ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Ո՜հ, ինչ անուշիկ ճուտիկ է... գառնուկս... փիսիկս... մուկիկս... շունիկս.... թիթեռնիկս...
Այ կապիկ... բադիկ... կովուկ...
Անասունի մէկը... ոչխար... հորթ... եզ... աւանակ... գազան...
Յաճախ մենք այս անուններով կը դիմենք ոչ թէ տուեալ կենդանիին, այլեւ մեր սիրելիներուն, մասնաւորապէս մանուկներուն:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Թոռը մեծնալով օր մը կու գայ իր մեծ հօր մօտ, որ յայտնի է իր իմաստութեամբ, ու կը յայտարարէ.
-Մեծ հայրիկ, գիտես հիանալի աղջիկ մը գտած եմ: Վստահաբար շատ պիտի հաւնիս:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
1 դեկտեմբեր 1888 թուականին, 19 տարեկան Յովհաննէս Թումանեանը կ՚ամուսնանայ 17 տարեկան թիֆլիզահայ աղջնակի մը՝ Օլկա Մաճկալեանին հետ։
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Կան բազմաթիւ պատճառներ, թէ ինչո՞ւ աղքատ ընտանիքները կ՚ընտրեն շատ երեխայ ունենալ եւ ինչո՞ւ աղքատ երկիրներու մէջ ծնելիութիւնը բարձր է։ Կան մշակութային արժէքներէն սկսեալ, մինչեւ ընկերային արդարութեան խնդիրներու նման պատճառներ:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
1988 թուականի դեկտեմբերին՝ հայութեան համար ամենածանր օրերուն ամենուր կը հնչէր «Քեզի համար, Հայաստա՜ն» երգը: Երկրաշարժէն քանի մը օր ետք գրուած երգը գրաւեց մարդկութեան սիրտերը, զայն երգեցին համաշխարհային աստղերը եւ աջակցութեան ու օգնութեան ձեռքեր մեկնուեցան դէպի Հայաստան:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Յովհաննէս Աւետարանին 6-րդ գլուխին մէջ կը կարդանք Տէր Յիսուսի ջուրին վրայէն քալելու մասին:
«Երեկոյեան, Յիսուսի աշակերտները լիճին եզերքը իջան եւ նաւակ մտնելով՝ սկսան երթալ լիճին դիմացի կողմը, դէպի Կափառնաում:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Անմեղ հարցում մը.- այս օրերուն ազգովին ո՞ւր ենք: Ո՞ւր «կ՚երթանք»: Աւելի ճիշդ՝ ի՞նչ կ՚ընենք եւ ի՞նչ ընել կ՚ուզենք: Չէք տեսներ, որ մեր հայրենիքը տակն ու վրայ է: Նաեւ տակն ու վրայ է հայու հոգեկան ատաղձը:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Ինչպէս արդէն յայտնի դարձաւ անցնող օրերուն՝ թողարկուած են Մխիթարեան միաբանութեան հանդէսներու թուային գրադարանը եւ կայքէջը: Անոնք կը ներկայացնեն 1794-1920 թուականներու միջեւ տպուած հայ մամուլէն հաւաքածոներ՝ թուայնացուած ու անվճար։
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Բոլոր օրկաններն ալ կարեւոր են: Սակայն ապրելու համար առաւել կարեւոր է սիրտը: Դէպի սիրտ շտապող կան բազում երակներ, որոնցմէ մէկուն մէջէն կը հոսի յիշողութիւնը:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Երեխան նորէն կծկուած կը նստի ննջասենեակի մէջ: Հիւրասենեակէն կու գան հայհոյախառն բարձր ձայներ: Անպատճառ վէճ մը կրկին ծագած է իրենց երբեմնի խաղաղ կտուրէն ներս:
