Ընկերա-մշակութային

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Կեանքը հիւրանոց մըն է եւ մարդ այդ հիւրանոցին մէջ երկար ատեն որպէս հիւր կ՚ապրի, տնեցի կը դառնայ, ժամանակի ընթացքին կ՚ընտելանայ տան անդամներուն հետ, ապա օրէնքները կը սկսին սովորութենականանալ իրեն համար։ Այլեւս այդ հիւրանոց-տան մէկ անդամը դառնալով՝ իր սէրը կը կիսէ իր կողակիցին հետ, նոր սերմեր կ՚աճին, կը ճիւղաւորուին եւ կը միանան այդ ընտանիքին. ահա ա՛յդ ժամանակ յանձնառութիւններն ու պատասխանատուութիւնները կ՚եռապատկուին եւ քեզ պարտաւորեալ ու անել իրավիճակի մէջ կը ձգեն։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հոկտեմբերի վերջին օրերէն մէկն էր, երբ Երեւանի մէջ աշնան ցուրտ հովը կ՚աւլէր չորցած տերեւները, երբ քաղաքական դաշտը կրկին փոթորկած էր եւ մայրաքաղաքին երկինքը պատուած վերահաս անձրեւի գոյնով, գոյժ մը ստացանք Պէյրութէն՝ մահացած է գրող, մտաւորական Արա Արծրունի…

Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Ողջոյն իմ հին օրերու ոչ անկեղծ, սակայն շատ սիրելի նախկին ընկեր-բարեկամ։ Սա պահուն մեծ ուրախութեամբ, հիասթափութեամբ, ինչո՞ւ չէ նաեւ քիչ մըն ալ ափսոսանքով կը յիշեմ մեր անցած-գացած լաւ ու բարի օրերը։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Վեր­ջերս Հա­մա­ցան­ցի է­ջե­րուն վրայ կը շրջի ծանր տպա­ւո­րու­թիւն ձգող եր­կու լու­սան­կար: Մէ­կը՝ Հա­յաս­տա­նի հա­մայն­քա­յին գրա­դա­րա­նի մը լու­սան­կարն է, ուր կ՚ե­րե­ւին այ­րած գիր­քե­րու կոյ­տեր: 

Հայկազեան համալսարանի նախաձեռնութեամբ կազմակերպուած երաժշտական անմոռանալի ձեռնարկ մը:
Լիբանանի ֆիլարմոնիք նուագախումբը հանդէս եկաւ խմբավար Կարօ Աւեսեանի մականին ներքեւ՝ արժանանալով ջերմ ծափերու:

ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

Որքա՜ն սրտագրաւ նոյնքան ալ պատգամաշեշտ սա խօսքը, հեղ մը եւս կու գայ մեր ուշքը, աշխարհիկ հրապոյրներով գերեվարուած մեր սիրտերը հրաւիրելու դէպի ինքնագիտակցութիւն եւ ինքնազգաստացում։ Խօսք մը, որ դարերու ընթացքին խօսեցաւ կարկամեալ հոգիներու՝ անոնց ողջ էութիւնը յեղաշրջելով։ Խօսք մը, որ բազում աշխարհակեդրոն սիրտեր փոխակերպեց աստուածակեդրոն սիրտերու։

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հայաստանի Սփիւռքի նախարարութեան մէջ, տեղի ունեցաւ Արաբական ծոցի երկիրներու Աստուածաշնչեան ընկերութեան ընդհանուր քարտուղար, աստուածաբանութեան տոքթոր, գրող, հրապարակախօս Հրայր Ճէպէճեանի «Սփիւռքահայ կեանքեր՝ ինչպէս որ տեսայ» գիրքին շնորհանդէսը:

Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Ա­շու­նը Ար­ցա­խի մէջ իւ­րօ­րի­նակ է իր գոյ­նե­րով, բնու­թեամբ եւ առ­հա­սա­րակ՝ գա­լուս­տով։ 
Ար­ցա­խի մէջ աշ­նան բնու­թիւ­նը իւր զար­մա­նահ­րաշ գոյ­նե­րը կը տա­րա­ծէ ա­մէ­նուր։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Նոյեմբերի 1-ին Հայ Առաքելական Եկեղեցին կը տօնէ Ս. Յովհան Ոսկեբերանի յիշատակի օրը: Ս. Յովհան Ոսկեբերանի յիշատակը տարին երկու անգամ կը տօնուի. նախ՝ Տասներկու վարդապետներուն հետ՝ Խաչվերացի Զ. կիրակիին յաջորդող շաբաթ օրը, ապա առանձին՝ Խաչվերացի Է. կիրակիին յաջորդող հինգշաբթի օրը:

ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

«Իւրաքանչիւր հոգեւորական իր կեանքը ի սպաս կը դնէ Եկեղեցւոյ ծառայութեան, երբ ներքին ձայն մը զինք կը կանչէ: Այդ ձայնը կոչումն է, հաւատքի զգացողութեան գերագոյն պահը, երբ քրիստոնեայ մարդը իր մէջ նոյնքան զօրեղ կը զգայ ծառայելու զգացումը եւ կը հետեւի Քրիստոսի հրաւէրին, երբ Ան կը պատգամէ, «Վերցուր խաչը եւ հետեւէ ինծի» (Յովնան Սրբազան):