ՏԻԳՐԱՆ ԳԱԲՈՅԵԱՆ
Զարգացած երկիրներու մէջ նոյնիսկ, հասարակական ու ժողովրդային ընդհանրացող միտում կայ քաղաքականութեան դաշտ չմտնելու ու քաղաքացիներուն համար ալ այն շատ ցանկալի ասպարէզներէն չի համարուիր: Քաղաքական կեանքը շատ բարդ է եւ ան ունի տեսանելի եւ անտեսանելի շատ մը երեսակներ:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Ցաւերով, տագնապներով ու պայքարներով հանդերձ, անցեալը միշտ սիրելի է բոլոր առումներով:
Պատերազմի ծայրերէն սահած մանկութիւն. ժամանակները որքան ալ անցնին՝ կարօտը յամենայնդէպս կը պաշարէ հոգիները:
ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ
Յաճախ կ՚ըսենք «Եթէ քարերը լեզու ունենային» կամ «Ուշադրութիւն՝ պատերը ականջ ունին»։
Այնպէս կ՚երեւի, որ մեր դասարանին պատերը ո՛չ լեզու ունէին՝ ո՛չ ալ ականջ… Լաւ որ չունէին եւ բան չփսփսացին ինծի, որովհետեւ եթէ ունենային՝ այս բանաստեղծութիւնը պիտի չգրուէր։
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Թէեւ կ՚ապրինք շուրջ դար մը վերջ, սակայն, մեծն Յակոբ Պարոնեանի շունչը շատ զգալի է մեր մէջ:
Մեր արձանները եւ մեր կռապաշտութիւնը. գործելու ժամանակը անցեալին կը պատկանի՝ մինչ անոնք կը բուսնին ամէնուրեք:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Եւ որովհետեւ միտքս մտահոգ հարցերու ամբար մը դարձած է, անոր համար յաճախ կրկնութեան գնով կ՚ուզեմ ընթերցողին հետ կիսել կարգ մը միտքեր: Իբրեւ նախաբան նաեւ յիշեցնեմ, որ բոլորս ալ լաւատեղեակ ենք, թէ ինչպէ՞ս ժամանակները գերազանցապէս նիւթականացած են, միաժամանակ նիւթականացած՝ մեր բոլոր արժեւորումներն ու անոնց չափանիշները:
ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ
Սովորական օր մըն էր, ընտանիքով ճաշի նստած ենք նորէն, անսովորը իմ լռութիւնս էր… Աշխարհի հոգը ուսերուս առած լուռ նստած էի, աւելի ճիշդը հայ գրողներու ճակատագիրն էր ուսերուս վրայ եւ մտքիս ու սրտիս մէջ։
ԳԷՈՐԳ ՍՐԿ. ՆԱԼՊԱՆՏԵԱՆ
Արեւմտահայերէնի վերածեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Այսօր մեր սիրելի ընթերցողներուն արեւելահայերէնէ արեւմտահայերէնի վերածելով, կը ներկայացնենք հետաքրքրական գրութիւն մը՝ «Քաղաքականութեան վնասները» խորագիրը կրող, նկատի ունենալով, որ այս օրերուն, ազգովին քաղաքական «գործիչ»ներու եւ «քաղաքագէտ»ներու վերածուած ենք:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Մերձաւոր Արեւելքի նոր համայնապատկեր. Ուաշինկթըն-Ռիատ իրադարձութիւնները ճակատագրական:
Կազզէի պատերազմին զուգահեռ՝ հակամարտութիւնը քաղաքական դաշտ տեղափոխելու առումով կան բազմաթիւ խոչընդոտներ:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
-Դո՛ւք երեքդ,- ըսաւ մեր ակումբի մեզի համար այդ օրերու «մեծերէն»՝ ընկ. Ժամագործեան, մեր մօտ, սենեակ մտնելով, բարձրաձայն եւ հրանգող ոճով: Իսկ մենք երեք ընկերներով ակումբի «Քրիստափոր» գրադարանի երկար ու մաշած սեղաններու վրայ, մէկ կողմէ կարդալով, միւս կողմէ ալ իրարու հետ կատակելով, հո՛ն, զանազան երկիրներէ Հալէպ նոր հասած հայ մամուլի թերթերը, հիները նորերով փոխարինելով, կամ թուականի շարքերու տեղադրումներով զբաղուած էինք.
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Ունեցած սովորութեանս համաձայն, հայկական մամուլի հին պարբերականները կը թերթատէի: Հետաքրքրական գրութեան մը հանդիպեցայ Պոլիս տպուած «Իգնատ Աղա» շաբաթաթերթին մէջ, «Ինչո՞ւ կը գրէք» վերնագիրը կրող, որ լոյս տեսած է 27 դեկտեմբեր 1919-ին:
