Արխիւ

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ

Նա­մակ մըն է, որ կը հնչէ. նախ ձայն կու տայ, ա­յո ձայն մ­­՚է ան, որ կը տե­ղե­կաց­նէ նա­մա­կի մը գա­լուն մա­սին: Ա­մէն ինչ դիւ­րին է հի­մա, աշ­խարհն ամ­բողջ ա­փիդ մէջն է կար­ծես, բջի­ջա­յի­նիդ դո­ղը, ձայ­նէն ա­ռաջ, կը յու­շէ լու­րի մը մա­սին: Ար­դեօք ի՞նչ է նա­մա­կին պա­րու­նա­կու­թիւ­նը:

Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի Մշա­կոյ­թի եւ ե­րի­տա­սար­դու­թեան նա­խա­րա­րու­թեան ոչ-նիւ­թա­կան մշա­կու­թա­յին ժա­ռան­գու­թեան պահ­պան­ման ծրագ­րին ծի­րէն ներս՝ ըն­թա­ցիկ տա­րուան Ապ­րի­լին, Ար­ցա­խի դպրոց­նե­րու մի­ջեւ պի­տի կազ­մա­կեր­պուի «Ազ­գա­յին պար» մրցոյթ-ո­ղիմ­պիա­կա­նը

Հա­յաս­տա­նի մէջ կը շա­րու­նա­կուի խստա­շունչ ձմե­ռը։ Ինչ­պէս աշ­խար­հի բազ­մա­թիւ եր­կիր­նե­րուն մէջ, այն­պէս ալ Հա­յաս­տա­նի պա­րա­գա­յին այս տա­րուան ձմե­ռը յա­րա­բե­րա­բար ա­ւե­լի խիստ է ու մա­նա­ւանդ՝ ձիւնն ալ ա­ռատ։

Ֆրան­սա­յի նախ­կին հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ­նե­րէն Ժագ Շի­րաք ա­ռա­ջադ­րուե­ցաւ Նո­պէ­լեան խա­ղա­ղու­թեան թեկ­նա­ծու։ Ըստ ֆրան­սա­կան լրա­տուա­մի­ջոց­նե­րու հա­ղոր­դում­նե­րուն, հա­մա­պա­տաս­խան թղթած­րարն ու նա­մա­կը ներ­կայ շաբ­թուան սկիզ­բին յանձ­նուած է Նո­պէ­լեան կո­մի­տէին։

Ռու­սաս­տա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Սէր­կէյ Լաւ­րով ե­րէկ Մոս­կուա­յի մէջ հիւ­րըն­կա­լեց Ատր­պէյ­ճա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Էլ­մար Մա­մէ­տեա­րո­վը։ Նա­խա­րար­նե­րը կար­ծիք­ներ փո­խա­նա­կե­ցին երկ­կող­մա­նի յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու ըն­թաց­քին եւ այդ ամ­բող­ջէն բխած ար­դի հար­ցե­րուն շուրջ։ Ա­նոնք աչ­քէ ան­ցու­ցին նաեւ երկ­կող­մա­նի մի­ջո­ցա­ռում­նե­րու ծրա­գի­րը։

Պաքու-Թիֆլիզ-Կարս երկաթուղիի շինարարութեան աշխատանքները գրեթէ աւարտած:
Նախարար Արսլանի խօսքերով, բեռնափոխադրումներու լուրջ շարժում մը պիտի սկսի:

Նախագահ Տանըլտ Թրամփ եւ իր վարչակազմը յառաջիկային ինչպէ՞ս կրնան անդրադառնալ հայկական հարցին:
Երեւանի մօտ Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներու դեսպան Ռիչըրտ Միլս. «Մենք միշտ յստակ նշած ենք, թէ հաշտութեան համար անհրաժեշտ է, որ ըլլայ լիարժէք, արդար եւ անկեղծ ճանաչում այն դէպքերուն համար, որոնք տեղի ունեցած են հարիւր տարի առաջ՝ 1915-ին»:

Աշ­խար­հահռ­չակ լու­սան­կա­րիչ Յով­հան­նէս Այ­վա­զովս­քիի ծննդեան 200-ա­մեա­կին առ­թիւ յո­բե­լե­նա­կան զա­նա­զան ձեռ­նարկ­ներ նա­խա­տե­սուած են աշ­խար­հի բազ­մա­թիւ եր­կիր­նե­րէն ներս։ «Ար­մէնփ­րէս»ի հա­ղոր­դում­նե­րով, Ուք­րայ­նոյ Ազ­գա­յին դրա­մա­տու­նը կը պատ­րաս­տուի այս յո­բե­լեա­նին առ­թիւ թո­ղար­կել յու­շա­մե­տայլ մը։

ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ

Եւ­րո­պա­յի ըն­կե­րա­յին-տնտե­սա­կան դրոյ­թը 19-րդ դա­րուն Մարք­սեան ո­րա­կու­մով կո­չուե­ցաւ «դրա­մա­տի­րա­կան հա­սա­րա­կարգ», որ հիմ­նուած է ու­նե­նա­լու, ա­ւե­լի ու­նե­նա­լու, ան­յա­գօ­րէն ու­նե­նա­լու, ան­շուշտ այ­լոց հաշ­ւոյն. բնազ­դա­յին է, որ սա­կայն հե­տա­գա­յին ու­նե­ցաւ ան­շուշտ իր պաշտ­պան փաս­տա­բան­ներն ու տնտե­սա­գէտ­նե­րը՝ ար­դա­րաց­նե­լու հա­մար ինչ որ կազ­մա­ւո­րո­ւած է իբ­րեւ մարդ­կու­թեան ի­տէալ ի­րա­ւա­կարգ: