Ընկերա-մշակութային

Բան­կալ­թիի Մխի­թա­րեան վար­ժա­րա­նին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ Կա­ղան­դի տօ­նա­կա­տա­րու­թիւն իւ­րա­յա­տուկ վա­յել­չու­թեամբ:

ՎԻԼ­ՀԵԼՄ ՊՈՒՇ

Բախ­տը, հա­մա­ձայն իր ի­մաս­տին, 
Լա­ւը նը­ւի­րել կ՚ու­զէ քե­զի։
Շնոր­հա­կալ ե­ղիր, ըն­դու­նէ զայն,
Ա­ռանց եր­կար մը­տա­հո­գու­թեան։

ՍՏԵ­ՓԱՆ ՔԷՕՇ­ԿԷ­ՐԵԱՆ

ա­մը նոր է այ­սօր
ա­ման ամ ա­ման
բա­րի ե­կար մա­քուր ե­կար
գի­տեմ որ նո­րու­թեանդ
դուն իսկ չես հա­ւա­տար 

Ի. Ի. ԳԱ­ՄԻՆԿԶ

Փոք­րիկ ան­խօս Կա­ղան­դի ծառ
Դուն շատ փոքր ես
Ա­ւե­լի ծա­ղի­կի նման ես
Ո՞վ գտաւ քեզ կա­նաչ պար­տէ­զին մէջ
Եւ դուն տխրե­ցա՞ր հե­ռա­ցուե­լուդ հա­մար. 

ԱԼՖ­ՐԷՏ ԼՈՐՏ ԹԷ­ՆԻ­ՍԸՆ

Աս­տուած ստեղ­ծեց ու բա­ցաւ այս տա­րին քե­զի հա­մար.
Կե­ցած կա­մուր­ջիդ վրայ.
Քու նաւդ է, ա­յո՛, քու սե­փա­կան նաւդ,
Եւ զայն վա­րո­ղը դուն պի­տի ըլ­լաս։

ՄՈՎ­ՍԷՍ ՔԵՐ­ԹՈՂ

Այ­սօր Սուրբ Ծննդեան տօն է, ա­ւե­տիս,
Եւ մեր Տի­րոջ յայտ­նու­թեան տօնն է, ա­ւե­տիս։
    Այ­սօր ար­դա­րու­թեան ա­րե­ւը, ա­ւե­տիս,
    Մար­դոց մէջ ե­րեւ­ցաւ, ա­ւե­տիս։
Այ­սօր սուրբ, ա­նա­պա­կան կոյ­սը, ա­ւե­տիս,
Ծնաւ, բե­րաւ ան­մահ ար­քան, ա­ւե­տիս։

ԿԱ­ՐՕ ՄԱՐ­ՏՈՒ­ՆԻ

Կար­միր կը փսխէ տա­րին ալ այս հին,
Կամքն իր ծան­րա­գին դեռ պի­տի տա­նինք․
Հա­մա­ձայն կամ ոչ՝ քմայքն է ա­նոր,
Պի­տի հաս­նի քեզ, տա­րին է սա նոր։

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Լեփ­լեն­տը այ­լեւս հե­ռա­ւոր ե­րազ մը չէ հայ մա­նուկ­նե­րուն, ին­չու չէ նաեւ մե­ծե­րուն հա­մար:  Ե­րե­ւա­նի քա­ղա­քա­յին իշ­խա­նու­թիւն­նե­րը հո­գա­ցած են ձմեռ­նա­յին զուար­ճանք­նե­րու սի­րա­հար­նե­րու նա­խա­սի­րու­թիւն­նե­րը եւ Կա­ղան­դէն եր­կու շա­բաթ ա­ռաջ Թիֆ­լի­զի խճու­ղիին վրայ գտնուող «Ե­րա­զ» այ­գիի տա­րած­քին Լեփ­լեն­տի կրկնօ­րի­նա­կը բա­ցուած է, որ նաեւ Անդր­կով­կա­սի մէջ նմա­նա­տիպ ա­ռա­ջին վայրն է:

ԵՈ­ՀԱՆ ՎՈԼՖ­ԿԱՆԿ ՖՕՆ ԿԷՕ­ԹԷ 

​Հի­նին մի­ջեւ,
Նո­րին մի­ջեւ
Հոս ու­րա­խա­նալն
Բախտն է որ կու տայ․
Ը­սել է ան­ցեալ՝
Վըս­տա­հու­թեամբ յար
Նա­յիլ դէպ՚ ա­ռաջ,
Հար­կաւ դէպ՚ ետ ալ։

ՍԵ­ՒԱՆ ԼԱ­ԼԻ­ՔՕՂ­ԼՈՒ

Կա­ղանդ Պա­պան
ան­հասկ­նա­լի 
պա­տե­րուն զար­նե­լով կու գար
ներ­սէն
զար­մի­կիս հետ սե­ղա­նին տա­կը պա­հուը­տած
ա­նոր կար­միր տա­բա­տը կը տես­նէինք հի­մա: