Արխիւ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Հայաստանը շատ մը հայերու համար ինչքան ալ յետամնաց, անհաճոյ վայր մը թուի ըլլալ, օտարներու համար կը շարունակէ գեղեցիկ ու զմայլելի վայր մը ըլլալ: Այդ մէկը փաստելու համար բաւարար է նայիլ վիճակագրութիւններուն. 2022 թուականին պետական յայտարարութեան համաձայն, Հայաստան մուտք գործած էր մօտաւորապէս 1.670.000 զբօսաշրջիկ, սակայն 2023 թուականի վիճակագրութիւններու համաձայն այդ թիւը բարձրացած է 31 առ հարիւր տոկոսով, հասնելով մօտաւորապէս 2.200.000-ի:

Հայկական բարեգործական ընդհանուր միութեան Կեդրոնական վարչութեան նախագահ Պերճ Սեդրականեանի պատգամը՝ 2024 թուականի տարեմուտին առթիւ:
«Մեր ազգի գոյապայքարի ճանապարհին՝ որպէս աշխարհատարած ժողովուրդ, մեր պատասխանատուութիւնն է որդեգրել ինքնակամ կողմնորոշում եւ նախաձեռնութիւն»:

Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի եւ Հայաստանի Հանրային հեռուստաընկերութեան միջեւ ներկայ տարեմուտին ստեղծուած է լուրջ լարուածութիւն մը։ Ամանորի գիշերը, Հանրային հեռուստատեսութեան կողմէ Տ.Տ. Գարեգին Բ. Ամենայն Հայոց Վեհափառ Հայրապետի պատգամի հրապարակման քմահաճ մերժումը արդէն ցասում յառաջացուցած է՝ մանաւանդ սփիւռքի շրջանակներու հիասթափութիւն պատճառելով։

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Հարցում. Առակաց 19.13-ին մէջ դարձեալ կը կարդանք. «Կնոջ կռիւները շարունակական կաթիլներու պէս են»: Ի՞նչ ըսել կ՚ուզէ առակագիրը:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Ո՛վ երիտասարդ, քու մանկութեանդ մէջ ուրախ եղիր եւ երիտասարդութեանդ օրերուն մէջ սիրտդ թող քեզ զուարճացնէ եւ քու սրտիդ ճամբաներովը եւ աչքերուդ նայուածքովը քալէ. բայց գիտցի՛ր թէ ասոնց ամէնուն համար Աստուած քեզ դատաստանի պիտի կանչէ։

Կէտիկփաշայի «Հրանդ Տինք» վարժարանին մէջ տարեմուտը բնորոշուեցաւ աւանդական խանդավառութեամբ։ Մանկապարտէզի սաներու ժպիտները, ամանորեան երգերն ու արտասանութիւնները այնքան յաջող էին, որ բոլորին տարեմուտի տրամադրութիւնները պայմանաւորեցին։

Հայաստանի Հանրային հեռուստաընկերութիւնը երէկ վերջին պահուն, առանց որեւէ պատճառաբանութեան տեղեկացուց, որ Վեհափառ Հայրապետին Ամանորի պատգամը պիտի չհեռարձակէ կէս գիշերէն առաջ։

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Ճէք Լանտըն իր «Մարթին Իտըն» գիրքին մէջ գրած է. «Քնանալը անոր համար կը նշանակէր մոռնալ. իւրաքանչիւր առաւօտը կը դիմաւորէր տխրութեամբ։ Կեանքը զինք կը մտահոգէր, կը ճնշէր, իսկ ժամանակը տանջանք մըն էր իրեն համար»։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մի քանի օր առաջ սկսայ ընթերցել 1949-1955 թուականներուն Թեհրանի մէջ լոյս տեսած «Արմենուհի» գրական, պատմա-գիտական եւ արուեստի ամսօրեայ հանդէսը: Ընթերցանութեան ժամանակ ուշադրութիւնս գրաւեց ամսաթերթի 5-րդ թիւին մէջ Փիւնիկ գրչանունով յօդուածագիրի մը «Հայ աղջիկ» գրութիւնը («Արմենուհի», 1949, Ա. տարի, թիւ 5, էջ 10):