ԵՐԱՄ
Ոլորանէ ոլորան, ձորէ ձոր, եւ սարէ սար անցաւ բեռնակառքը Ֆարզատ քեռիին, մինչեւ իջաւ դաշտ Արարատեան։
Ձախին, յանկարծ, անսպասելիօրէն պարզեց ինքզինք խոշոր լեռ մը, զոյգ գագաթով. ձիւնածածկ այդ աշխարհի մէջ ցցուած, մինչեւ երկինք հասնող սպիտակի կոյտ մը, որուն նմանը երբեք չէր տեսած Զանան։
Աշխարհահռչակ ֆրանսահայ երգիչ Շարլ Ազնաւուր ծնած էր 22 մայիս 1924 թուականին Ֆրանսայի մայրաքաղաքը՝ Փարիզի մէջ։ Այսօր Ազնաւուրի ծննդեան 96-րդ տարեդարձն է։ Երկրորդ տարին ըլլալով ան ֆիզիքապէս հայութեան հետ չէ։
Ֆրանսացի աշխարհահռչակ գրող, բանաստեղծ, թատերագիր, քաղաքական գործիչ, ֆրանսական ռամկավարական վիպասանութեան առաջնորդ ու տեսաբան Վիքթոր Հիւկօ ծնած է 1802 թուականի փետրուարի 26-ին Պեզանսոն ու մահացած է 22 մայիս 1885 թուականին:
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Յիսուս Քրիստոսի երկրային կեանքի վերջին օրերուն ի յիշատակ սահմանուած Համբարձում քրիստոնէական տօնը ժողովրդական խոր արմատներ ունի: Ըստ քրիստոնէական եկեղեցւոյ ուսմունքին՝ Քրիստոսը խաչելութենէն երեք օր վերջ յարութիւն կ՚առնէ եւ իր աշակերտներուն քառասուն օր այցելելէ ետք, կը համբառնայ երկինք:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Երազները հակուած են իրականանալու։ Սակայն երազ մը իրականացնելու համար անհրաժեշտ է հաւատք. հաւատք դէպի երազանք։
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
-Մա՛մ, մամ, երբ մեծնամ օդանաւորդ պիտի դառնամ,- լռութեան մէջէն յանկարծ լսուեցաւ տասնամեայ Դաւիթի ոգեւորուած ձայնը, որ մինչ այդ, լուռ ու մունջ, համակ ուշադրութեամբ կը դիտէր Խորհրդային Միութեան մարշալ՝ Արմենակ Խամփերանցին նուիրուած հաղորդաշարը։
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Կիրակի՝ 17 մայիսին, Յովհաննէս Պօղոս Պապի ծննդեան 100-ամեակի նախօրեակին, Լեհաստանի բոլոր եկեղեցիներուն մէջ ընթերցուեցաւ Լեհաստանի եպիսկոպոսներուն պատրաստած նամակը:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Էվերեստը 8848 մեթր բարձրութեամբ աշխարհի ամենաբարձր լեռն է, որ կը գտնուի Նեփալի եւ Չինաստանի սահմանագծին վրայ։ Թէեւ ամբողջ աշխարհին այս հզօրագոյն լեռը ծանօթ է Էվերեստ անունով, սակայն ան ունի այլ անուններ. թիպետցիներ լեռը անուանած են Չոմոլունկմա, որ կը նշանակէ «ձիւներու մայր աստուածուհի», իսկ նեփալցիներ լեռը կոչած են Սակարմաթհա՝ «Տիեզերքի մայրը»։
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
«Ինչո՞ւ համար կ՚ապրիմ». վստահաբար այս հարցումը մեզմէ իւրաքանչիւրս մինչեւ այսօր գէթ մէկ անգամ հարցուցած է ինքն իրեն: Պատասխա՞նը, նայած մեր ներքին մարդուն, մեր ընկալումներուն, մեր համզումներուն եւ մեր ապրումներուն, որոնք ընդհանուր առումով հիմնուած են մեր ստացած կրթութեան ու դաստիարակութեան եւ ապրած միջավայրին վրայ:
ԵՐԱՄ
Շաբաթ մը անց Երեւանի ճանապարհին էր արդէն Զանան։
Շատ կանուխ, դեռ լոյսը չծագած արթնցած եւ դուրս ելած էին Ֆարզատ քեռիի հետ. անձայն լքած էին տան բակը, որ իր տժգնութեամբ դրոշմուած պիտի մնար Զանայի մտքին ու յիշողութեան մէջ դեռ տարիներ. քալած էին Տարվազէ Ղարի նեղ ու խոնաւ փողոցներուն մէջէն, ելած դուրս, հասած հոն, ուր քեռին կը կայանէր խոշոր բեռնակառքն իր. ճամբայ ելած։
