ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Երիտասարդութեանս, հետաքրքիր եւ պահանջկոտ ակնարկներովս սորված էի, որ իր անկախութենէն ի վեր, Միացեալ Նահանգներու նախագահներու ամբողջ ցանկին մէջէն, պատմաբանները երեւան հանած էին երկու նախագահներու անուն, որոնք ոչ միայն ունեցած էին միեւնոյն ճակատագիրը, այլ նաեւ՝ իրենց պաշտօնին եւ կեանքին հետ առընչուող զանազան նոյնանման մանրամասնութիւններ եւ երեւոյթներ:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Երեսուներկու տարի առաջ այս օրը, Փարիզի մէջ իր մահկանացուն կնքեց անզուգական գիտնական Սիրարփի Տէր-Ներսէսեան:
Սիրարփին Պոլիս ծնած ըլլալով, իր հիմնական գործունէութիւնը ծաւալած է Պոլիսէն դուրս:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Իմ ընտանիքը հաւատաւոր է: Մայրս միշտ կ՚ըսէր, թէ կը հաւատայ իր մէջ ապրող Աստուծոյ: Այո՛, առանց Տէրը ճանչնալու, վերջինիս պատգամն ու կամքը կատարելու, առանց եկեղեցի այցելելու, Աստուածաշունչ կարդալու, կը հաւատար Բարձրեալի գոյութեանը:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Մենք յաճախ կը հպարտանանք, թէ առաջին ժողովուրդն ենք, որ ընդունեց քրիստոնէութիւնը որպէս պետական կրօն: Ճիշդ այդ պահուն մենք կը գործենք ահռելի մեղք մը, քանզի հպարտութիւնը մեծ մեղք է:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
«Քաղաքը կարդում է». արեւելահայերէն այս խորագիրը ունէր Գիրքի Երեւանի չորրորդ փառատօնը, որ այս տարի ընթացաւ աննախադէպ աշխուժութեամբ, հակառակ քորոնաժահրի վարակի սահմանափակումներուն եւ ճնշուած տրամադրութիւններուն, որ կայ այսօր՝ սահմանային միջադէպերու, նաեւ պատերազմի երկարաձիգ ազդեցութեան հետեւանքով…
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Որքա՞ն կը փոխուի մեր կեանքը, եթէ հրաժարինք գանգատելէ։ Արդեօք սա հնարաւո՞ր է։
ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ
Արհեստագիտութեան հետ քայլ պահելու նպատակով սփիւռքահայ թերթերը սկսան իրենց օրուան թիւը առցանց ձեւաչափով առաքել ընթերցողներուն: Սա ձեւ մըն էր ոտքի վրայ մնալու, յարակայելու եւ կարդացուելու. աւելի քան անհրաժեշտութիւն մը, այնպէս չէ՞:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Օրերս երբ հերթական անգամ գացած էի զաւակս տուն վերադարձնելու նախակրթարանէն, ծառայողական ինքնաշարժ պատուիրեցի համացանցային մէկ ծրագիրով: Քանի մը վայրկեան սպասելէ ետք, ինքնաշարժը տեղ հասաւ:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Վերջերս, բարեկամներէս մէկը, անմեղօրէն ինծի հարցուցած էր, թէ «ի՞նչ կ՚ընէի» այս օրերուն:
-Գրել-կարդալով կը զբաղուիմ.- համեստօրէն պատասխանած էի:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Փարիզի մէջ անմահ լեզուաբան Հրաչեայ Աճառեան անցուցած է դժուար եւ ծանր օրեր: Ինչպէս ան կը նկարագրէ իր յուշագրութեան մէջ, դժուարութիւնները ի յայտ եկած են ուսումնառութեան երկրորդ տարուան ընթացքին:
