Ընկերա-մշակութային

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Սեղանիս վրայ Պոլսոյ «Արաս» հրատարակչութենէն լոյս տեսած վերջին գիրքերէն՝ «Կավռօշ-Նամէ Երուանդ Թօլայեան» խորագրով գիրքը կայ: Հայագէտներ հայր եւ որդի՝ Հենրիկ եւ Արծուի Բախչինեաններու աշխատասիրութեամբ լոյս տեսած այս հատորը Պոլսոյ մէջ, ապա՝ Ֆրանսա գործած, յետոյ Հայաստան հաստատուած խմբագիր եւ դերասան Երուանդ Թօլայեանի յուշագրութիւնն է, որ ան գրած է 1936-1937 թուականներուն եւ այսօր լոյս տեսնելով կը նկատուի Երուանդ Թօլայեանի կոթողային աշխատութիւնը:

Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Աշխատանքային օրուայ վերջաւորութեան՝ դեղագործ Սիփանը վհատած գոցեց դեղարանը ու խոկալով յառաջացաւ դէպի հանրաշարժներու կայան։ Քալած ատեն, մտքին մէջ վերլուծեց աշխատանքային օրը։

Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Արեւմտահայ գրող՝ Ինտրա իր «Զղջում» (1908թ.) բանաստեղծական տողերուն մէջ լաւագոյնս արտացոլած է իմ հոգեվիճակը, զոր քանի մը տարիէ ի վեր կը հետապնդէ զիս։ Յաճախ մարդիկ անգիտակցաբար իրենց սիրելիներուն ցաւ կը պատճառեն, եւ կամ անուշադրութեան կը մատնեն ու այլեւս երբեք չեն կրնար ինքզինքնին ներել։

Տեսակցեցաւ՝ 
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Սփիւռքահայ մտաւորական, գրող, հրապարակախօս Յակոբ Պալեան իր մտահոգութիւնները, ըսելիքները սովորաբար յօդուածներու տեսքով կ՚արտայայտէ եւ այդ գրութիւնները կը տպագրուին սփիւռքի մամուլին մէջ:
Պալեան երկար տարիներ բնակած է Պէյրութ, ապա՝ Փարիզ, իսկ քանի մը տարի է, իր տիկնոջ հետ, տարուան կէսը կ՚անցընէ Հայաստան, ուր իր երեւանեան բնակարանին մէջ հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ-ին: 

Էսաեան սանուց միութեան «Մարալ» համոյթը երէկ երեկոյեան ելոյթով մը հանդէս եկաւ՝ Համաշխարհային պարի օրուան առթիւ։ Շիշլիի քաղաքապետութեան առընթեր «Ճեմիլ Ճանտաշ-Քենթ» մշակոյթի կեդրոնի երդիքին տակ տեղի ունեցաւ այս խանդավառ ձեռնարկը, որ արժանացաւ գեղարուեստասէրներու անմիջական հետաքրքրութեան։

Գատըգիւղի Ս. Թագաւոր եկեղեցւոյ քարոզիչ Տ. Յարութիւն Աբեղայ Տամատեան ապրիլի 24-ին Գուզկունճուքի Ս. Գրիգոր Լուսաւորիչ եկեղեցւոյ մէջ խօսեցաւ հետեւեալ քարոզը։
«Ձեզմէ՝ շինողներէդ անարգուած այն վէմն է անիկա, որ անկիւնաքար եղաւ. եւ չկայ փրկութիւն ուրիշ մէկու միջոցով, որովհետեւ երկնքի տակ չկայ մարդոց տրուած ուրիշ անուն, որով կարելի ըլլայ մեր փրկութիւն» (Գործք. 4.11)։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Տարին Կոմիտասեան է. մեծ երաժիշտին, արուեստագէտին ծննդեան 150-ամեակին առթիւ Երեւանի Գրականութեան եւ արուեստի թանգարանին մէջ «Կոմիտասի գրիչի խաղերը» խորագրով բացառիկ ցուցահանդէս մը բացուած է:
Այս ցուցահանդէսը կը ներկայացնէ Կոմիտասը իբրեւ գծանկարիչ, որուն գծած պատկերները, շարժերը բացայայտումներ կ՚ընեն Կոմիտասի բնաւորութեան մասին:

Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Գեղեցիկ ու շքեղ հագուած կին մը մօտեցաւ գետնանցումի սանդուխներուն տակ նստած՝ հաւկիթ ծախող ծերունիի մը ու հարցուց.
-Հաւկիթները ի՞նչ կ՚արժեն։

Տեսակցեցաւ՝ 
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Գարնանային տաք ու անձրեւոտ օր մըն էր, երբ տարիներ առաջ ոտքերս զիս ակամայ եկեղեցի տարին, ուր ես աստիճանաբար սկսայ ճանչնալ Բարձրեալը։ Այդ խորհրդաւոր օրուընէ ի վեր կարծես հոգւոյս վրայ հոգեպարար անդորր մը իջաւ, անսահման երջանիկ էի, որ կրցայ մօտենալ ու զգալ Աստուծոյ ներկայութիւնը, տարբերակել ճիշդը սխալէն, լաւը վատէն, յետագային՝ պարզ ու յստակ գծել իմ կեանքի ուղին։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

-Զը՛նկ, զը՛նկ, զը՛նկ... տը՛նկ, տը՛նկ, տը՛նկ…
Խեղճ կուզիկին անվախճան յանկերգն է աս, փողոցները դանդաղ-դանդաղ ժուռ եկած ատեն, գինովի ինքնամփոփ, ինքնամոռաց գնացքովը: