Ընկերա-մշակութային

ՊԻԱՆ­ՔԱ ՍԱ­ՐԸԱՍ­ԼԱՆ

Արագ քայլերով ընթացող մարդկութեան ճանապարհին ցցուած պատի մը նման յայտնուեցաւ քորոնաժահրը եւ իր հետ բերաւ նոր երեւոյթներ. աշխարհ այլեւս երբեք պիտի չըլլայ համաճարակի նախորդածին նման։ Այս բոլորով հանդերձ, համաճարակի ծաւալման պատճառ եղաւ մարդ արարածը…

ՎԱ­ՐԱՆԴ ՔՈՐԹ­ՄՈ­ՍԵԱՆ

Առաւօտ կանուխ, երբ տակաւին բոլորը իրենց տեղերուն մէջ կը քնանային հանգստանալով նախորդ օրուան յոգնութենէն, խումբ մը կիներ սակայն, գլխաւորութեամբ Մարիամ Մագդաղենացիին, Յովհաննային ու Յակոբոսի մօր՝ Մարիամին, նախքան արեւուն ծագիլը, թախծոտ դէմքերով ու արտասուալից աչքերով կը շտապէին դէպի գերեզմաններ, ուր երեք օր առաջ ժայռափոր նոր գերեզմանի մը մէջ թաղած էին իրենց ա՛յնքան Սիրելի Վարդապետը:

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Զա­տի­կը ե­կաւ շատ ու­րա­խա­լի
Բե­րե­լով հաւ­կիթ­ներ կո­ղով­նե­րով լի,
Կար­կան­դակ­նե­րը շատ հա­մով-­հո­տով
Կը պատ­րաս­տէ մեր մայ­րի­կը սի­րով։

ԵՐԱՄ

Ուրիշ, նոր Պամի մը մէջ պիտի բանար աչքերը Զանան։
Բայց աչքերէն առաջ, ոտքն էր։
Անկէ դուրս պայթող, վեր՝ դէպի սիրտ մագլցող տաք ու ահաւոր ցաւ մը բացաւ կոպերը Զանային։ 

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Աւագ շաբաթուայ մէկ օրը այս տարի համընկնեցաւ Սուրբ Աստուածածնի Աւետման տօնին ու Հայաստանի մէջ Մայրութեան եւ գեղեցկութեան օրուան: Աւագ շաբաթուան խորհուրդին գումարուեցաւ նաեւ Աւետման տօնի խորհուրդը, որ դժուար եւ տագնապալի այս օրերուն առանձնակի ջերմութիւն պարգեւեց հայ մայրերուն:

ԱՐԵԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Աշխարհի երեսին կան շատ տաղանդաւոր, մեծանուն, նշանաւոր ու մարդկային բարձր յատկանիշներով օժտուած մարդիկ։ Սակայն բոլոր թուածներս անձի մը մէջ՝ հազուագիւտ երեւոյթ մըն է։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Վերջերս հեռատեսիլով հայ բժիշկի մը հարցուցին. «Ինչպէ՞ս կ՚ըլլայ կեանքը քորոնաժահրէն ետք»: Պատասխանեց. «Մարդիկ կը սկսին խուսափիլ իրարմէ:

ՊԻԱՆ­ՔԱ ՍԱ­ՐԸԱՍ­ԼԱՆ

Հանրածաւալ «յեղափոխութեան» ենթարկուած Երկիր մոլորակի իւրաքանչիւր բնակիչը կը պայքարի յաղթանակ տօնելու համար քորոնա կոչուած անտեսանելի թշնամիին դէմ։ Մարդիկ այլեւս կը ջանան միասնական ըլլալ համաճարակը յաղթահարելու եւ զուգահեռաբար անոր վերջ տալու ձգտումին մէջ։

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Քառասնորդաց Պահեցողութեան շրջանը հասած է իր աւարտին արդէն եւ Եկեղեցին՝ հաւատացեալներս, մուտք կը գործենք Մեծ պահքի վերջին շաբաթը, որ եկեղեցական բառապաշարով կը կոչուի՝ «Աւագ շաբաթ», որ կը սկսի Ծաղկազարդով:
Ծաղկազարդը, մեր Տիրոջ Երուսաղէմ յաղթական մուտքի յիշատակութեան տօն է: 

ԵՐԱՄ

Քնացեր էր Զանան։
Պայծառ, աստղազարդ երկնքէն մայրաբար իրեն կը նայէր մահիկը սպիտակ, դէմքը կը շոյէր։ Քար լռութիւն էր դուրսը, Պամը խոր քուն կը քաշէր։