ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Մեր ներկայ ժամանակաշրջանին Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցւոյ մեծագոյն աստուածաբաններէն մէկն է Գերաշնորհ Տ. Յակոբ Արքեպիսկոպոս Գլնճեանը: Սրբազան Հայրը հեղինակ է շուրջ մէկ տասնեակ գիրքերու, ինչպէս նաեւ բազմաթիւ հայերէն եւ օտարալեզու գրութիւններու, յօդուածներու եւ ուսումնասիրութիւններու:
ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ
1972 թուականը յաւիտեան դրոշմուած պիտի մնայ իմ յիշողութեանս մէջ որպէս կեանքիս լաւագոյն վայելքներէն մին ապրուած տարի։ 1971-72 տարեշրջանին հրաւիրուած էի անգլերէն լեզու դասաւանդել Այնճարի Հայ աւետարանական երկրորդական վարժարանին մէջ։
Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
«Լա՛ւ գիտցէք, թէ դուք պիտի լաք ու ողբաք, բայց աշխարհը պիտի ուրախանայ» (Յհ 16.20):
ՏԻԳՐԱՆ ԳԱԲՈՅԵԱՆ
Այսօր Հայաստանն ու հայ ժողովուրդը կորսնցուց իր արժանաւոր ու մեծ զաւակներէն մէկը՝ Արթուր Գրիգորեանը:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Սեւանի հոգեբուժարանին մէջ հիւանդները թաց լաթով կը փաթթեն։ Ցուրտ եղանակին սառոյցի կտորներով ծանրացած սաւանը փուշի պէս կը մտնէ՝ բոլոր առումներով ալ անզօր դարձած հիւանդներու մարմիններուն մէջ։
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Սուրիոյ վերջին իրադարձութիւններուն եւ տեղւոյն հայ համայնքին մասին հեռավար կապով կարծիքը շօշափեցինք հալէպահայ գրող Յակոբ Նալպանտի։
Պատրաստեց՝ ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ
Ժամանակակից արհեստագիտութեան ընձեռած հաղորդակցութեան միջոցներու կողքին, մեր դէմքի արտայայտութիւնը, շարժուձեւերը, կեցուածքը, ձայնին թոնը հաղորդակցութեան ազդու միջոցներ են, առանց որոնց բան մը պակաս կ՚ըլլայ մարդկային յարաբերութիւններուն մէջ:
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Ձեռնահեռաձայնս կը շարժի թռչունի սուլոցով մը: Տղաս ձայնը փոխած էր, որպէսզի թռչունի սուլոցով ստանամ իր լուրերը հեռաւոր ափերէն: Արդեօք ի՞նք է: Հատ մը եւս կը յաջորդէ, երրորդ մըն ալ մինչեւ հասնիլս...:
ԲԺԻՇԿ ՎԱՀԱՆ ԱՐԾՐՈՒՆԻ (1902)
Արեւմտահայերէնի վերածեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Նախորդող ութ յօդուածաշարքով մեր սիրելի ընթերցողներուն ուշադրութեան յանձնեցինք բժիշկ Վահան Արծրունիի «Մի՛ խմեր» եւ «Մի՛ ծխեր» գրքոյկները՝ արեւմտահայերէնի վերածուած:
ԳՐԻԳՈՐ ԱՐԾՐՈՒՆԻ
Արեւմտահայերէնի վերածեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Իւրաքանչիւր երկիր ունեցած է վայրկեաններ, երբ մտածող մարդու, աշխատող անձի համար անտանելի եղած է իր հայրենակիցներու շրջանին մէջ ապրիլ: Իւրաքանչիւր երկիր եղած է այն դրութեան մէջ, որ լուսաւորուած մարդը ստիպուած եղած է տխրութեամբ նայիլ իր հայրենի հասարակութեան վրայ:
