ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Դարեր շարունակ տարբեր կարծրատիպեր ձեւաւորուած են այն հարցին շուրջ, թէ տուն մը մայրիշխանութեա՞մբ՝ թէ ոչ հայրիշխանութեամբ պիտի առաջնորդուի: Ամէն ժամանակաշրջան ունեցած է դերերու տարբեր բաժանումներ եւ մինչեւ 19-րդ դարու սկիզբները թէեւ փոքր փոփոխութիւններով, հասկացողութիւնը մնացած է նոյնը. տան մէջ տիրած է հայրիշխանութիւն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Արարչագործութեամբ եւ ստեղծագործութեամբ Աստուած ամէն էակ գոյութեան կոչեց ոչինչէն։ Եւ մարդն ալ իր գործած մեղքով կորսնցուցած է իր Աստուծոյ նմանութիւնը, բայց ան կը պահէ տակաւին Աստուծոյ իր նմանութիւնը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կ՚ուզենք առանձին բաժինով մը խօսիլ ամլութեան շուրջ. հարց, որ այնպէս ինչպէս այսօր, նոյնպէս աւելի քան հազար տարիներ առաջ լուրջ ու կարեւոր խնդիր մըն էր: Մեր թուականէն մօտաւորապէս 850 տարիներ առաջ՝ 1150-ական թուականներուն ապրած օրէնսդիր, առակագիր եւ մանկավարժ Մխիթար Գօշ իր «Դատաստանագիրք»ին մէջ մեծ տեղ կու տայ ամլութեան հարցին:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Այդ օրուընէ որ Ադամ եւ Եւա Աստուծոյ անհնազանդելով Անոր դրախտային վայելքէն զրկուեցան, երկիրը անոնց պատճառով «անիծեալ» դարձաւ։ Այսպէս կը նկարագրուի մարդուն կեանքի ընթացքը Ծննդոց Գիրքին երրորդ գլխուն մէջ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Զաւակ ունենալու որոշումը զգայուն նիւթ մըն է զոյգերուն համար եւ կը հաւատանք եւ հաւատալու կողքին կը շեշտենք, որ զաւակ ունենալը երբեք ալ «պատահականութեան» արդիւնք պէտք չէ ըլլայ. այդ կարեւոր որոշումը պէտք է ենթադրէ լուրջ պատրաստութիւն` թէ՛ հոգեպէս եւ թէ ֆիզիքապէս, որովհետեւ զաւակի մը գոյութիւնը ամբողջութեամբ պիտի յեղաշրջէ նորաստեղծ ընտանիքի ընթացքը եւ ուրախալի այդ առիթը ոչ լաւապէս պատրաստուած վիճակի պարագային ուրախութեան տեղ լուրջ խնդիրներ կրնայ յառաջացնել:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ծառայութիւնը հաւատարմութիւն եւ անկեղծութիւն պահանջող արարք մը, վարմունք մըն է։ Ծառայութիւնը իր ամենալայն իմաստով, մարդկային բնական արարք մըն է, քանի որ մարդը կոչուած է իրերօգնութեան, որովհետեւ մա՛րդ ինքնաբաւ չէ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաճախ լսուած հարցերէն մին այն է, թէ որքանո՞վ ճիշդ է, որ ամուսնացեալ զոյգեր ապրին իրենց ծնողներուն հետ միատեղ: Այս հարցին շուրջ հասարակութիւնը ունի տարբեր կարծիքներ. ոմանք այդ մէկը սխալ կը նկատեն, իսկ ուրիշներ ճիշդ՝ զանազան պատճառներ առաջ քշելով:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Գործաւորութիւն ընող պատանի մը, որ մօրը տասնութը զաւակներուն տասնհինգերորդն էր։ Ան երգիչ ըլլալու մեծ փափաք ունէր։ Օրին մէկը ան երաժշտութեան ուսուցիչի մը քով կ՚երթայ։ Երաժշտութեան ուսուցիչը կ՚ընդունի տղան, եւ անոր ձայնը քննելէ յետոյ՝ կ՚ըսէ. «Տղայ, դուն ձայն չունիս, ուստի երգիչ չես կրնար ըլլալ, բայց գնա՛ եւ եթէ կարող ես սորվիլ՝ արհեստի մը հետեւէ»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մի քանի օրեր առաջ նորապսակ զոյգ մը հարցուց, թէ կարելի՞ բան է որ գոյութիւն ունենայ ամուսնական կեանք, ուր չըլլայ տարաձայնութիւններ ու վիճաբանութիւններ. մեր պատասխանը յստակ ո՛չ մըն է. ամուսնական կեանքի մէջ եղած տարաձայնութիւններն ու վիճաբանութիւնները ամուսնական կեանքին բնական մէկ մասը կը կազմեն եւ կրնանք վստահեցնել, թէ աշխարհի երեսին դժուար գտնուին զոյգեր, որոնք երբեք իրենց ամուսնական կեանքին մէջ տարաձայնութիւն ու վիճաբանութիւն չեն ունեցած:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Շամախեցի Յակոբ Կաթողիկոսի (Տ. Յակոբ Ե. Շամախեցի. 1759-1763թթ.) վախճանումէն յետոյ Սուրբ Էջմիածնի միաբանները ժողով գումարեցին կաթողիկոս ընտրելու համար. սակայն չկարողացան մէկը ընտրել, քանի որ առաջարկուողներ շատ կային, միայն հինգերորդ ժողովին ընտրեցին Սիմէոն Երեւանցի Եպիսկոպոսը՝ որ նոր դարձեր էր իր նուիրականութենէն։
