Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Կեանքը աստուածատուր արժէք մըն է եւ ինչպէս ամէն արժէք, իմաստ մը ունի։ Իմաստը՝ միտք եւ բովանդակութիւն կ՚ենթադրէ եւ բանականութեան բնական մէկ հետեւանքը կը հանդիսանայ։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Իւրաքանչիւր տարեմուտի դիմաց կը զգամ, որ մարդուս սիրտէն աւելիով խոյս տուած են յոյսերն ու երազները եւ տարի մը նորոգելով հինցուցած ենք այն ամէնը, ինչ որ սուրբ ու վսեմ էր: Իւրաքանչիւր տարեմուտի հետ քիչ մը աւելիով կը փնտռենք երբեմնի միամտութիւնը եւ կ՚ուզենք հաւատալ, թէ տակաւին ողջ է ա՛յն Կաղանդ պապան՝ որ մատղաշ կուրծքերու տակ պառկող երազներուն կենդանացում կու տար:

ՄԱՇՏՈՑ ՔՀՆՅ. ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Ամէն նոր իր հետ կը բերէ նոր յոյսեր, նոր հորիզոններ, նոր տեսիլքներ եւ այս բոլոր «նոր»երը կը պահանջեն վերանորոգութի՛ւն։ Առանց վերանորոգութեան կարելի չէ՛ վայելել նորը, քանի որ «հին»ին վրայ փակցուած նորը աւելի եւս կը մաշեցնէ հինը։

ՎԱՀԱԳՆ ՔԷՇԻՇԵԱՆ

Ամենէն արդիական ու այժմէական հարցերէն մէկն է ժամանակակից արեւմտահայ երիտասարդի յարաբերութիւնը իր մամուլին հետ։ Այս երիտասարդը արդիական աշխարհին մաս կը կազմէ, բնականաբար, կը գործածէ մամուլ ու պահանջներ ունի իր, այսինքն արեւմտահայերէն մամուլէն։

ԶԱՐՄԻՆԷ ՊՕՂՈՍԵԱՆ

Քանի-քանի՜ անգամներ ուզեցի պոռալով կրկնել նահատակ մեր բանաստեղծ Սիամանթոյին խօսքը. «Ո՛վ մարդկային արդարութիւն, թո՛ղ որ թքնեմ քու ճակատիդ»։

ԱՆՈՅՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ

Նոր տարի է դարձեալ… բայց ի՞նչ Նոր տարի… Թուականնե՞րը կը փոխուին… Աշխարհը տարի՞ մըն ալ կը ծերանայ…
Իսկապէս ի՞նչ կը բերէ Նոր տարին… նոր յոյսե՞ր, նոր երազնե՞ր, նոր ծնունդնե՞ր, նոր բացականե՞ր, թէ նոր պատերազմներ… 

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Շա՜տ շատեր կը հաւատան, որ մեղանչել ըսել է գողութիւն ընել, մարդասպան ըլլալ եւ կամ հոգեւոր արժէքները պղծել. հասարակութեան մէջ մեղքի ինչութեան մասին կազմուած է սխալ կարծրատիպ մը եւ շատ մը մեղքեր մարդու կեանքին «բնական» մէկ մասը նկատուելով դուրս եկած են մեղքի շարքէն եւ «ներում» ստացած են:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Հայ Եկեղեցւոյ գլխաւոր ծիսական արարողութիւնը Ս. Պատարագն է։ Ս. Պատարագը Եկեղեցւոյ կատարուած արարողութիւններէն մէկը չէ պարզապէս։ Եկեղեցւոյ հաւատքին եւ ինքնութեան ամենակարեւոր արտայայտութիւնն է։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Վերջերս կազմակերպուած հանդիսութեան մը ժամանակ, բեմ հրաւիրուող հանրայայտ անձ մը նախքան իր ճառը անդրադարձաւ անտուն ու անտէր շուներու եւ կատուներու իրաւունքներուն. իր խօսքին մէջ մաղթեց տեսնել աշխարհ մը, ուր շունն ու մարդը, կատուն ու մարդը քով քովի, խաղաղ պայմաններու մէջ ապրին:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Ամենէն ցաւալի մինակութիւնը՝ քեզ չհասկցող մարդոց բազմութեան մէջ գտնուիլն է», կ՚ըսէ Մեւլանա։ Եւ իրապէս, մարդ երբեմն մինակ կը զգայ բազմութեան մէջ եւ օտար՝ ծանօթներու մէջ։