ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Եկեղեցւոյ պաշտօնեան կոչուած է հռչակելու, տարածելու, մեկնաբանելու, «խօսք»ի ճամբով իմանալի եւ ընդունելի դարձնելու Քրիստոսի կրօնքին ճշմարտութիւնը։ Արդարեւ, Յիսուս այնքան վեհիմաստ արժէք ընծայեց «խօսք»ին, իր քարոզած ճշմարտութեան, որ պատգամաշեշտ հանդիսաւորութեամբ եւ ջինջ յստակութեամբ յայտարարեց. «Երկինք եւ երկիր անցցեն եւ բանք իմ մի՛ անցցեն». (ՄԱՏԹ. ԻԴ 35), այսինքն՝ «Երկինք եւ երկիր պիտի անցնին, բայց իմ խօսքերս բնաւ պիտի չանցնին»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ազգերու պատմութեան մէջ բռնութիւն ըսելով պէտք չէ հասկնալ լոկ ֆիզիքականը. բռնութիւնը ունի նաեւ իր միւս կողմերը, որոնցմէ ամենէն վտանգաւորը միտքի ստրկութիւնն է, որ շատ անգամ աւելի վտանգաւոր ու սարսափելի է՝ քան կոտորածը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Երբ ամէն աղօթքի վերջաւորութեան կ՚ըսենք «ամէն», այս բառով կ՚արտայայտենք մեր հաւատարմութիւնը Աստուծոյ հանդէպ, ինչպէս նաեւ մեր վստահութիւնը Անոր հանդէպ։ Եւ Աստուած երբեք չի թողուր մարդը՝ որ հաւատարիմ է Իրեն, քանի որ Ինքն ալ հաւատարիմ է Իր խոստումներուն։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Եթէ իրապէս վստահ չըլլայի, որ այս տողերը գրուած են Ճպրան Խալիլ Ճպրանի կողմէ, ապա պիտի կարծէի, թէ հեղինակը գրած է ժամանակակից Հայաստանի իշխանութիւններու ընթացքը աչքի առջեւ ունենալով, որովհետեւ այս տողերը մեր օրերուն այնքա՛ն ժամանակակից են, որ մարդ ակամայ շփոթի կը մատնուի:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Յաճախ կը յիշենք եւ կը կրկնենք Յիսուսի խօսքը, թէ՝ «…աշխարհի վրայ նեղութիւն պիտի ունենաք…». (ՅՈՎՀ. ԺԶ 33)։ Այս պատճառով, աշխարհ միշտ նեղութեան մէջ է եւ այդպէս ալ պիտի ըլլայ։ Ամէն մարդ, թէ՛ անհատապէս, թէ՛ հաւաքաբար կը ջանայ կարօտեալները եւ չքաւորեալները հոգալ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Արաբ բանաստեղծին երկրորդ «վա՜յ»ը ամբողջութեամբ հայկական է. «վա՜յ»՝ որ դարեր շարունակ հայ ժողովուրդը չկրցաւ հասկնալ ու սորվիլ.
«Վա՜յ այն ազգին, որ կը հագնի ա՛յն ինչ որ ինք չէ հիւսած, եւ կ՚ուտէ ա՛յն ինչ որ ինք չէ ցանած եւ կը խմէ ա՛յն ինչ որ ինք չէ քամած»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Հաւատացեալին համար յստակ է, որ Քրիստոս փրկի՛չ է, բայց Ան ճշմարտապէս Տէ՞ր է։ Եթէ Ան «Տէր» չըլլայ, ապա ուրեմն Ան փրկիչ չէ։ Բանականութեան բնական հետեւանքն է ասիկա։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր Տիրոջ Յիսուս Քրիստոսի «Վա՜յ»երն ու «Երանի՜»ները մեր ազգին հետ անմիջական ի՞նչ կապ ունի՝ չեմ կրնար ըսել, սակայն, կրնամ ըսել, որ յայտնի արաբ գրող եւ բանաստեղծ Ճպրան Խալալիլ Ճպրանի «Ինը վայեր»ը գրուած է մեր ազգին համար եւ եթէ բանաստեղծին ազգութիւնը ծանօթ չըլլար, նոյնիսկ կրնայի կասկածիլ, որ ազգութեամբ հայ մը եղած է:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Շրջահայեցութիւնը ճշմարտութեան հասնելու, եթէ ոչ միակ, բայց անհրաժեշտ, առաջնակարգ պայմաններէն մին է։ Ճշմարտութիւնը իրականութենէն զանազանող միջոցն է, իրադարձութեան մը, կամ դէպքի մը, երեւոյթի մը նայիլ զանազան տեսանկիւններէ, բազմաթիւ կողմերէ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կարօ Փօլատեան լաւ ձեւով կը կատարէ ախտաճանաչումը. կը խօսի ազգային ինքնութեան կորուստի հաւանական ապագայի մը մասին, կը քննադատէ յեղյեղուկ անձնաւորութիւնները՝ որոնք պատրաստ են կամաւորաբար իրենց ինքնութիւնը ծախել, սակայն, անոր աշխատութեան մէջ կը կարեւորենք հետեւեալ տողը. «Ի՞նչ ընել, ինչ լուծում գտնել».
