ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Տակաւին սփիւռքի մէջ երբ կը շարունակուի հնչել «մարդուժի պատրաստութեան» արձագանգները, Երեւանի մէջ հանդիպեցայ երիտասարդի մը, որ (դժբախտաբար թէ բարեբախտաբար չե՛մ գիտեր) մարդուժ մըն է. գիտակից ու հայրենասէր երիտասարդ մը, որ Հայագիտական բաժինը աւարտելէ ետք մի քանի տարի զբաղած է ուսուցչութեամբ, սակայն կեանքի պայմանները զինք հասցուցած են հայրենիք:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Այսօր կան շատեր, որոնք կը խորհին, թէ հրաշքներու դարը անցած է։ Սակայն ամէն օր հազարումէկ հրաշքներ կը պատահին մեր մէջ եւ մեր շուրջը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այսօր ծննդեան օրն է հայ գրող, բանաստեղծ եւ գրականագէտ Կոստան Զարեանին (բուն անունով Կոստանդին Եղիազարեան)։ Թէեւ Զարեան ծնած չէ Պոլսոյ մէջ, սակայն մեծ գործունէութիւն ունեցած է այդտեղ։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կիրակին յատկապէս կը զանազանուի շաբաթէն, որուն ժամանակագրականօրէն կը յաջորդէ ամէն շաբաթ, իսկ անոր արարողական պարտաւորութիւնը կիրակի կը փոխուի բոլոր քրիստոնեաներուն համար։ Սաղմոսերգուն կ՚ըսէ. «Այս օրը ըրաւ Տէրը, եկէ՛ք ցնծանք եւ ուրախանանք». (ՍԱՂՄ. ՃԺԸ 24)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Աստուծոյ դէմ բորբոքող այս անգամ իգական սեռի ներկայացուցիչ մըն է՝ Շուշանիկ Կուրղինեան, որ ապրած է 1876-1927 թուականներուն միջեւ: Մինչեւ օրս լաւապէս չուսումնասիրուած գրողներէն մէկն է Շուշանիկ, որ պէտք է իր ուրոյն տեղը ունենայ հայ գրականութեան մէջ՝ Սիպիլի, Զապէլ Եսայեանի եւ այլ իգական սեռի ներկայացուցիչ գրողներու կողքին:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Մտածական»ը յատկապէս փնտռտուք մըն է։ Մարդուս հոգին կը փնտռէ հասկնալ «ինչո՞ւ»ն եւ «ինչպէ՞ս»ը քրիստոնեայ կեանքին եւ ընդհանրապէս «կեանք»ին, որպէսզի յարի եւ պատասխանէ Տիրոջ իրմէ խնդրանքին։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երէկուան մեր գրութեան մէջ «Կը վախնան քեզմէ, բռնակալ Ալլահ» խորագրեալ յօդուածով խօսեցանք Մինաս Պետրոսեանի «Բողոք առ Աստուած» բանաստեղծութեան մասին, ուր բանաստեղծը հայ ժողովուրդին դժբախտութեան հիմնական պատճառ կը նկատէր զԱստուած:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աշխարհի վրայ միշտ եղած են թշնամութիւններ, քանի որ մարդ միշտ եղած է եսամոլ եւ շահասէր։ Մարդ բնութեամբ շահի համար կրնայ խղճի եւ արդարութեան ընդդէմ շատ բաներ ընել։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն 164 տարիներ առաջ՝ 24 մայիս 1860 թուականին պոլսահայութեան ընդունած «Ազգային Սահմանադրութիւն»ը յաղթութիւն մը կը նկատուէր. թէեւ շատեր առաջին իսկ օրէն դէմ կ՚արտայայտուէին, սակայն ընդհանուր կը տիրէր «յաղթական» մթնոլորտ մը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ազատութիւնը մարդս կ՚ընէ «բարոյական անձ»։ Մարդը երբ կը գործէ ինքնակամ եւ քմայական կերպով, ան, այսպէս ըսելու համար, տէրն է իր արարքներուն։
