Հոգե-մտաւոր

ԶԱՐՄԻՆԷ ՊՕՂՈՍԵԱՆ

Քանի-քանի՜ անգամներ ուզեցի պոռալով կրկնել նահատակ մեր բանաստեղծ Սիամանթոյին խօսքը. «Ո՛վ մարդկային արդարութիւն, թո՛ղ որ թքնեմ քու ճակատիդ»։

ԱՆՈՅՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ

Նոր տարի է դարձեալ… բայց ի՞նչ Նոր տարի… Թուականնե՞րը կը փոխուին… Աշխարհը տարի՞ մըն ալ կը ծերանայ…
Իսկապէս ի՞նչ կը բերէ Նոր տարին… նոր յոյսե՞ր, նոր երազնե՞ր, նոր ծնունդնե՞ր, նոր բացականե՞ր, թէ նոր պատերազմներ… 

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Շա՜տ շատեր կը հաւատան, որ մեղանչել ըսել է գողութիւն ընել, մարդասպան ըլլալ եւ կամ հոգեւոր արժէքները պղծել. հասարակութեան մէջ մեղքի ինչութեան մասին կազմուած է սխալ կարծրատիպ մը եւ շատ մը մեղքեր մարդու կեանքին «բնական» մէկ մասը նկատուելով դուրս եկած են մեղքի շարքէն եւ «ներում» ստացած են:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Հայ Եկեղեցւոյ գլխաւոր ծիսական արարողութիւնը Ս. Պատարագն է։ Ս. Պատարագը Եկեղեցւոյ կատարուած արարողութիւններէն մէկը չէ պարզապէս։ Եկեղեցւոյ հաւատքին եւ ինքնութեան ամենակարեւոր արտայայտութիւնն է։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Վերջերս կազմակերպուած հանդիսութեան մը ժամանակ, բեմ հրաւիրուող հանրայայտ անձ մը նախքան իր ճառը անդրադարձաւ անտուն ու անտէր շուներու եւ կատուներու իրաւունքներուն. իր խօսքին մէջ մաղթեց տեսնել աշխարհ մը, ուր շունն ու մարդը, կատուն ու մարդը քով քովի, խաղաղ պայմաններու մէջ ապրին:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Ամենէն ցաւալի մինակութիւնը՝ քեզ չհասկցող մարդոց բազմութեան մէջ գտնուիլն է», կ՚ըսէ Մեւլանա։ Եւ իրապէս, մարդ երբեմն մինակ կը զգայ բազմութեան մէջ եւ օտար՝ ծանօթներու մէջ։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Տարօրինակ հակասութիւն մը չէ՞ որ ամբողջ մարդկութիւնը նիւթականի համար կը պայքարի, կը տառապի, կը տանջուի, սակայն համաձայն կը գտնուի այն խօսքին, որ կ՚ըսէ. «Դրամով կարելի չէ երջանկութիւն գնել»: Այս դարաւոր խօսքը շատերու համար պարզապէս լոզունգ է ստեղծուած ունեւոր ու դրամատէր մարդկանց կողմէ, որովհետեւ մարդկութեան մեծամասնութիւնը կը հաւատայ, որ դրամը ունի ուժն ու կարողութիւնը երջանկութիւն եւ երանութիւն տալու մարդու կեանքին:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Ճգնութիւնը, մանաւանդ արդի ժամանակներու կեանքի՝ «տարօրինա՜կ վիճակ» կը նկատուի։ Արդարեւ, անիկա, որպէս կենցաղ, անբնականութեան եւ անկարելիութեան սահմաններուն կը մօտենայ արդի մարդուն հայեցակէտով։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Արդէն աւելի քան երկու տարի, գրեթէ ամէ՛ն օր Երեւանի Ամիրեան փողոցի վրայ կը տեսնեմ տարեց կին մը, որ ամէ՛ն անցորդի ձեռքը երկարելով «մի պուճուր կ՚օգնէ՞ք» մը կը փսփսայ:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Մարդկային կեանքին մէջ բնազդական երկու զօրութիւն կայ՝ որոնք թէեւ ըստ երեւոյթին բարոյական էակին համար երկրորդական կարեւորութիւն ունենալ կը թուին եւ սակայն կեանքին պաշտպանութեան եւ տեւականութեան համար անհրաժեշտ պայմաններ են։