ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ընդհանրապէս հայրապետական կոնդակներ չկարդալու սովորութիւն մը ունիմ, որովհետեւ այսպէս կամ այնպէս այդտեղ գրուածները լսած կամ կարդացած ենք նախապէս. պարզապէս տարբեր է ստորագրութիւնն ու ոճը՝ շատ անգամ հրատարակուած աւանդութիւն մը վառ պահելու համար:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Սա անուրանալի իրողութիւն մըն է, թէ մարդկային միտքը անկայուն, թերի եւ թոյլ է, եւ այս պատճառով՝ մարդուս իմաստութիւնը սահմանափակ է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հաւատացէ՛ք, որ աշխարհի մէջ մարդոց ուշադրութիւնը գրաւելը շա՜տ դիւրին է. սակայն պէտք է վստահ ըլլալ, որ այդ մէկը ազնիւ ու աղէկ ձեւով ընելը դժուար եւ գրեթէ անկարելի է: Պէտք է պարզապէս հասկնալ, որ ամէն գրաւիչ բան միշտ ճշմարիտ չէ՛ եւ ամէն ճշմարտութիւն՝ գրաւիչ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոցի կենսագիրն է՝ Կորիւն, որ միայն «Մաշտոց» անունով կը յիշէ զայն, եւ որ ըստ գիտնականներու՝ պարսկերէն «Մազտա» բառէն առնուած է եւ կը նշանակէ «իմաստութիւն» կամ «իմաստուն»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Որոշ ժամանակ ետք հասկցայ, որ աշխարհի մութ անկիւններուն մէջ միայն մարդիկ որբ չե՛ն դառնար. կ՚ապրին, կ՚որբանան ու կը մեռնին նաեւ անշունչ իրերը: Զրկուած իրենց սկզբնական նպատակէն՝ անոնք եւս որոշ ժամանակ մարդկային կեանքի մէջ կարեւոր տեղ գրաւելէ ետք կը տրուին մոռացութեան, դառնալով որբացած անցեալի լուռ յիշատակ մը՝ մինչեւ դառնան անյայտութիւն։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Գաղափար մը երբեմն կարելի է մէկ խօսքով բացատրել փոխանակ երկար գրութիւններ կամ նախադասութիւններ գործածելու։ Եւ ահաւասիկ, զանազան նիւթերու մասին իմաստալից խօսքեր։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Գուցէ պատահականութեան արդիւնք չէ, որ մեր այս թերթի հիմնադիրները դարաւոր այս մամուլը կոչած են ԺԱՄԱՆԱԿ, որ մարդկութեան կողմէ աշխարհի բոլոր հարստութիւններէն աւելի փնտռուած իրողութիւն մըն է:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Բարձրագոյն դպրոցները, ինչպէս նախապէս յիշուած է, վանքերու մէջ կեդրոնացած էին։ Վանական դպրոցներու մէջ նախնաբար կը շարունակուէր Սուրբ Գրքի ուսուցումը՝ մեկնութեամբ եւ Սուրբ Հայրերու գրութիւններու ընթերցմունքը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Գուշակութիւն ընելը այդքան ալ դժուար բան մը չէ, որովհետեւ մարդիկ իրարմէ կը տարբերին, սակայն ունին հասարակաց ճակատագրեր. կան ապրումներ ու զգացումներ, որոնք առաւել կամ նուազ չափով բոլորը ապրած են եւ իրենց յուզական կեանքին մէջ յատուկ տեղ ունին այդ բոլորը. պարզապէս պէտք է քիչ մը արթուն ըլլալ եւ կարենալ բռնել այն կապը՝ որ ձեզ պիտի առաջնորդէ դէպի զգացական աշխարհ՝ ուր յոյզերն են որ կը խօսին՝ ո՛չ թէ միտքը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ո՛վ Տէր, իմ զօրութի՛ւնս, քեզ պիտի սիրեմ։ Տէրը իմ վէմս, ամրութիւնս եւ փրկիչս է։ Իմ Աստուածս իմ պարիսպս է, ես անոր կը յուսամ, Անիկա իմ վահանս եւ իմ փրկութեանս եղջիւրը եւ իմ բարձր աշտարակս է». (ՍԱՂՄ. ԺԸ 1-2)։
