ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Պահ մը անկեղծ ըլլանք եւ խոստովանինք մեր սխալները, մեր թերութիւնները, եւ մանաւանդ թուենք անոնք, որոնք վշտացուցած ենք, մէկ խօսքով լսենք մեր խղճին ձայնը եւ համեմատենք զայն մեր մտքին հետ։ Իրապէս, ո՞րն է մարդուն արարքներուն վրայ ազդողը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ռուս մեծանուն գրող՝ Թոլոսթոյ իր աշխատութիւններէն մէկուն մէջ կեանքի մասին հետեւեալ կարծիքը կը յայտնէ. «Ան՝ որ իր երջանկութենէն զատ ուրիշ նպատակ չունի՝ գէշ մարդ է, ան՝ որուն նպատակը ուրիշներուն բարի կարծիքն է՝ տկար մարդ է: Ան՝ որ որ ուրիշներուն երջանկութիւնը իրեն նպատակ ունի՝ առաքինի մարդ է, ան՝ որուն կեանքին առանցքը Աստուած է՝ մարդ է»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մեծ կամ Քառասնորդական պահքի միւս անունը յաճախ զբաղեցուցած է միտքեր։ Պատմութեան մէջ կը գտնենք լուծումը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Անցող շաբթուան ընթացքին արաբական երկիրներէն այլազգի բարեկամ մը Հայաստան այցելեց եւ իր հետ բերաւ բարեկամ մը՝ որ առաջին անգամ Հայաստան կ՚այցելէր: Դէպի Ծաղկաձոր եւ Դիլիջան պտոյտ մը ունենալէ ետք որոշեցինք տեղ մը ճաշել:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Իւրաքանչիւր Տաղաւար տօնի կը յաջորդէ՝ Մեռելոց Օր, մատուցանելու համար հանգուցեալներու նկատմամբ յարգանքը։ Արդարեւ, ասիկա, հանգուցեալներու մասնակցութիւնն է Տաղաւար տօնի տօնախմբութեան ուրախութիւններուն։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ժամանակին գրող մը հայերը տարօրինակ կը կոչէր. տարօրինակ՝ որ բազմաթիւ վանքեր ու եկեղեցիներ շինելով հանդերձ անհաւատութեան մէջ կը շարունակէ ապրիլ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մերօրեայ աշխարհը ամէն ջանք ի գործ կը դնէ, որպէսզի յաջողի նոր սերունդին սորվեցնէ այն՝ ինչ որ տասնամեակ մը առաջ տարօրինակ ու քննադատելի կը թուէր ըլլալ: Մերօրեայ աշխարը այս բոլորը կը կատարէ «ազատութիւն» անուան տակ եւ միւս կողմէ քաջալեր կը հանդիսանայ ապագայ սերունդին՝ ազատութեան մէջ գործելու համար այնպէս՝ ինչպէս կ՚ուզեն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Եկեղեցին «աւետարանական խրատներ»ը գործադրելու ուխտերուն մէջ օրինակելի արժէք մը կը ճանչնայ։
Անսկիզբ եւ յաւիտենական Հայրը Իր իմաստութեան եւ բարութեան բացարձակօրէն ազատ եւ խորհրդաւոր տնօրինութեամբ ստեղծեց տիեզերքը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Վերջին ժամանակները Հայաստանի Հանրապետութեան ղեկավարները սկսան նմանիլ աշխարհի վրայ գոյութիւն ունեցող այն ղեկավարներուն, որոնք ճանապարհաշինութենէ բացի հպարտանալիք բան մը չունին. օրական դրութեամբ, մեծամեծ ծախսերով ճանապարհաշինութիւն կը կատարուի եւ այդ մէկը հպարտութեամբ կը բարձրաձայնուի, առանց նկատելու, որ այդ ճանապարհաշինութիւնը նոյնիսկ իր մէջ ունի դժբախտ երեւոյթ մը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ուխտագնացութիւն»՝ տառացիօրէն կը նշանակէ դէպի սրբավայր մը խմբական երթ։
Եկեղեցին Աստուծոյ տո՛ւնն է. յատուկ վայրն է ծիսական աղօթքին հաւատացեալ եւ հաւատաւոր հասարակութեան համար։
