Ընկերա-մշակութային

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հայկազեան համալսարանի Հայագիտական հանդէսի 38-րդ թիւի շնորհանդէսը Պէյրութի մէջ կատարելէ յետոյ հայկազեանցիները ուղեւորուեցան Հայաստան, ուր նախ Արցախի, ապա Երեւանի մէջ կատարեցին սփիւռքէ ներս լոյս տեսնող ծանրակշիռ այս հանդէսի շնորհանդէսը:
Վերջին օրերուն Արցախի մէջ նաեւ յուշագիր մը ստորագրուեցաւ Արցախի Պետական եւ Պէյրութի Հայկազեան համալսարաններուն միջեւ: Երկու համալսարաններու միջեւ գործակցութիւնը տարիներու պատմութիւն ունի, պարզապէս զայն տեղափոխուեցաւ պաշտօնական հարթութեան վրայ եւ արդէն կնքուած յուշագրով համատեղ գիտակրթական միջոցառումները, գիտական, հետազօտական նախագիծերը, դասախօսներու եւ ուսանողներու փոխայցերը կը շարունակուին աւելի կանոնաւոր կերպով:

ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

«Իւրաքանչիւր հոգեւորական իր կեանքը ի սպաս կը դնէ Եկեղեցւոյ ծառայութեան, երբ ներքին ձայն մը զինք կը կանչէ։ Այդ ձայնը կոչումն է։ Հաւատքի այդ զգացողութեան գերագոյն պահը, երբ քրիստոնեայ մարդը իր մէջ այնքան զօրեղ կը զգայ ծառայելու զգացումը եւ կը հետեւի Քրիստոսի հրաւէրին, երբ Ան կը պատգամէ. «Վերցուր խաչդ եւ ինծի հետեւէ»։

ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

«Ասկէ ետք կը հաւատանք՝ ո՛չ թէ քու խօսքիդ համար, այլ որովետեւ մենք անձամբ լսեցինք զինք եւ գիտենք թէ ճշմարտապէս ի՛նքն է աշխարհի Փրկիչը» (Յհ 4.42)
Յովհաննու աւետարանին մէջ տեղ գտած տուեալ խօսքը խումբ մը Սամարացիներու կողմէ արտաբերուած վկայաբանութիւնն է Քրիստոսի ուղղուած։ Խօսք մը, որ դարերու ընդերքէն շեշտակիօրէն կը կարեւորէ Քրիստոսի աստուածութիւնն ու մարդեղութիւնը միանգամայն։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Թիֆլիզի հայկական հետքերը բազմաթիւ են: Ամէն քայլափոխի կարելի է հայկական պատմութեան մասնիկի մը հանդիպիլ այս հին քաղաքին մէջ, որ Վրաստանի Հանրապետութեան մայրաքաղաքն է, ուր հայկական մեծ համայնք մը կայ: Հայաստանի զբօսաշրջային ընկերութիւնները Թիֆլիզի հայկական վայրերը երթուղիներ կը կազմակերպեն եւ զբօսաշրջիկները կը ծանօթացնեն այն կառոյցներուն, վայրերուն, որոնք հայոց պատմութեան անբաժան մասը կը կազմեն:

Տեսակցեցաւ՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Այ­սօր ա­ւա՜ղ, Ա­րա Կիւ­լէ­րը ֆի­զի­քա­պէս կը բա­ցա­կա­յի մեր շար­քե­րէն։
90-ա­մեայ այս մե­ծա­նուն հա­յոր­դին, աշ­խար­հահռ­չակ, ա­ռաս­պե­լա­կան հան­ճա­րեղ հա­յը՝ ֆո­թոլ­րագ­րու­թեան կնքա­հայ­րը, իր մահ­կա­նա­ցուն կնքեց սոյն թուա­կա­նի հոկ­տեմ­բե­րի 18-ին։

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Այս տարի լրացաւ Կարս ծնած եւ Խորհրդային Միութեան մէջ գործած նշանաւոր նկարիչի մը՝ Յովհաննէս Զարդարեանի ծննդեան 100-ամեակը: Հայաստանի Ազգային պատկերասրահին մէջ բացուեցաւ նկարիչին 100-ամեակին նուիրուած հրաշալի ցուցահանդէս մը, որ ամբողջական պատկերացում տուաւ Խորհրդային Միութեան տաղանդաւոր նկարիչին արուեստին մասին:

Կիւմրիի տիկնիկային թատրոնը նոր շունչ առած կը շարունակէ տարածել հէքեաթի շունչն ու գոյները։ Այսպէս, Կիւմրիի «Ստեփան Ալիխանեան» տիկնիկային թատրոնը կը շարունակէ նոր ներկայացումներով ուրախացնել երեխաները:

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Կեանքը հիւրանոց մըն է եւ մարդ այդ հիւրանոցին մէջ երկար ատեն որպէս հիւր կ՚ապրի, տնեցի կը դառնայ, ժամանակի ընթացքին կ՚ընտելանայ տան անդամներուն հետ, ապա օրէնքները կը սկսին սովորութենականանալ իրեն համար։ Այլեւս այդ հիւրանոց-տան մէկ անդամը դառնալով՝ իր սէրը կը կիսէ իր կողակիցին հետ, նոր սերմեր կ՚աճին, կը ճիւղաւորուին եւ կը միանան այդ ընտանիքին. ահա ա՛յդ ժամանակ յանձնառութիւններն ու պատասխանատուութիւնները կ՚եռապատկուին եւ քեզ պարտաւորեալ ու անել իրավիճակի մէջ կը ձգեն։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հոկտեմբերի վերջին օրերէն մէկն էր, երբ Երեւանի մէջ աշնան ցուրտ հովը կ՚աւլէր չորցած տերեւները, երբ քաղաքական դաշտը կրկին փոթորկած էր եւ մայրաքաղաքին երկինքը պատուած վերահաս անձրեւի գոյնով, գոյժ մը ստացանք Պէյրութէն՝ մահացած է գրող, մտաւորական Արա Արծրունի…

Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Ողջոյն իմ հին օրերու ոչ անկեղծ, սակայն շատ սիրելի նախկին ընկեր-բարեկամ։ Սա պահուն մեծ ուրախութեամբ, հիասթափութեամբ, ինչո՞ւ չէ նաեւ քիչ մըն ալ ափսոսանքով կը յիշեմ մեր անցած-գացած լաւ ու բարի օրերը։