Հարթակ

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Մարտ է, խենթ Մարտ: Քիչ ա­ռաջ պայ­ծառ ա­րե­ւուն ջերմ շո­ղե­րը կը թա­փա­ռէին, ա­հա սու­րա­լով ե­կաւ մթա­մած ամպ մը, հրէ­շի պէս կուլ տուաւ շո­ղե­րը ու փո­րը խո­շոր դե­ւի կեր­պա­րան­քով սկս­աւ վե­րէն դի­տել, հո­վուն սու­լո­ցը լսուե­ցաւ չորս կող­մէն, ցրտեց. հե­ռու չէ նաեւ անձ­րե­ւը, նոյ­նիսկ ե­թէ անձ­րե­ւէ, եր­կար չի տե­ւեր, ա­րե­ւը կը շա­րու­նա­կէ մարտն­չիլ ամ­պե­րուն հետ ու փոխ­նի­փոխ յաղ­թա­նակ կը տա­նին, մինչ մենք՝ հան­դի­սա­տես­ներս, մերթ կը թրջուինք, մերթ կը քրտնինք, մերթ հո­վը կը հա­ր-ւա­ծէ, կը չորց­նէ թա­ցու­թիւ­նը, որ­մէ ետք՝ պա­ղա­ռու­թիւն, կրիփ...: 

ՎԱ­ՐԱՆԴ ՔՈՐԹ­ՄՈ­ՍԵԱՆ

Քառասնորդաց պահեցողութիւնը՝ ինչպէս նախորդ գրութիւններուն մէջ նշած եմ, խորքին մէջ ճանապարհորդութիւն մըն է, որ կը սկսի տեղէ մը, այլ տեղ մը հասնելու համար, այլ խօսքով ճանապարհորդութեան սկիզբը ճանապարհորդները նպատակ կը դնեն իրենց համար հասնելու ցանկալիին: Ինչպէս իւրաքանչիւր ճանապարհորդութեան ընթացքին, ճանապարհորդները երբեմն քանի մը անգամ կը հանգստանան, իսկ երբեմն ալ միայն մէկ անգամ:

ՆԱԹԱՆ ՊԵՏՐՈՍԵԱՆ 

Կինը, կամ աւելի ճիշդը՝ իգական սեռը, դարերու ընթացքին եղած է ամենէն հալածուած եւ ստրկացուած սեռը, բոլոր մարզերուն մէջ՝ ընկերային, տնտեսական, քաղաքական եւ մշակութային: Հայրիշխանութիւնը քաղցկեղի նման մուտք գործեց հասարակական բոլոր հաստատութիւններուն մէջ, պատճառ դարձաւ անոնց փտածութեան եւ զանոնք վերածեց կիներու ստրկացման մէկական միջոցի:

Ուսումնասիրեց՝ ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

«Երաժշտութիւնը աելի բարձր յայտնութիւնն է, քան՝ փիլիսոփայութիւնը» (Պեթհովէն)։ «Երաժշտութիւնը՝ ցեղի մը մաքուր զգացումներուն ու վիճակին արտայայտութեան պատկերացումն է»։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Արմատներով հաճընցի Սարգիս Վահագն (բուն անունով՝ Սարգիս Փաթափութեան) այսօրուան դրութեամբ կը համարուի սփիւռքի մէջ ապրող եւ ստեղծագործող ամենէն տարեց (ծնած է Պէյրութ 1927 թուականին), բայց «երիտասարդ» գրողը: Ծնած է Պէյրութ եւ Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմի տարիներուն կը հեռանայ իր ծննդավայրէն ու կը հաստատուի հայերուն համար «խոստացուած» նոր «եդեմ»ը համարուող՝ Լոս Անճելըս, Միացեալ Նահանգներ:

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇ­ԿԷ­ՐԵԱՆ

Ամերիկեան ընտանիքներէն ներս կատուներու որդեգրումը որպէս ընտանի կենդանի, երկրորդ կարգի կու գայ՝ շուներէն ետք։ Կ՚ըսեն, թէ շուները հաւատարիմ կ՚ըլլան, իսկ կատուները՝ չեմ գիտեր, թէ ի՛նչ յատկութիւն ունին, գրաւել կարենալու իրենց տէրերու ուշադրութիւնն ու հոգատարութիւնը։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Հայկական լրահոսին մէջ մէկէ աւելի առիթներով վերջերս ի յայտ եկան լուրեր՝ հայկական սահմանները խախտած զինեալներու մասին: Այդ աղբիւրները նաեւ գրեցին, որ Հայաստանի իրաւապահ մարմինները ու յատկապէս Ազգային անվտանգութեան ծառայութիւնը յատուկ աշխատանքներ կ՚իրականացնէ այդ խնդրին վրաբերեալ:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

-Մա՛մ, որ­քա՛ն գե­ղե­ցիկ էիր, երբ ե­րի­տա­սարդ էիր:
Մայր ու աղ­ջիկ նստած հին լու­սան­կար­նե­րու ծրար­նե­րը կը թեր­թէին, երբ պա­տա­նու­հին տե­սաւ մօ­րը ե­րի­տա­սար­դու­թեան լու­սան­կա­րը: 

ՎԱ­ՐԱՆԴ ՔՈՐԹ­ՄՈ­ՍԵԱՆ

Ինչպէս նախորդ գրութեան մէջ յիշած էի, թէ Մեծ պահքի քառասնօրեայ պահեցողութեան այս ժամանակաշրջանը, մեր Առաքելական Սուրբ Եկեղեցւոյ ծիսական-արարողական կեանքին մէջ ամենէն գեղեցիկ, ամենէն պարզ, միաժամանակ ամենէն խորախորհուրդ ժամանակաշրջանն է:

ՈՒՍՈՒՄՆԱՍԻՐԵՑ՝ Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Եկեղեցական բանաստեղծութիւնը ամէն բանէ առաջ օրհներգութիւն է, փառաբանանք է ուղղուած Ս. Երրորդութեան՝ միասնաբար կամ առանձին-առանձին։ Գարեգին Ա. Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս շարականներու մասին կ՚ըսէ. «Աղաչանք, աղօթք, ներբող, փառաբանութիւն, օրհներգութիւն, պատմութիւն, սրբոց վարք, յորդոր, քարոզ, վարդապետութիւն եւ վերջապէս, կրօնական կեանքի յատուկ ամէն ինչ իրենց տեղը ունին «Շարակնոց»ին մէջ» (Հայ Եկեղեցւոյ Աստուածաբանութիւնը Ըստ Հայ Շարականներու, անդ՝ էջ 45)։