րոյց­նե­րու, շար­ժա­րուես­տի հնարք­նե­րու, դի­ցա­բա­նա­կան պա­տու­մի եւ բջջա­յին պատ­գամ­նե­րու մի­ջո­ցով

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յա­ճախ խօ­սե­ցանք ա­ղօթ­քի մա­սին այս սիւ­նակ­նե­րուն մէջ, բայց երբ ա­մէն օր կ՚ա­ղօ­թենք, եւ պէ՛տք է ա­ղօ­թենք, քա­նի որ ա­մէն օր «նո՛ր օր» մըն է կեան­քի մէջ, ու­րեմն ան­պա­տե­հու­թիւն չենք նկա­տեր ա­մէն ա­ռի­թով խօ­սիլ ա­ղօթ­քի մա­սին, յի­շել ա­ղօթ­քի կա­րե­ւո­րու­թիւ­նը։