ԴԷՊԻ ՆԵՄՐՈՒԹ
ՀՐԱԿ ՓԱՓԱԶԵԱՆ
Ատըեամանեան շրջագայութիւնս խիստ ծանրաբեռնուած էր մարդկային շփումներով. hանդիպումներ ու հարցազրոյցներ՝ առաւօտէն իրիկուն, որոնցմէ դժգոհելու պատճառ չունէի անշուշտ. ընկերային մարդաբանութեան ուսանողիս համար տարրական սնունդ էր այդ ամէնը պարզապէս։
Ատըեամանեան յիշողութեանս մէջ կան սակայն մի քանի ժամեր, որոնց ընթացքին սեւեռումս ժամանակաւորապէս շեղած էր մարդէն, տեղւոյն հայերէն, նոյնիսկ Ատըեամանէն։