ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Քանի մը օր առաջ անգամ մը եւս փաստեցի, որ մեր հասարակութեան մէջ իբր թէ «բարերար» շրջող «ողորմած» ու «բարեսիրտ» մեծահարուստները իրենց բարերարութիւնն ու նուիրատուութիւնը կը կատարեն պարզապէս ո՛չ թէ կարեկցանքի կամ իրերօգնութեան հոգեբանութեամբ, այլ պարզապէս արդէն իսկ գոյութիւն ունեցող իրենց «փառք»ին վրայ նոր պարծանք ու պատիւ աւելցնելու համար:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Արուեստը՝ հոգիին զգացածներուն իւրայատուկ ոճով եւ գեղեցկագիտական ձեւերով արտայայտութիւնն է։ Այս իմաստով, ընդհանրապէս կ՚ընդունուի եւ կ՚առաջարկուի, թէ արուեստը պէտք է ըլլայ «պարզ» եւ «անբացատրելի՛»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաճախ շատերու մօտ ճշմարտութիւնը բարձրաձայնելը որպէս ապերախտութիւն կ'որակուի, մանաւանդ եթէ քննադատողն ու քննադատուողը այսպէս կամ այնպէս աղերս ունենան իրար հետ. այս հարցին մասին առաջին անգամ սկսած եմ մտածել, երբ լիբանանահայ գրող Պօղոս Սնապեան սկսած է քննադատել իր իսկ ուսուցիչը եւ յանդգնութիւնը ունեցած է իր երիտասարդ տարիքին գրելու «Բանագող մը՝ Եղիվարդ» խորագրեալ լայնածաւալ յօդուած մը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աղօթքը կեանքի գոյապահպանման եւ գոյատեւման համար անհրաժեշտ է։ Արդարեւ, աղօթքի հիմքը Քրիստոսի հետ եղած միութիւնն է։ Աղօթքով կատարուած մեծ գործեր՝ Քրիստոսի հետ եղած կենսական եւ հոգեւոր միութեան արդիւնքն են։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ամէ՛ն ժամանակաշրջան ունեցած է իր երիտասարդութիւնը եւ նոյն միջոցին երիտասարդութեան գործունէութիւնն ու ընթացքը քննադատող աւելի մեծ սերունդ։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Լերան քարոզը (ՄԱՏԹ. Ե 3-12, ՂՈՒԿ. Զ 20-23), Յիսուս Քրիստոսի խորհրդաւոր պատգամախօսութիւնը՝ Անոր քարոզչութեան սկիզբին, անապատի փորձութենէն յետոյ, այն խօսքն է, որ Ան խօսեցաւ Իր աշակերտներուն, լերան վրայ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այսօր փետրուարի 8-ն է... եւ կամա՛յ թէ ակամա՛յ ծննդեանս օրն է. օր՝ որ աւելիով կը սկսիս մտածել, որ տարիքի վրայ թիւի մը յաւելումով քեզի տրուած կեանքէն կը պակսի տարի մը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Վարդանանց պատերազմը հայ ժողովուրդի պայքարն էր յանուն հայ մնալու եւ ազգային ինքնութիւնը պահպանելու։ Աւարայրի ճակատամարտը՝ 451 մայիս 26-ին հայ ժողովուրդին եւ պարսկական բանակին միջեւ տեղի ունեցած պայքարին գագաթնակէտն էր։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր հանրութեան մէջ (մանաւանդ անցեալին) կտակը ունեցած է իր յատուկ տեղն ու նշանակութիւնը եւ մարդիկ ի գին ամէ՛ն զոհողութեան փորձած են կեանքի կոչել իրենց սիրելիներուն կողմէ որպէս կտակ փոխանցուած «պատուէր»ները:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
John Newton (1725-1807) անգլիացի աւետարանական քարոզիչ եւ հակառակող գերութեան՝ «abolitionist», բարեշրջական. ծնած է Լոնտոն-Անգլիա։ Մայրը՝ Էլիզապէթ, աղօթասէր եւ բարեպաշտ կին մըն էր. մանկութենէն, իր զաւկին սորվեցուց Սուրբ Գիրքէն ոսկեղէն համարներ, Սաղմոսներ։
