Հարթակ

ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ

Հայրս դեղագործ էր, բայց երաժշտութիւնը եւ արուեստը իր ամբողջ աշխարհն էին: Երաժշտութեան հանդէպ իր սէրը բոլորովին տարբեր էր:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Լիբանանէն հասնող լուրերը բաւականին ցնցիչ են։ Մինչ Նոր տարուան եւ Սուրբ Ծննդեան տօները լիբանանցիք փորձեցին անցընել բնականոն հունով եւ իրենց առօրեայ տուայտանքներէն քիչ մը հեռանալու նպատակով իրենք զիրենք «տուին» գիշերավայրեր (ճաշարաններ, ծաղարաններ եւ այլն) յաճախելու «հին սովորութեան», անդին քորոնաժահրի վարակը շատ արագ կերպով կը մոլեգնէր՝ երկիրը տանելով տագնապալի եւ բարդ դրութեան։

Պատրաստեց՝ ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ

Բոլոր պարագաներու եւ ժամանակներու մէջ պատերազմները աղէտ են մարդոց համար, մանաւանդ՝ երեխաներուն, պատանիներուն համար, որոնք հոգիով եւ մարմնով այնքա՜ն խոցելի են, իսկ երբ զիրենք պաշտպանող չափահասները պատերազմի պատճառով կը մահանան, կը կորսուին, խուճապի կը մատնուին, կարելի չէ բառերով նկարագրել անոնց տագնապները: Հարցումը միշտ կը մնայ առանց պատասխանի. «Ինչո՞ւ կարելի չէ պատերազմներէն խուսափիլ»:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Հալէպէն ետք նոր միջավայր, նոր առօրեայ եւ նոր շրջապատ։ Պատերազմի թոհուբոհը, դժուարին պայմաններէն մինչեւ Երեւանի այն օրուան խաղաղ երդիքին տակ ըլլալու ուրախութիւնը։

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Դարձեալ գիւղ գացած էի, տղուս մօտ: Ripon կը կոչուի այս մէկը, որ Ֆրեզնոյէն մօտաւորապէս երկու եւ աւելի ժամ դէպի հիւսիս կը գտնուի եւ որուն տարին քանի մը անգամ էրիկ-կնիկ կ՚այցելենք:

Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ

Պատմութիւնը մի՛ գրեր ոտանաւորով, 
Քանի զայն յօրինողը զէնքն է
Եւ յօրինողը տենդի դող չ՚ունենար, 
Երբ կոչէ իր զոհերը, 
Ան չի լսեր կիթառին մեղեդին:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Իսկ անոնք որոնք կ՚ըսեն երբ ծերանանք այդ ատեն կը զղջանք, իրենք վստա՞հ են, որ զղջալու առիթ պիտի ունենան: Ո՞վ երաշխաւորած է իրենց, որ յանկարծակի չմահանան:

ԵՐԱՄ

Երկար քալած էր, տունէն մինչեւ հանրային այգին։
Յոգնած, որոշեց նստիլ. այնտեղ՝ ծառին տակի նստարանը յարմար էր։

Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Խօսք. «Աբրահամ՝ ձեր հայրը, ցանկաց աշխարհ գալս տեսնել» (Յհ 8.560):
Մեկնութիւն. ամէն բանի գիրը, բառը եւ առակը առագաստ ու ծածկոյթ է, այդ պատճառով պէտք է քննել ու միտքով ատոնց խորքը թափանցել, ինչպէս կ՚ըսէ. «Աբրահամ ցանկաց տեսնել», եւ այս խօսքին վրայ չորս բան հարցական է.

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Ամէն ազգ իր իւրայատուկ պայմանները ունի իր հայրենիքի եւ անոր հողերուն վրայ ապրող ու շնչող իր ժողովուրդին հաւաքական կենսունակութիւնը պահելու, ինչպէս նաեւ անոր փայլուն ապագան պատրաստելու, կերտելու ու մանաւանդ անոր ազգային յանձնառութիւնը ձեռք ձգելու եւ յարատեւ պահելու համար: Այս օրերուն, թերեւս ինծի նման շատերն ալ, խորհրդածութեան առարկան կը դարձնեն պապենական հողն ու հայրենի ժողովուրդը եւ ապա՝ «ուրիշ» բաներ: