ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Սա լարուած ու ճգնաժամային օրերուն մեր զուարճասէր ժողովուրդը չէ կորսնցուցած կատակելու զգացումը։ Հայերը համաճարակէն պաշտպանուելու լաւագոյն միջոցը կը համարեն ծիծաղն ու բարձր տրամադրութիւնը։
Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Չկայ չարիք, առանց բարիքի…
Ամէն սկիզբ ունի վերջ ու հակառակը…
Անձրեւէն վերջ կ՚երեւի արեւը…
Կեանքը բաղկացած է սեւ ու ճերմակ գիծերէ…
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Աշխարհը կը փոխուի: Մենք բացառիկ հնարաւորութիւն ունինք տեսնելու փոխուող աշխարհը եւ այդ փոփոխութեան մասնակից ըլլալու: Մեր աչքերուն առջեւ, քանի մը օրուան մէջ, փլաւ նախորդ աշխարհը, որուն մէջ կը բնակէր մոլորակը եւ նոր աշխարհ ստեղծելու առաջին քայլերը սկսած են արդէն…
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Բովանդակ աշխարհ սարսափի մատնած քորոնաժահրի վարակի արագ տարածումը կանխելու նպատակով կ՚իրականացուին բազմաթիւ կանխարգելիչ հակահամաճարակային միջոցառումներ։ Մարդկութեան գոյութեան սպառնալիք հանդիսացող ժահրի տարածման առաջքը առնելու եւ զայն լիովին ճնշելու նպատակով բազմաթիւ երկիրներու մէջ յայտարարուած է արտակարգ դրութիւն։
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Մեծ պահոց շրջանի հինգերորդ կիրակին մեր Եկեղեցւոյ Սրբազան Հայրերը կոչած են «Դատաւորի կիրակի», հիմք ունենալով Նոր կտակարանի մէջ տեղ գտած մեր Տիրոջ պատմած մէկ առակին, որ կը կրէ «այրի կնոջ եւ դատաւորին առակը» անուանումը:
ԵՐԱՄ
Ծնած եմ Պուլկարիոյ Փերնիք քաղաքին մէջ։
Ամառնային օր մը մայրս աշխարհ բերեր է զիս առանձին. հայր չեմ ունեցած երբեք։
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Մարդկութեան պատմութիւնը համաճարակներու, պատերազմներու, աղէտներու պատմութիւն է: Յիշելով անցեալը եւ ուսումնասիրելով պատմութիւնը՝ մեր աչքին առջեւ նախ կու գան աւերները, մահերը, պատերազմները, ապա ծաղկուն կեանքի, սիրոյ, արարումի պատմութիւնները:
Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Զանազան վարակներ եկան ու անցան՝ թռչնակրիփ, խոզի կրիփ եւ այլն։ Ասոնցմէ իւրաքանչիւրը մեծ ցաւ պատճառած էր մարդկութեան՝ խլելով բազում կեանքեր… Սակայն այս մէկը տարբեր է։
Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Բազմիցս իմացած եմ մեծն հայոց բանաստեղծ Գէորգ Էմինի խօսքերը. «Խօսքդ զէնքի պէս զգոյշ գործածէ»։ Սակայն երբեւէ չէի իմացած, նոյնիսկ չէի խորհած, թէ կարելի է զէնքի փոխարէն կրակել ժպիտով։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Աշխարհը սարսափի մատնած քորոնաժահրը հասաւ Հայաստան եւ դիմաւորուեցաւ յատուկ սրամտութեամբ. «Մէկ հոգի նշանուեցաւ, ամէնքս տունը մնացինք» խօսքերը թեւածեցին ամէնուր, տարածուեցան ընկերային ցանցերու վրայ, դարձան դժուարին այս օրերուն եւս մէկ ժպտալու առիթ: Այո, Էջմիածին քաղաքին մէջ, մարտի սկիզբը կայացած նշանտուքի մը ժամանակ վարակուած են Հայաստանի 28 վարակակիրներուն մեծ մասը:
