Հոգե-մտաւոր

ԲՈԼՈՐՍ ԱԼ ԳՈՂ, ԱՐԲԵՑՈՂ ԵՒ ԲՈԶ ԵՆՔ…

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Յաճախ լսուած է, թէ կիները կը բամբասեն, սակայն աւելի ճի՛շդ պիտի ըլլար ըսել «հայերը» կը բամբասեն, որովհետեւ ունիմ այն համոզումը, որ աշխարհի վրայ առաջին բամբասողը հայ մը եղած պէտք է որ ըլլայ:

ՄԱՄՈՒԼԻ ՀԻՆ ԲԱՑԳԼՈՒԽՈՒԹԻՒՆԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր ներկայ իրականութեան մէջ թիւով շա՜տ են անոնք՝ որոնք գրող դառնալու համար անհրաժեշտ կը նկատեն բառարաններու փոշիներէն դուրս հանել արդէն իսկ գործածութենէ դադրած բառեր եւ կը հաւատան, թէ անոնց գործածութեամբ է միայն որ մարդ կրնայ գրող դառնալ, որովհետեւ կայ այն համոզումը, որ գրող կը նշանակէ չնաշխարհիկ մայրենի մը ունենալ. մայրենի մը՝ որ թարմի փոխարէն պալարտ, իսկ ծեծի փոխարէն ձաղկը կը գործածէ, կազմելով «Արամը պալարտ ծաղիկները ձաղկեց» նախադասութիւնը...:

ԱՊԵՐԱԽՏՈՒԹԵԱՆ ԱԽՏԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Ապերախտութիւն» իր լայն առումով կը նշանակէ զանց ընել բարիք մը, օգտակարութիւն մը եւ մանաւանդ ցուցաբերուած անկեղծ եւ ճշմարիտ սէրը եւ մերժել ճանչնալ զանոնք եւ ուրանալ բոլոր անոնք, չփոխարինել այդ ամէնքը անոր՝ որ տուած է մեզի։

ՓԱՓԱԶԵԱՆՆ ՈՒ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆՆԵՐԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր թուականէն 114 տարիներ առաջ՝ 1908 թուականին, գրեթէ մեր ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթի հրատարակութեան սկզբնաւորութիւններուն, հայ դերասան, գրող եւ արձակագիր Վահրամ Փափազեան կը գրէ «Թերթերու տարափ» անունով յօդուած մը, որուն մէջ կը քննադատէ նորաստեղծ հայկական թերթերը։

ԻԳՆԱՏԻՈՍ ՀԱՅՐԱՊԵՏ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Ժողովուրդներ, ազգեր ունեցած են հանճարներ, հերոսներ՝ որոնք օգտակար են եղած իրենց ժողովուրդին եւ համայն մարդկութեան։
Եկեղեցին ալ ունեցած է հերոսները՝ սրբութեան եւ առաքինութեան տիպարները, որոնք իրենց կեանքով յեղաշրջած եւ մեծ ազդեցութիւն գործած են մարդկութեան ընդհանուր ընթացքը։

 

ՇՈՂՈՔՈՐԹՈՒԹԻՒՆ՝ ԴԻՒԱՆԱԳԻՏՈՒԹԵԱՆ ՏԵՍՔՈՎ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր հայկական իրականութենէն ներս գոյութիւն ունի ցաւալի երեւոյթ մը, որ յաճախ կը փորձենք արդարացնելու համար «դիւանագիտութիւն» անուանել, վստահ ըլլալով որ այդ մէկը սեփական շահերու ապահովութիւն տալէ բացի ուրիշ բանի չի ծառայեր:

ՀԱՅՈՒ ՏԽՐՈՒԹԻՒՆԸ…

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Կը քալեմ Երեւանի փողոցներով եւ կը նկատեմ, թէ բոլոր սրճարանները, զուարճութեան վայրերն ու ճաշարանները լեցուն են օտարներով՝ մեծ մասամբ ռուսերով, որոնց համար կեանքը յաճախ աւելի արդար եղած է՝ քան մերը։

ԵԿԵՂԵՑԱԿԱՆ ԻՐԱՒԱԲԱՆՈՒԹԵԱՆ ՄԷՋ ԱՒԱՆԴՈՒԹԻՒՆԸ ԵՒ ՍՈՎՈՐՈՒԹԻՒՆԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Ինչպէս ընդհանուր իրաւաբանութեան մէջ կան կարգ մը օրէնսդրական աղբիւրներ, եկեղեցական իրաւաբանութեան մէջ ալ կը գտնուին աղբիւրներ՝ որոնց գլխաւորներէն են «աւանդութիւն»ը եւ «սովորութիւն»ը։

Էջեր