Հոգե-մտաւոր

ՄԱՆԿԱՎԱՐԺՈՒԹԻՒՆ (ԺԳ.)

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Ամէն մարդ իր տարբեր ժամանակաշրջաններուն որպէս օրինակ ու տիպար կ՚ընդունի անհատ մը՝ որուն ազդեցութեան տակ կը փորձէ իր կեանքին ընթացք տալ:

ՀՊԱՐՏՈՒԹԻՒՆ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Մարդկային հոգեբանութիւնը շատ հետաքրքրական եւ նոյնքան տարօրինակ է։ Իրականին՝ մարդը ինք անհասկնալի է։ Ամէն մարդ յարգ եւ պատիւ կ՚ուզէ վայելել, բայց նկատի չ՚առներ, թէ արժանի՞ է, թէ ո՛չ։

ՄԱՆԿԱՎԱՐԺՈՒԹԻՒՆ (ԺԲ.)

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մանուկին մօտ ձեւաւորուող բնական զգացումներէն մէկը վախն է, որ ոչ միայն մանկական, այլ համամարդկային զգացում մըն է, որ գոյութիւն ունի թէ՛ պատանիին, թէ՛ երիտասարդին, թէ՛ մեծահասակին եւ թէ ծերերուն մօտ:

Եօթը մեղքեր կ՚անուանուին «մահացու մեղքեր»։ Եւ սակայն այս չի՛ նշանակեր, որ այս մեղքերէն զատ միւս մեղքեր եւ յանցանքներ «մահացու» չեն եւ կամ այս եօթը «մահացու» մեղքերուն համար թողութիւն եւ քաւութիւն չկայ։

ՄԱՆԿԱՎԱՐԺՈՒԹԻՒՆ (ԺԱ.)

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մանուկին մօտ յայտնուող յոռի երեւոյթներէն մէկն է նախանձը, որ իրականութեան մէջ մանկավարժներու կողմէ որպէս «պարզ» ու «սովորական» երեւոյթ կ՚ընդունուի: Համաձայն ենք, որ այդ մէկը սովորական երեւոյթ մըն է, սակայն ծնողքին կողմէ ուշադրութեան առարկայ չդառնալու պարագային կրնայ «սովորական»ի իրավիճակէն դուրս գալ եւ վերածուիլ բնաւորութեան:

ԱՌՈՂՋՈՒԹԻՒՆԸ ԽՆԱՄՔ ԵՒ ՀՈԳԱԾՈՒԹԻՒՆ ԿԸ ՊԱՀԱՆՋԷ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Կեանքը եւ առողջութիւնը ֆիզիքական թանկագին բարիքներ են՝ մեզի յանձնուած Աստուծմէ։ Ուստի մենք պարտականութիւնը եւ պատասխանատուութիւնը ունինք անոնց խնամք տանելու բանաւոր եւ կարելի չափով, նկատի ունենալով նաեւ ուրիշներուն կարիքները այս մասին եւ «հասարակաց բարիք»ը։