ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր գրութիւններուն մէջ յաճախ յիշեցինք, որ ժամանակը իր հետ կը փոխէ եւ պիտի շարունակէ՛ փոխել շատ մը արժէքներ եւ գուցէ այս դժբախտ իրականութեան վերջին փաստը Կաթոլիկ եկեղեցւոյ պետին վերջին որոշումն էր, որով քահանաներուն թոյլ կու տար օրհնել միասեռ զոյգերը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կեանքին շրջանները կը բաժնուին երեք գլխաւոր ժամանակամիջոցներու՝ որոնց բոլորին մէջ կը գտնուի Աստուծոյ հզօր կամքը։ Առաջին շրջանն է «անցեալ»ը։ Ուստի, յաճախ պէտք է նայիլ անցեալին՝ ուր կը գտնուին սխալներ, թերացումներ եւ հոգեկան տկարութիւններ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայաստանի մէջ եւ այլուր վերջին ժամանակները կատարուած շատ մը դատավարութիւններ պատճառ եղան, որպէսզի դարձեալ մտածենք մարդոց մէջ գոյութիւն ունեցող անհաւասարութեան մասին, ինչ որ մարդկութեան մեծագոյն ցաւերէն մէկը կը շարունակէ ըլլալ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կէտիկփաշա թաղը պատմական ե՛ւ պատուական բնակավայր մը եղած է իր բնակիչներով, եկեղեցիով, դպրաց դասով եւ դպրոցով։ Ան պատմական է, քանի որ հոն կազմուած են բազմաթիւ ընտանիքներ, որոնք հասցուցած են սերունդներ՝ որոնք արդիւնալի ծառայութիւններ մատուցած են համայնքային-հասարակական, կրթական, եկեղեցական եւ առ հասարակ մշակութային կեանքին մէջ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կը նկատենք, որ վերջին ժամանակները մարդոց մօտ սկիզբ առած է ողորմութեան հանդէպ արտասովոր սէր մը՝ պայմանաւորուած մարդոց գովասանքներով ու ներբողներով, որոնք կը յաջողին պահ մը իրենց մեղաւոր գոյութիւնը վերափոխել պարկեշտ ու ազնիւ արժանիքներով բեղմնաւորուած անձերու:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Պօղոս առաքեալ գաղատացիներու ուղարկած նամակին մէջ կ՚ըսէ, թէ՝ այլեւս արուի եւ էգի խտրութիւն չկայ… որովհետեւ Քրիստոսի միանալով բոլորս ալ մէկ եղած ենք. (ԳԱՂԱՏ. Գ 28)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ամէն ժամանակ կը փորձենք հեռու մնալ կուսակցական խնդիրներու մասին խօսելէ, սակայն միաժամանակ անտարբեր չենք կրնար անցնիլ տեսնելով գործող կուսակցութիւններու անտարբերութիւնն ու աւելի սարսափելին՝ մղած պայքարը ո՛չ թէ հակառակորդին, այլ ինքն իր դէմ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Արեւը վաղը առաւօտ պիտի ծագի՞։ Տարօրինակ եւ անիմաստ հարցում. առանց բացառութեան ամէն մարդ պիտի պատասխանէ՝ այո՛։ Ստեղծագործութեան առաջին օրէն իսկ արեւը, անխափան ծագած է եւ օր մը իսկ չէ՛ եղած որ արեւը չծագի։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաճախ կը գրենք ու կը քննադատենք, որ մեր ազգը չի գիտեր գնահատել իր մեծերն ու արժէքները եւ վստահաբար անոնցմէ մէկն է Այտան (արդէն շատերու համար Սրբուհի Այտա), որ այժմ կ՚ապրի Երեւանի փողոցներուն մէջ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կեանքի մէջ այնպիսի պահեր կան, որ մարդ երջանկութեան կամ ապերջանկութեան հարց չ՚ունենար։ Երբ մարդուն բոլոր էական պահանջները կատարուած են՝ ուրախ է, բայց արդեօք երջանի՞կ է։
