ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաճախ օտարներ հարց կու տան, թէ ինչո՞ւ համար մերթ ընդ մերթ հայ ժողովուրդը «կ՚ատէ» թուրք ժողովուրդը, իսկ թուրքը՝ հայը. ամէ՛ն սփիւռքահայ նուազագոյնը անգամ մը ընդունած է այս հարցումը եւ այսպէս կամ այնպէս փորձած է խօսիլ արդէն իսկ դարաւոր անցեալ մը ունեցող դժբախտ պատահարներու մասին. սակայն ատելութիւնը միշտ ալ եղած է յարաբերական, որովհետեւ ատելութեան կողքին եղած է նաեւ սէրը եւ այդ երկուքը իրենք իրենց միջեւ բաժնուած է մի քանի տասնեակ խմբաւորումներու:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Պօղոս առաքեալ հաւատքը կը բացատրէ սա խօսքերով. «Արդ հաւատքը յուսացած բաներուն հաստատութիւնը եւ չերեւցած բաներուն ապացոյցն է». (ԵԲՐ. ԺԱ 1)։
Իսկ Յովհաննէս աւետարանիչ կը վկայէ. «Այն ատեն ներս մտաւ միւս աշակերտն ալ՝ որ առաջ գերեզմանը եկեր էր. տեսաւ եւ հաւատաց։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ընդհանրապէս որպէս արեւմտահայեր վիպասանութեան եւ արձակագրութեան մէջ մեզ կը գրաւեն արեւմտահայ գրողները՝ ինչպէս Կարօ Փօլատեան, Վազգէն Շուշանեան, Շահան Շահնուր եւ ուրիշներ, իսկ արեւելահայերէնի պարագային մեզ աւելիով կը հետաքրքրէ բանաստեղծները՝ ինչպէս Պարոյր Սեւակ, Համօ Սահեան եւ ուրիշներ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մէկէ մը օգնութիւն ստանալու համար պէտք է, որ անոր վստահինք, ապաւինինք՝ աներկբայ, անվարան եւ առանց տարակուսելու։ Եւ մարդ միշտ պէտքը կը զգայ զինք ապահովութեան մէջ պահող օգնականի մը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Դարեր շարունակ մահուան հասկացողութիւնը մարդ արարածի համար եղած է անհանգստութեան աղբիւր, որ հիմնուած է մահուան ետին գտնուող անորոշ վիճակէն: Հազարամեակներ շարունակ այդ անորոշութիւնն է, որ փորձած են բացատրել կրօններն ու փիլիսոփայութիւնները:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մշակութային եւ ազգագրական լուրջ ուսումնասիրութիւններու, գիտական հետազօտութիւններու համաձայն՝ հայ ժողովուրդի կազմաւորումը իրականացած է տեղաբնիկ ցեղախումբերու համաձուլմամբ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Գաղթական դարձած ժողովուրդի մը համար ամենէն կարեւորը օտարութեան մէջ իր ազգութիւնը, իր լեզուն ու աւանդութիւնները պահելն է. օտար երկիրներու մէջ կայք հաստատող մեր նախահայրերը սկզբնական շրջանին դիմագրաւեցին լուրջ խնդիրներ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ընդհանրապէս հետաքրքրութեան առարկայ է եղած, թէ՝ հռչակաւոր «Եղբայրութիւն-Հաւասարութիւն եւ Ազատութիւն» բանաձեւին մէջ ինչո՞ւ չէ յիշուած «Արդարութիւն»ը։ Անշուշտ, արդարութիւնը մարդկային յարաբերութիւններու մէջ անհրաժեշտ, կարեւոր տեղ մը կը գրաւէ. հոն ուր արդարութիւն չկայ՝ հոն թէ՛ անհատական, թէ՛ հաւաքական խաղաղութիւն եւ, հետեւաբար, երջանկութիւն չի՛ գտնուիր։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր ամենէն յայտնի բանաստեղծներէն Սիամանթօ «Հոգեվարքի եւ յոյսի ջահեր» աշխատութեան մէջ կը հրատարակէ «Ես երգելով կ՚ուզեմ մեռնիլ» խորագրեալ բանաստեղծութիւն մը. մեռած ժամանակ երգեց թէ ոչ՝ չենք գիտեր, սակայն կը կարծենք բիրերու հարուածներուն ու քարերու տարափին տակ դժուար թէ երգած ըլլայ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Բիւզանդական կայսրութեան գոյութեան ժամանակներէն հայերը՝ չնայելով յունաց կրօնական հալածանքներուն, անընդհատ գաղթած են դէպի Կ.Պոլիս եւ այնտեղ բնակութիւն հաստատած եւ նոյնիսկ իշխանութեան եւ կայսրութեան հասած են։
