ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Ամառը իր «զէնքերը» շալկած՝ կէս ճամբան կտրած է արդէն։
Այս եղանակը նման է խենթ եւ գեղեցիկ երաժշտութեան մը, որ կը լեցնէ տիեզերքը՝ թարմութիւն հաղորդելով յոգնած հոգիներուն եւ մարմիններուն։ Բնութիւնը ամբողջական գունախաղի մը մէջ է։
ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ
Թէեւ մեր մեծ հայրերն ու մեծ մայրերը որբեր էին, բայց մեր ծնողները շատ հօրաքոյրներ ու մօրաքոյրներ ունէին։
Որբերն ու որբուհիները բոլորը քոյր-եղբայրներ էին։
Այդ ե՛ւ հօրաքոյր ե՛ւ մօրաքոյր որբուհիներէն մէկը թանթիկ Աննիկն էր։ Մեր թանթիկ Աննիկը։
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
21-րդ դարը նշանաւորուեցաւ արագ զարգացող արհեստական բանականութեամբ, որ կը ներթափանցէ մարդկային կեանքի ամէն գետնի մէջ՝ առողջապահութենէն մինչեւ քաղաքականութիւն, կրթութենէն մինչեւ արուեստ:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Նորաձեւութեան բարձրաճաշակ ցուցադրութիւն մը գրեթէ միշտ կը խօսի բառերէն աւելի զօրաւոր։ Իսկ երբ համաշխարհային նորաձեւութեան հնչեղ անուններէն մին՝ «Dolce&Gabbana» կը ներկայանայ իր մեծաշուք հաւաքածոյով, այդ լեզուն կը դառնայ մշակոյթի, ժառանգութեան ու հաստատուած ոճի կենդանի բեմադրութիւն։
Պատրաստեց՝ ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Անցեալ շաբաթ մեր ընթերցողներուն ներկայացուցինք Շահնազար Քէօթահեանի կեանքն ու գործունէութիւնը, ինչպէս նաեւ Քէօթահեանի գրած բանաստեղծութիւններէն փունջ մը ներկայացուցինք:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Ամէն մարդ կը փափաքի զգացուիլ։ Զգալ, թէ ինք ներկայ է ուրիշի կեանքին մէջ, իր մտածումները, զգացումները ու ներկայութիւնը նշանակութիւն ունին։ Մարդ էակը միշտ ունի երկու խորունկ փափաքներ՝ զգացուիլ եւ հասկցուիլ։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Լոյս տեսած է քուէյթաբնակ գործիչ, հրապարակախօս Կիրակոս (Կարօ) Գույումճեանի չորրորդ գիրքը, որ կու գայ ամբողջացնելու հարուստ կենսագրութեամբ եւ նշանակալի ճանապարհ անցած գործչին կեանքը՝ իր ծննդավայր Հալէպէն մինչեւ Քուէյթ, ուր աշխատանքի բերումով ապրած եւ աշխատած է Կիրակոս Գույումճեան։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Երեւանի «Մեսրոպ Մաշտոց» մատենադարանը կրկին բովանդակալից ցուցահանդէսով մը ներկայացած է, որ կը կրէ «Արարչագործ բնութեան ձեռագրական խորհուրդը» խորագիրը։
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Կրաֆիթին՝ որպէս քաղաքային արուեստի ձեւ, վերջին տասնամեակներուն լայն տարածում ստացած է աշխարհի բազմաթիւ քաղաքներու մէջ։ Սկզբնաւորեալ որպէս պատերու վրայ ինքնաբուխ գրութիւններ եւ նշաններ, այսօր կրաֆիթին վերածուած է լուրջ մշակութային եւ արուեստային արտայայտչաձեւի։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Երբ բժիշկ Ռուբէն Սեւակ 1914 թուականին գրեց «Մեղքին տունը», անիկա միայն հիւանդութեան մը պատմութիւնը չէր։
Այս պատմութեան հերոս դարձած տղուն կարմրած երեսը, անոր հօրը աչքերն ու բժիշկին դառն հայեացքը՝ այդ ժամանակուայ ամբողջ հասարակութեան դիմանկարն էին, ուր սէրը, մեղքը, գիտութիւնն ու ամօթը խճողուած էին իրարու վրայ։
