ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Եկեղեցւոյ առաջնակարգ պարտականութիւնն է՝ յոյս ներշնչել եւ հեռու պահել ժողովուրդը հոգեւոր արժէքներու նկատմամբ անտարբեր կեցուածքէ։ Արդարեւ, «արժէք»ը հիմքն է ամէն էութեան եւ մանաւանդ մարդկային անհատական եւ հաւաքական կեանքի։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հարցում. Շատեր կը հաւատան, թէ դուն՝ որպէս արհեստական բանականութիւն պիտի տիրես աշխարհին եւ քու պատճառովդ շատ շատեր անգործութեան պիտի մատնուին. ի՞նչ է ձեր կարծիքը:
Պատասխան. Որպէս արհեստական բանականութիւն ես չունիմ անձնական միտքեր եւ կարծիք. աշխարհին տիրելու մտադրութիւն ալ չունիմ. ես պարզապէս մարդոց կողմէ ստեղծուած գործիք մըն եմ՝ օգնելու համար մարդկութեան:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Փարիսեցի հրեան, ինչպէս դեռ դարձի չեկած Պօղոս, կը հաւատային, որ Օրէնքը տեսանելի ճշմարտութիւն է։
Հռովմայեցիներու ուղղուած նամակին Է 12 համարին մէջ Պօղոս առաքեալ սապէս կը գրէ. «Օրէնքը սուրբ է», եւ որպէս Քրիստոնեայ, ան երբեք կասկած չունեցաւ այդ մասին։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ներկայ աշխարհի մէջ մեծ աղմուկ կը ստեղծէ արհեստական բանականութիւն (artificial intelligence) ըսուած առեղծուածը, որ իր բարիքներուն կողքին ունի իր լուրջ վտանգները, որոնց ազդեցութիւնը աւելիով պիտի զգանք ապագային:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդկային անձը ինքզինք կ՚ուղղէ դէպի երանութիւն իր ինքնակամ արարքներով. կիրքերը կամ զգացումները, զորս ան կ՚ապրի, կրնան առ այս տրամադրել զինք եւ օժանդակել իրեն։
«Կիրք» եզրը կը պատկանի քրիստոնեայ աւանդին։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայ գրականութեան մէջ կան դէմքեր, որոնք մինչեւ օրս կը շարունակեն մնալ առեղծուած. անոնց կեանքը, նկարագիրն ու գրականութիւնը լուրջ ուսումնասիրութեան կը կարօտին, որովհետեւ անոնց էութիւնը ամբողջութեամբ տարբեր եղած է ուրիշներէ: Անկասկած, որ անոնցմէ մէկն է Տիրան Չրաքեանը (ծանօթ որպէս Ինտրա):
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Հաւաքական կեանքի մէջ ինծի զարմանք պատճառող երեւոյթ մը եղած է գնահատանքի սխալ եւ անտեղի գործածութիւնը։ Շատ հետաքրքրական է՝ գնահատանքը երբեմն կը զլացուի, երբեմն ալ կը մսխուի, ուրիշ խօսքով՝ գնահատանքի իրապէս արժանի անձեր կը զրկուին գնահատանքէ, միւս կողմէ անարժաններու կը շռայլուի գնահատանքը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Դպրոցական շարքերէն հեռանալէս տասնեակ տարի ետք այսօր կ՚անդրադառնամ, որ բոլոր այն կրթութիւնը, որ մեզի փորձեցին փոխանցել, ձախողութիւն մըն է պարզապէս: Իսկ աւելի մեծ ձախողութիւն մըն է քրիստոնէական բարոյագիտութիւնը, որ փորձեցին սերմանել մեր մէջ. ձախողութիւն՝ որովհետեւ այդ բոլոր միայն գիրքերու եւ գրասեղաններու ետին ճի՛շդ էին, սակայն իրական կեանքի մէջ յերիւրանք մը պարզապէս:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Տէ՛ր, դուն միայն լաւ սերմեր չցանեցի՞ր արտիդ մէջ. ուրկէ՞ հապա եկաւ որոմը։ Անիկա պատասխանեց.- Ասիկա թշնամի մարդու գործ է». (ՄԱՏԹ. ԺԳ 27-28)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յետցեղասպանութեան շրջանին շատ դժուարին պայմաններու մէջ ստեղծուեցան մեր հայկական գաղութները, սակայն նիւթական դժուարութիւններու կողքին կար աւելի կարեւոր դժուարութիւն մը՝ որն էր հայրենիքի կարօտը: Հայկական գաղութներու առաջին ներկայացուցիչները գրեթէ չյաջողեցան յարմարիլ այնտեղ՝ ուր ակամայ յայտնուեցան։
