Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի «Վաչէ եւ Թամար Մանուկեան» սրահին մէջ բացուած է բացառիկ ցուցահանդէս մը. երեք ամսուան ցուցահանդէսի համար Երուսաղէմէն Հայաստան բերուած են Երուսաղէմի նշանաւոր Պալեան ընտանիքի աւանդական գործին նմոյշները՝ սպասք, կենցաղային իրեր, սալիկներ եւ զարդանախշուած այլ իրեր, ընդհանուր առմամբ՝ հարիւր ցուցանմոյշ:
Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Ժամանակի հոլովոյթին մարդիկ կարծես սկսան երերանքով վերաբերիլ անկոտրուն հաւատքի գոյութեան… Օր ըստ օրէ մեր մէջ կը բազմանայ անհաւատներու թիւը։
Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Տամուկ աչքերով ու համր քայլերով Մինէն հատեց հիւանդանոցի շեմը։
Մի առ մի կարդալով իւրաքանչիւր դրան վրայի աղիւսակները, ահաւասիկ գտաւ ան դուռը, զոր կը փնտռէր՝ «բժիշկ-կնախտաբան»։
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Այս տարի լրացաւ հայ առաջին տպագիր թերթի՝ «Ազդարար»ի 225-ամեակը: Հայ մամուլի պատմութեան մէջ նշանաւոր այս իրադարձութիւնը տօնեցուաւ հայաշխարհին մէջ, եւ յառաջիկայ շաբաթներուն ալ տակաւին կը սպասուին գիտական եւ մշակութային ձեռնարկներու:
Յ. ՊԱԼԵԱՆ
Արցախը գեղօր չէ, որ կոչուած ըլլայ մեր զբօսաշրջիկի յիշատակները վառ պահելու, զանազան ժողովներուն համեմ տալու, կամ մեծ ու պզտիկ հանրահաւաքներուն յուզումի ալիք ստեղծելու:
Էսաեան վարժարանի մէջ նախընթաց օր տեղի ունեցաւ արտասանութեան ձեռնարկ մը։ Լիսէի բաժնի աշակերտներուն միջեւ կազմակերպուած մրցոյթի մը ձեւաչափը ունէր հանդիսութիւնը։
ՇԱՔԷ ՄԱՐԳԱՐԵԱՆ
Իտալացի հռչակաւոր երաժշտահան, անկրկնելի ջութակահար, կիթառահար Նիքոլօ Փականինին ծնած է 27 հոկտեմբեր, 1782 թուականին, Իտալիա՝ Ճենովա: Ան իր ժամանակի ամենայայտնի, ամենատաղանդաւոր եւ առեղծուածային ջութակահարն էր, որ իր գործերով մարդոց սիրտերը կը յուզէր:
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Հաղարծինի վանական համալիրին բակը տեսած էի զայն, սեւ, կղերականի զգեստով, փայտեայ խաչը վիզէն կախած, հողաթափ մը ոտքին, ձեռքին ծածանող Լիբանանի դրօշը, կանգնած էր մի քանի երկսեռ մարդոցմով շրջապատուած: Դրօշը հարազատութիւն մը արթնցուց այդ պահուն մէջս, մօտեցայ կողքի կիներէն մէկուն եւ իմացայ անունը կղերականին միայն:
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Հոկտեմբեր ամսուն կը համընկնին Կոմիտաս Վարդապետի ծննդեան (նոր տոմարով 8 հոկտեմբերին) եւ մահուան օրերը: Կոմիտաս մահացաւ 22 հոկտեմբեր (որոշ տուեալներով՝ 20 հոկտեմբեր) 1935 թուականին՝ Փարիզի Վիլժուիֆ հոգեբուժարանին մէջ, ուր փոխադրուած էր 1922 թուականին, որմէ առաջ խնամուած էր նախ Պոլսոյ, ապա՝ Ֆրանսայի ուրիշ հաստատութիւններու մէջ:
Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Երազիս մէջ մեր փողոցն էի…
Երկինքն կապոյտ էր ու խաղաղ, ինչպէս մարդոց հոգիները։ Կը դեգերէի մանկութեանս լայնարձակ, քարքարուտ ու խորտուբորտ ճամբաներուն։
