ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Պօղոս Առաքեալ «մեր հասարակաց հաւատքի ճամբով իմ հարազատ որդիս» (Տիտ 1.4) Տիտոսին ուղղած նամակին մէջ, այսպէս կը գրէ. «Որովհետեւ բազմաթիւ անհնազանդներ, դատարկախօսներ եւ միտք պղտորողներ կան, մանաւանդ հրէութենէ դարձածներուն մէջ, որոնց բերանը պէտք է փակել, որովհետեւ անոնք ամբողջ տուներ կը քանդեն, շահամոլութենէ տարուած ուսուցանելով բաներ, որ պէտք չէ ուսուցանել» (Տիտ 1.10-11):
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Օրին, սփիւռքահայը միշտ իր մտքով եւ հոգիով կապուած ըլլալով իր հայրենիքին, անոր դժուարութիւններուն, հարցերուն, վերիվայրումներուն եւ յառաջդիմութեան, լեցուցած է իր օրերու մթնոլորտը: Ապրած է հայրենիքին հետ եւ հայրենիքին համար:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
«Իմ յիշողութիւններս» յուշագրութեան մէջ հայ բեմի մեծանուն դերասանուհի Ազնիւ Հրաչեայ կը նկարագրէ իր մուտքը թատրոն: Թատերական առաջին յաջողութիւնները մեծ ուրախութիւն պարգեւած էին դեռատի աղջնակին, մինչեւ այն օրը, երբ վրայ հասած է Բերայի մեծ հրդեհը:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Դիմատետրի յիշեցումը՝ կար ժամանակ, երբ կային անհոգ օրեր, կիսամբողջ հայրենիք, անհոգ կեանք ու առօրեայ, դէպի հեռուներ սլացող երազներ, նպատակներ: Երբ իսկապէս չէինք զբաղեր քաղաքականութեամբ:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Մենք՝ երեք գումարած եօթ միլիոննոց ազգը պարտուեցանք այն ժամանակ, երբ մեր ուղեղի մէջ դրոշմեցին հՊԱՐՏՈՒԹԵԱՆ զգացումը: Երբեւէ բացա՞ծ էք բառարան եւ կարդացած, թէ այդ սոսկալի բառի դիմաց ինչպիսի հոմանիշներ շարուած են՝ ամբարտաւան, գոռոզ, պարծենկոտ, սնապարծ, խրոխտ, մեծամիտ, ինքնակարծ, ինքնահաւան, բարձրամիտ, վեհ, սէգ, հպարտամիտ, գոռոզամիտ, անձնապաստան, անձնագով, անձնագոհ, ինքնագով, ինքնապաստան, անձնահաւան, անձնահաճ, բարձրավիզ, բարձրասէգ, բարձրահոն, կոկոզամիտ, կոկոզավիզ, հպարտախոհ, հպարտասիրտ, խրոխտ, յոխորտ:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
1909 թուականին Փարիզի «Ներսէսեան» տպարանէն լոյս կը տեսնէ հայ թատրոնի անմահ անուններէն մէկուն՝ պոլսահայ դերասանուհի Ազնիւ Հրաչեայի «Իմ յիշողութիւններս» հատորը:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
«Homo sapiens»ը կենդանիներու մէջ թէ՛ ամենադաժանն է եւ թէ ամենագթասիրտը։ Բացի դաժան, անգութ, եսասէր ու անբարոյ ըլլալէ, ան միեւնոյն ժամանակ գթասիրտ է, բարի, պարտաճանաչ եւ օգտակար․․․
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Վեհանոյշ Թեքեանի վերջին հատորը՝ տպարանէն նոր ելած, թարմ ու կանչող խորագրով, ձեռքիս տակ է: Երեւան լոյս տեսած է սփիւռքահայ անուանի գրողին «Կին՝ ատեան եւ մատեան» խորագրով հատորը, «Գալուստ Կիւլպէնկեան» հիմնարկի աջակցութեամբ եւ Յարութիւն Պէրպէրեանի խմբագրութեամբ:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Պօղոս Առաքեալ իր աշակերտ՝ Տիմոթէոսին ուղղած երկրորդ նամակին մէջ հետեւեալ կերպով կը նկարագրէ «վերջին ժամանակներու մարդոց նկարագիրը»:
«Սա՛ եւս գիտցիր, թէ վերջին օրերուն դժուար ժամանակներ պիտի գան, որովհետեւ մարդիկ պիտի դառնան անձնասէր, դրամապաշտ, ամբարտաւան, հպարտ, հայհոյիչ, ծնողներուն անհնազանդ, ապերախտ, սրբութիւնները ոտնակոխող, տմարդի, անգութ, չարախօս, անհանդուրժող, դաժան, բարիին թշնամի, մատնիչ, անպատկառ, գոռոզ եւ աւելի հեշտանքը սիրող՝ քան զԱստուած:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Տարիներէ ի վեր, գեղեցիկ աւանդութեան համաձայն, Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Տ.Տ. Արամ Ա. Կաթողիկոսը յատուկ հռչակագրով, միշտ գալիք նոր տարին կ՚անուանէ մակդիր-ածականով մը եւ ժողովուրդին կը թելադրէ, որ ամբողջ տարուան ընթացքին հետեւին այս անուան հետ կապուած եւ տրուած յորդորներուն, կէտերուն եւ դրական կառոյցներ որոնեն եւ աշխատին նոր ծրագիրներ իրականացնել:
