Հարթակ

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Հայրենադարձ կին մը կաթնավաճառին խանութին մէջ, ցուցափեղկին դէմ կեցած պանիրներու տեսականին կը դիտէ՝ Լոռիի պանիր, Չանախի, Եղեգնաձորի..., գունաւոր պանիրներ, ածուխի վրայ մգացած պանիր, ու... կը գտնէ իրեն ու ընտանիքին համար ամենասիրելին՝ հիւսուած պանիրը, որուն համը քիչ մը կը յիշեցնէ Հալէպի պանիրը, անցեալի հետ կապող թել մըն է այս համը իրեն համար ու հազիւ թէ որոշումը պիտի փոխանցէ վաճառողին, պապիկ մը կը մտնէ կաթնավաճառին խանութը, ու՝

-Տվարոկ (ռուս. TBopor կաթնաշոռ) ունէ՞ք,- կը հարցնէ դրան սեմէն յառաջանալով:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Մէկ-երկու օր առաջ Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին կրկին անգամ մուտք գործեց իր ծիսական-արարողական կեանքի ամենէն խորախորհուրդ ժամանակաշրջանը, որ յայտնի է Քառասնորդաց պահեցողութիւն կամ Մեծ պահք անուններով:
Հայ Եկեղեցւոյ զաւակներէն շատերը յատուկ նախապատրաստութիւն կը տեսնեն մուտք գործելու այս ժամանակաշրջանէն ներս, իրենց միտքերուն եւ հոգիներուն մէջ ունենալով բազմաթիւ ակնկալութիւններ եւ սպասումներ:

ՀՐԱԿ ՓԱՓԱԶԵԱՆ

Ատըեամանեան շրջագայութեանս ընթացքին, օր մը, Գրիգոր աղբարիկը ինծի առաջարկեց իրեն ուղեկցիլ դէպի Քեահթա, այցելելու համար իր զարմուհիներէն մէկուն։ Համաձայնեցայ։ Չէի գիտեր անշուշտ, որ մասամբ այլ հանդիպումներու նմանող այս մէկը մե՛ծ իւրայատկութիւն մը պիտի ունենար նաեւ։

Աշխատասիրեց՝ 
ՊԵՏՐՈՍ Ս. ՇԱՆՇԵԱՆՑ, 
Արդի աշխարհաբարի վերածեց՝ 
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Անձնասպանութիւը նմանապէս յանցանք է հասարակութեան դէմ, որովհետեւ իւրաքանչիւր քաղաքացի իր կեանքով պարտաւոր է իր գերդաստանին եւ հայրենիքին [հանդէպ]. պարտաւոր է համբերութեան բարի օրինակ ըլլալ եւ քաջալերող՝ իր աշխատանքով: Եթէ կարծէինք, որ անձնասպանութիւնը արտօնուած է մարդուն, մենք բոլորովին անգութ կ՚ըլլայինք տառապեալներուն հանդէպ եւ առանց կարեկցանքի կը նայէինք, եթէ անոնք անձնասպան ըլլային:

ՎԱՐԴԳԷՍ ԳՈՒՐՈՒԵԱՆ

Բնականաբար յուղարկաւորութիւնները տխուր երեւոյթներ են: Յուղարկաւորուող անձին ընտանեկան պարագաներուն համար շատ ծանր է մանաւանդ եկեղեցւոյ արարողութիւնն ու ապա թաղման կարգը:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ականատես կ՚ըլլանք մեծ եւ արագ փոփոխութիւններու։ Երկար ժամանակէ ի վեր մեր տուները «ներխուժած» համացանցը հազար ձեւ ու մարմին կը փոխէ, անշուշտ, նպատակ ունենալով դառնալ աւելի վստահելի եւ «միահեծան» տեղեկութեան աղբիւր։ Խորքին մէջ ընթացողը լուռ պատերազմ մըն է, որուն կը մասնակցին լրատուական, քաղաքական, գաղափարական, կրօնական, ընկերային եւ տնտեսական կառոյցներ։

Բոլոր հայ գրողները սիրելի են մեր ժողովուրդին համար, մանաւանդ անոնք՝ որոնք ունեցած են եղերական վախճան: Սակայն բոլորը չէ որ մեզի կանգնիլ կու տան խոհի մը դիմաց՝ մղելու մեզ ոգեկոչման ու հանդիսութեան:

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ

Այս պատմութիւնը մեզի կու գայ Մասաչուսեց նահանգի Նիւթըն քաղաքէն։ Այդ քաղաքի բնակիչներէն Ռաֆի եւ Կլենտա Սեվից ամոլը կը ծնի խուլ ու համր դուստր մը Սեմենթա անունով (տես նկարը), որ հիմա երկու տարեկան է։

ԱՆԱՀԻՏ ԿՕՇԿԱՐԵԱՆ

Սիրոյ մասին աւելի քնքոյշ երգ դժուար է երեւակայել։ Ան առաջին իսկ բառէն, առաջին հնչիւնէն մարդուս հոգին կը լեցնէ քնքշութեամբ եւ ջերմութեամբ։

ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ

Ինչ որ կը յիշեմ ֆրանսերէն լեզուի քերականութենէն, գրեթէ ամէն օրէնք ունի իր բացառութիւնները: Ե՛ւ կեանքի մէջ տարածուած միտքերու, ընկերային թէ փիլիսոփայական, ընդհանուր օրինաչափութիւններ կան, ի հարկէ կան նաեւ անոնց կողքին բացառութիւններ, նայած նիւթին, երկրին, ժողովուրդին կամ պարագաներուն: