ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայ ժողովուրդը իր դարաւոր պատմութեան մարգարէացումը ուզեց տեսնել Եզեկիէլի այն մարգարէութեան մէջ, ուր Տէրը անապատին մէջ եղող ոսկորները ցոյց տալով հարց տուաւ մարգարէին. «Մարդու որդի՛, կրնա՞ն այս ոսկորները վերստին կենդանանալ» եւ ապա հրամայական ոճով մը ըսաւ.- «Մարդու որդի՛, մարգարէացիր այդ ցամքած ոսկորներուն եւ ըսէ անոնց.- ցամքած ոսկորներ, ես ձեզ ջիղ եւ միս պիտի տամ, ձեզ մորթով պիտի պատեմ, իմ հոգիս պիտի տամ ձեզի եւ պիտի կենդանանաք»:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Պատկերացուցէք անձ մը, որ իր սեփական տան մէջ ազատ շրջելու իրաւունքը անգամ չունենայ. անձ մը՝ որ կը սարսափի իր իսկ տան անդամներէն. նման տպաւորութիւն մը ունեցաւ մի քանի օրեր առաջ, երբ տեսայ Հայաստանի Հանրապետութեան Ազգային ժողովի նախագահ Ալէն Սիմոնեանի Երեւանեան պտոյտը՝ շրջապատուած հինգ-վեց թիկնապահներով:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Բանականութեամբ օժտուած մարդկային արարածը միշտ պէտք է հնազանդի իր խղճմտանքին ստոյգ դատողութեան։ Այս կը նշանակէ ներդաշնակել եւ հաւասարակշռել բանականութիւնը եւ խղճմտանքը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
«Ո՞ւր են առաջուան Զատիկները…»:
Այս խօսքը հնութիւն եւ ծերութիւն կը բուրէր, երբ մանուկ էինք, սակայն, ինչքան հասակ առինք, այնքան աւելիով «ծերացանք» եւ մեր կարգին սկսանք փնտռել «առաջուան Զատիկները»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔՀՆՅ. ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ուրեմն, եղբա՛յրներ, համարձակութիւն ունինք սուրբ տեղը մտնելու Յիսուսին արիւնովը, այն նոր եւ կենդանի ճամբովը՝ որ բացաւ մեզի վարագոյրին մէջէն, որ է իր Մարմինը» (ԵԲՐ. Ժ 19-20)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր հայկական բոլոր կազմակերպութիւնները, կուսակցութիւնները, հաստատութիւնները եւ մինչեւ իսկ եկեղեցին նոյն յանկերգը ունին. «տուէ՛ք որ ընենք»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աստուծոյ փառքը այն է, որ իրականան Իր սիրոյ, բարութեան եւ իմաստութեան յայտնութիւնը եւ հաղորդակցութիւնը՝ որոնց հեռանկարով ստեղծուեցաւ աշխարհը։ Իր կամքին բարեհաճ ծրագիրը այս եղաւ. ընել մեզ «որդեգիրներ Յիսուս Քրիստոսի մեր Տիրոջմով, ի գովաբանութիւն փառքի Անոր շնորհքին». (ԵՓՍ. Ա 5-6), քանի որ Աստուծոյ փառքը կենդանի մա՛րդն է, իսկ մարդուն կեանքը Աստուծոյ տեսութիւնն է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մի քանի օրեր առաջ ձեռքս անցաւ հին տետրերէս մին, որուն մէջ պատանեկութեանս կարդացած գիրքերէս տողեր արտագրած եմ. տողեր՝ որոնք «ճիշդ» ու «գրաւիչ» թուացած են պատանի միտքիս ու տասնամեակ մը ետք անոնց ընթերցումը կու գայ տալու այն եզրակացութիւնը, որ փիլիսոփայական այդ խօսքերը պարզապէս գեղեցիկ բառերու փունջ մըն է՝ ամբողջապէս հեռու իրականութենէն:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Տասնամեակներ առաջ ժողովուրդի ըսի-ըսաւէն ձանձրացած, այդ բամբասանքներուն ազդեցութիւնը իր սեփական մորթին վրայ զգացած Սնապեան, իր «Ժամանակ չկայ» գիրքին մէջ հետեւեալ բողոքը կը բարձրացնէր.- «Քո՞յրս... ուրիշնե՞րը... թող ով ի՛նչ կ՚ուզէ ան ըսէ: Բոլորին ալ ըսածները սրտէ չէ որ կու գան արդէն:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայոց պատմութեան ընթացքին թշնամին հայուն այնքան վնաս չէ՛ պատճառած՝ ինչքան հայը հայուն. կրնայ ըլլալ ամբողջ հայոց պատմութեան ընթացքը տարբեր ըլլար, եթէ մեր մէջ գոյութիւն չունենային փտած հայեր, որոնք իրենց սեփական շահերու սիրոյն ոտնակոխ ըրին ամբողջ ազգը:
