Հարթակ

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Արգիլուածին քաղցրութիւնը մղեց մարդը պատուիրանազանցութեան եւ դրախտէն արտաքսուեցաւ:
Գայթակղիչ է արգիլուածը, մանուկը նոյնիսկ կ՚ընդդիմանայ «ոչ»ին, «մի՛»ին. «Եթէ կ՚ուզես, որ մանուկը քու պատուէրդ կատարէ, ուզէ իրմէ հակառակը», ըսաւ ատենին մանկավարժ դասախօսս մանուկներու դաստիարակութեան առընչուող մէկ հարցիս ի պատասխան:

ԳԱԲՐԻԷԼ ԱՐՔԵՊԻՍԿՈՊՈՍ ԱՅՎԱԶԵԱՆ
Արդի աշխարհաբարի վեածեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Հարցում. Ժամարարը երբ սաղաւարտը գլուխին կը դնէ, ի՞նչ կ՚ըսէ:
Պատասխան. Դի՛ր, Տէր, սաղաւարտ փրկութեան ի գլուխ իմ՝ պատերազմել ընդ զօրութիւնս թշնամւոյն, շնորհօք Տեառն մերոյ եւ Փրկչին Յիսուսի Քրիստոսի, որում վայելէ փառք, իշխանութիւն եւ պատիւ, այժմ եւ յաւիտեանս յաւիտենից: Ամէն: 

ԵՐԱՄ

Մատիտը կը հպի թուղթին, թեթեւ մը կը մրոտէ զայն։
Տասն երկվայրկեան կը կենայ, բայց շարժելու, յառաջանալու, ստեղծելու անկարող ու անճար՝ կանգ կ՚առնէ։

Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Խօսք. «Յիսուս ըսաւ անոր. “Եթէ նշաններ ու հրաշքներ չտեսնէք, չէք հաւատար”» (Յհ 4.48):
Մեկնութիւն. Որովհետեւ Աստուած կը կամենայ հաւատացելաներուն միտքը այնպիսի կատարեալ հաւատքի հասցնել, որպէսզի հրաշքներու կարօտ չմնայ, ինչպէս որ ներկայիս Եկեղեցւոյ մարմնական հրաշքներ չեն կատարուիր՝ կատարեալ հաւատքին պատճառով:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Այսօր, Հայ Առաքելական Եկեղեցին մուտք կը գործէ իր ծիսական կեանքի ամենէն խորախորհուրդ շրջաններէն մէկը, որ ծանօթ է Քառասնորդացի պահեցողութիւն կամ Մեծ պահք անուններով: Քառասնորդացի պահեցողութիւնը կամ Մեծ պահքը այն ժամանակահատուածն է մեր եկեղեցական-ծիսական կեանքէն ներս, որ կը նախորդէ մեր Տէր ու Փրկիչ Յիսուս Քրիստոսի Երուսաղէմ մուտքին, չարչարանքներուն, խաչելութեան, թաղումին եւ հրաշափառ յարութեան:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Անցնող օրերը աւելի քան կարեւոր էին Հալէպ քաղաքին համար։ Քաղաքի արեւմտեան շրջանները անցան Սուրիոյ պետական ուժերու տիրապետութեան տակ եւ ատկէ անդին ալ վերաբացուեցաւ ութ տարիէի ի վեր փակ մնացած օդակայանը։ Այս բոլորէն անդին՝ յստակ է նաեւ, որ վերջին զարգացումներու լոյսին տակ Սուրիոյ ընդհանուր միաւորին մէջ ուղենշային դեր ունեցող Հալէպ քաղաքը պիտի դառնայ կարեւոր յենարան, որպէսզի այդ երկիրը դարձեալ շնչէ։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ինչպէս աւելի վաղ ալ գրած եմ, այսօր եւս կու գամ շեշտել, որ Հայաստանի մէջ արձանագրուող զարգացումներուն, ներքաղաքական խմորումներուն եւ պայքարներուն վերաբերեալ միշտ ալ փորձած եմ վերապահ ըլլալ։ Վերապահ ըլլալ այն իմաստով, որ կողմ մը չբռնել եւ փորձել, այո փորձել, այս սիւնակի ընթերցողներուս ամէն գնով ներկայացնել ընդհանուր իրավիճակը, յաճախ ալ առիթ տալով հակոտնեայ տեսակէտներու, նաեւ բեմ տրամադրել այսօրուան իշխանութիւններուն կողմ կամ դէմ եղող տարբեր տեսակի ու տարբեր մակարդակի ձայներու։

ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ

Կերուխումի, ճոխութեան առատութեան տեսքն ու ձայնը պատած էր չորս դին, «Տրաքելու օր» էր կամ «Պատռումի կիրակի», ինչպէս կ՚ըսէր մեծ մայրս ձեռքին առատ տոպրակները բերած պահուն: Բարեկենդանի կը պատրաստուէինք, հինէն մեզի հասած սովորութեան համաձայն՝ ամէն ինչ առատ պէտք էր ըլլար սեղանին վրայ եւ առատօրէն ուտուէր մսեղէնը, որպէս նախապատրաստութիւն Մեծ պահքին:

Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Ծնած եմ գիրքերու աշխարհին մէջ։ Մեծ մայրս ունէր մեծ գրադարան։ Ան միշտ կը պարծենար, թէ ինք հարուստ է իր գիրքերով։

ԵՐԱՄ

Բուքը պատած էր բլուրները։
Սպիտակ ներկած էր զանոնք արդէն քանի մը ժամէ ի վեր. պարզապէս կը շարունակէր տնտնալ, փէշերը աջ-ձախ սփռել, մինչեւ վերջնականապէս յագենար, տիրացած զգար այդ տեղանքին, ու բաւարարուած քաշուէր երկինք, տեղն արեւուն զիջելով։