ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Քանի մը օր առաջ «Մարդուժի պատրաստութեան կարիքը չունինք» խորագրեալ յօդուածով հրապարակեցինք մարդուժի պատրաստութեան մասին մեր մտածումները՝ ըսելով. «Մեր ազգի դժբախտութեան պատճառը ինչպէս անցեալին, նոյնպէս այսօր մարդուժի պակասը չէ, որովհետեւ մարդուժի պատրաստութեան հիմնական ու կարեւոր նուիրական գործէն առաջ շատ աւելի կարեւոր ու առաջնահերթ խնդիրներու պէտք է լուծում տանք»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Մարդու Որդին, ինքն ալ, չեկա՛ւ ուրիշներու կողմէ սպասաւորութիւն ընդունելու, այլ սպասաւորելու…». (ՄԱՐԿ. Ժ 45)։ «Բայց ես ձեր մէջ սպասաւորի պէս եմ». (ՂՈՒԿ. ԻԲ 27)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Վերջին քանի մը ամիսներուն համաշխարհային մամուլը լայն տեղ յատկացուց Իսլայէլի եւ Պաղեստինի միջեւ տեղի ունեցած բախումներուն։ Սա քաղաքական մանրամասնութիւններէն անդին՝ մանաւանդ հայերուս համար ունի բարոյական դասեր, որոնց պակասը նկատելի է:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Բարոյական կեանքի բոլոր հարցերուն ապահով առաջնորդն է խիղճը. ասիկա այն երկնային ձայնն է, որուն հետեւելով մենք Աստուծոյ կը նմանինք, այս պատճառաւ ալ մարդուս պատիւը, իր խղճի ձայնին անսալուն մէջ կը կայանայ։ Մարդ առանց խղճի անասուն մըն է»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հակառակ այն իրողութեան, թէ կը հաւատանք բնածին շնորհքներու ու կարողութիւններու, կը հաւատանք նաեւ, որ ժամանակն ու շրջապատը մեծ դեր ու ազդեցութիւն կ՚ունենան կազմաւորման ու դրսեւորման մէջ։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Անմիաբանութիւնը կը կործանէ, կը քանդէ ամէն հոգեւոր, ամէն բարոյական շէնք։ Անմիաբանութիւնը, որովհետեւ պառակտում կը ստեղծէ, իսկ պառակտումը ամենամեծ թշնամին է միութեան։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն 131 տարիներ առաջ՝ 1893 թուականին Էջմիածինի Գէորգեան ճեմարանի մէջ Գաբրիէլ Ռշտունի անուն պատանի մը հայերէն լեզուի դասապահին կը սկսի անգիր ասմունքել ուսուցիչին կողմէ որպէս դաս պահանջուած Ռափայէլ Պատկանեանի «Արաքսի արտասուքը». Ռշտունի կը սկսի ասմունքել ապրումով՝ իւրաքանչիւր տողին ու բառին արժէքը տալով:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Քննադատութեան օգտաբեր դերակատարութիւնը կարելի չէ անտեսել եւ ուրանալ։ Գիտակից եւ բանականութեամբ գործող մարդիկ քննադատութեան շնորհիւ կը վերարժեւորեն իրենց գործունէութիւնները եւ յարաբերութիւնները։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարդուժի պատրաստութեան լոյսին տակ կ՚ուզենք օրինակ վերցնել Կոմիտաս Վարդապետը. մարդուժ՝ որ իր ամբողջ կեանքը նուիրաբերեց ի սէր հայ մշակոյթին, սակայն իր անձնուրաց զոհողութիւններուն դիմաց վաստակեց ատելութիւն եւ գնահատանքի փոխարէն հակառակորդներ ձեռք ձգեց:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ընդհանրապէս գանգատ կը յայտնուի, որ համայնքային կեանքի մէջ մասնակցութիւն չեն բերեր ուսեալ, զարգացած անձեր, հեռացած՝ անտարբեր կը մնան հասարակաց կեանքէն։
